تو را گم ميكنم امروز و حالا لحظه هاي من

گرفتار سكوتي سرد و سنگينند

و چشمانم كه تا ديروز به عشقت مي درخشيدند

نميداني چه غمگينند

بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش

کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست

یکی می پرسید اندوه تو از چیست؟

سبب ساز سکوت مبهمت کیست؟

برایش صادقانه می نویسم

برای آنکه باید باشد و نیست

سوالهاست ز رازم رقیب پرده در تو را

که گر سکوت نورزد یکی جواب ندارد

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

سلطان جهانم به چنین روز غلام است

گو شمع میارید در این جمع که امشب

در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است

یارب دل پاک و جان آگاهم ده

آه شب و گریهء سحرگاهم ده

در راه خود اول ز خودم بیخود کن

بیخود که شدم ز خود بخود راهم ده

من آن مرغم که هر شام و سحرگاه

ز بام عرش می​آید صفیرم

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

ون در آن ظلمت شب آب حیاتم دادند