|
... بو من نیه
... بو من نیه http://members.value.com.au/ardawan/Sanaimage/020.jpg ترجمه: ....از آن من نیست از رنجی خسته ام که از آن من نیست برخاکی نشسته ام که از آن من نیست با نامی زیسته ام که از آن من نