ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
نمیتوانم تعریفت کنم

دڵگیر مه‌به‌ ئازیزه‌که‌م که‌ ناتوانم
دل گیر نشو عزیزم که نمیتوانم

زو زو شعرت بۆ بنوسم
زود زود شعری برایت بنویسم

بڕوائه‌که‌ی که‌ ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
باورمیکنی که نمیتوانم تعریفت کنم

گه‌ر هه‌زاران وشه‌ لێکده‌م
آگر هزاران کلمه بنویسم

ناتوانم باس له‌ دوریت که‌م
نمیتوانم چیزی آز دوریت بنویسم

به‌خوا وشه‌یه‌ک شک نابه‌م
بخدا کلمه ای نمیبینم

که‌ جوانیتی پێ ته‌عبیرکه‌م
که تعریف زیبا ی ترا با اون کنم

گوڵم ناتوانم پێتبڵێم
گلم نمیتوانم بهت بگم

هێنده‌ی چی ئازیزی له‌لام
آندازه چه چیزی عزیزی برایم

له‌ دنیادا شتێک نیه‌ وه‌ک تۆ خۆشه‌ویستبێت له‌لام
در دنیا چیزی نیست آندازه تو دوست داشتنی تر باشد برایم

چه‌ند ده‌ترسم

چه‌ند ده‌ترسم که ديِمه‌وه هه‌واليکی تالت پی بی

چه‌ند ده‌ترسم که باوه‌شِت پى دا ده‌که‌م بونی نا مويه‌که ت لی بی

چه‌ند ده‌ترسم که ديمه‌وه گرامه‌ری زمانی چاورينويسی هجات گورا بی

چه‌ند ده‌ترسم چله‌يِس گه‌رمی پنجه‌کانت وه‌ک به‌ جيم هيشت وا نه‌ما‌بی

له‌مه‌ش زياترچه‌ند ده‌ترسم، که‌سم، هاوريم،که ديمه‌وه،تو وه‌ک خوت بيت، من بگوريم

چقدر می‌ترسم

چقدر می‌ترسم
وقتی که باز می‌گردم خبری بد را با خود داشته باشی
چقدر مى‌ترسم وقتی در آغوشت می‌گيرم
بوی غريبی با خود داشته باشی
چقدر می‌ترسم
وقتی که باز می‌گردم
دستور زبان چشمان ترا با هجايی ديگر بخوانم
چقدر می‌ترسم
نياز و گرمی دستانت مانند وقتی که تو را ترک کردم نباشد
و بيش از هر چيزچقدر می‌ترسم،
همه کسم، همراهم،وقتی که بر می‌گردم،
تو خود باشی و من ديگری .

شعر ویرانه

واژه‌ را كاشتیم
برای آنكه در دشتها
فردا بروید!
واژه را با باد در‌آمیختیم
تا در آسمان
حقیقت پرواز كند!
شعر را ركاب سنگ كردیم
تا در كوهها
تاریخی نو قیام كند!
ام‍ّا دریغا...دریغ!
دشتها را چنان برگی سوزاندیم
آسمان را قفس كردیم و
كوهها را ترور...
بدین‌گونه شعر نیز
اینك به ویرانه‌ای سوخته مبدل شده است!

شعر از شیركو بی كس

وره يارم

وره يارم وره اي تازه يارم وره استيره كه ي شو گار تارم


وره اي شاپري بالي خيالم وره اي شو چراي روناكي مالم


وره اي خج وره اي خاتو زينم وره با بژن و بالا كه ت ببينم


وره با دامري آوات و تاسه م وره با بسكه كت لا دا هنا سه م

وره اي نو نمامي باخي ژينم وره با بژن و بالاكه ت ببينم


وره سور با له سه ر واده و بليني وره كرد به و مه كه پيمان شكيني

وره يارم وره اي تازه يارم وره استيره كه ي شوگاري تارم

وره ماچم ديه ماچي خدايي كه بيزارم له ماچي سينمايي

فارسی :

بيا اي يار من اي يار تازه من بيا اي ستاره شبهاي تار من


بيا اي شاه پر بال خيالم بيا اي شبچراغ روشن خانه ام


بيا اي خاتوزين(داستان مم وخاتو زين مانند ليلي و مجنون مي باشد)


بيا اي خاتو زين من بيا تا قد و بالاي زيبايت را ببينم


بيا تا آرزو و حسرت من فرو بنشيند بيا تا گرمي نفسهايم موهاي ترا از چهره كنار بزند


بيا اي نهال كوچك باغ زندگي من بيا تا قد و بالاي زيبايت را ببينم


بيا وبر سر عهد و پيمانت باش بيا مانند كرد ها مرد باش و پيمان شكني نكن


بيا اي يار تازه من بيا بيا اي روشنايي شبهاي تار من

بيا به من بوسه اي خدايي بده كه از بوسه هاي سينمايي بيزار هستم

له ده سته گه رمه كاني تو
كه مندالي ئه ول گوانه ي ناو باوشمن
چيها قصه م ده وي بيكه م
ئه گر خه مي نان ليم گري

له مهرباني بي دريغي گياني تو
مسيحي دايك اي خوره تاو
به سازيكي بي كوتايي كه هر تويي
ئه من نه غمه له سه ر نه غمه سرود ئه ليم
ئه گه ر خه مي نان ليم گه ري

كاني ئاويگ له ناو دلتا و
ئاو پرژينگ له ناو ده ستا
خوره تاويگ له نيگاته و
فرشته ايگ له كراستا
له ئينسانيگ كه هه ر تو بي
چيها قصه م ده وي بيكه م
ئه گه ر خه مي نان ليم گه ري
ئه گه ر خه مي نان ليم گه ري

فارسی :


ازدستهاي گرم تو
كودكان توامان آغوش خويش
سخن ها مي توانم گفت
غم نان اگر بگذارد.

نغمه در نغمه درافكنده
اي مسيح مادر، اي خورشيد!
از مهرباني بي دريغ جانت
با چنگ تمامي ناپذير تو سرودها مي توانم كرد
غم نان اگر بگذارد.
***
رنگ ها در رنگ ها دويده،
اي مسيح مادر ، اي خورشيد!
از مهرباني بي دريغ جانت
با چنگ تمامي نا پذير تو سرودها مي توانم كرد
غم نان اگر بگذارد.
***
چشمه ساري در دل و
آبشاري در كف،
آفتابي در نگاه و
فرشته اي در پيراهن
از انساني كه توئي
قصه ها مي توانم كرد
غم نان اگر بگذارد

شعر ( نالی )

نه مردم من ئه گه ر ئه مجاره بی تو

نه چم، شه رت بی، هه تا ئه م خواره بی تو

ده روونم خالییه، وه ک نه ی ده نالی

هه واریکی چ پر هاواره بی تو

بیناییم کویره، هه لنایی به رووی که س

موژه م یه ک یه ک ده لیی بزماره بی تو

هه موو ئه غزایی نالینم ده نالی

سه راپام میسلی موسیقاره بی تو

قه سه م به و شه ربه تی دیداری پاکه ت

شه رابم عه ینی ژه هری ماره بی تو

له کن تو خار و خه س گولزاره بی من

له کن من خه رمه نی گول خاره بی تو

له کن من با وجوودی ناس و ئه جناس

که سی تیدا نییه ئه م شاره بی تو

هه تا توم ئاشنا بووی، ئاشنام بوون

ئه میستا موو به مووم ئه غیاره بی تو

هه موو روژی له تاو هیجرانی ئه مسال

ته مه ننای مردنی پیراره بی تو

له حه سره ت سه روی قه ددت چاوی " نالی"

دو جوگه، به لکو دوو رووباره بی تو


فارسی :


نمردم من اگر این بار بی تو

زندانی از خود خواهم ساخت تا خود را در آن حبس کنم بی تو

قلب‌ام خالی است از هر شادی و

همچون نی فریاد پر غمی بر می‌آورد بی تو

چشمان‌ام دیگر کسی را نخواهد دید بمانند کوران

پلک‌هایم انگار میخ‌های طویل آسیاب بادی‌ست بی تو

ذره‌ذره‌ی وجودم ناله برآورده

انگار سازی‌ست که تنها ناله بر می‌آورد بی تو

قسم به آن تلاقی دیدارت که همچون شربتی پاک در وجودم ریخت

شراب‌ام دیگر زهره‌ماری‌ست بی تو

از برای تو خار و خس گلزار است بی من

از برای من خرمنی از گل خاری‌ست بی تو

از برای من این همه شلوغی و هیاهو

انگار شهری‌ست خالی از همه بی تو

وقتی تو بودی، همه بودن

اما حتی موهایم با هم بیگانه‌اند بی تو

هر روز از درد جدایی امسالت التماس مرگ پارسالم بی تو

از حسرت سرو قدت چشمان "نالی"( اسم شاعر اين شعره)

دو جوی آبی که نه بلکه دو رودباریست بی تو

بۆ تۆ

من ده زانم زرده خه نه ی
سه ر لێوت چه ند جوانه
به ڵام
هه ر گیز نه م دیوه
بزه ی ئه م لێوانه
ئاخر ئازیزه که م
تۆ لێم ونی
تۆ دیار نی
تۆ ته نیا خۆ شه ویستی
خه یاڵاتی دلی شکاوی منی
تۆ ونی خۆ شه ویستم
تۆ ته نیا مانای هه ست بزوێنی
شێعری منی
به ڵام ئازیزه که م
تۆ ئه زانی
هه رچه ند که نات بینم
به ڵام ده نگی خه نده ت
ئه بزوێنێ
دڵی سڕم

فارسی :

برای تو

خنده هایت
رو لبات چند شیرینه
اما
هرگز ندیدم لبخندهایت را
آخه نازنینم
تو گمشده منی
تو ناپیدایی
تنها عشق
خیالات دل شکسته منی
تو گمشده منی
تو تنها معنی واقعی
شعر منی
نازنینم
هیچ می دانی
هر چند که ناپیدایی
اما دل شکسته ام می گوید
می آید صدایی

چيه‌مه‌ل تو دو خوم شه‌راو ده‌ر به‌سياگن
خياليان دلخوه‌شيه‌وو
دياريان سه‌رخوه‌شي

تا ئي ده‌ره وازه رۆ وه بازارنه‌كه‌م
ئه‌ر مردمه ئه‌ر ژيامه خوه‌م ژارنه‌كه‌م
ئي رووژگه نه‌شكنم ئه‌گه‌ر سه‌درووژووگ
تا وه قه‌ن ليو ساقي ئفتارنه‌كه‌م

فارسی :

چشمهاي تو دو خم شراب دربسته اند
خيالشان دلخوشي است و
ديدارشان سرخوشي


باوجود اين درگاه به هيچ بازاري نمي روم
براي زنده ماندن از كسي تمنا نمي كنم
روزه دار مي مانم اگر صد روز ديگر هم بگذرد
تا با شيريني لبهاي ساقي افطار كنم

ناسخ

شيركو بيكس

اگر در روزي توفاني بميري
بسا كه روحت در تن ببري حلول كند
اگر در روزي باراني بميري
بسا كه روحت در بركه‌اي حلول كند
اگر در روزي آفتابي بميري
بسا كه روحت در انعكاس پرتويي حلول كند
اگر در روزي برفي بميري
بسا كه روحت در تن كبكي حلول كند
اگر در روزي مه‌آلود بميري
بسا كه روحت در دره‌اي حلول كند
اما بدين‌گونه كه مي‌بينيد:
من زنده‌ام و
شعر برايتان مي‌خوانم
با اين همه دير زماني است
روحم در تن كردستان حلول كرده است

له گوشه ي خانه قاي چاواني مه ستت

كه واني پر له تيري نازو هه ستت

دلم وه ك ئاسكيك كه وتوته داوت

مه حاله بيته رزگاري له ده ستت

فارسی :

از گوشه خانقاه چشمان مستت

كمان ابروان پر از تير ناز و احساست

دل بسان آهويي در دامت اسير است

كه محال است از آن رهايي پيدا كنم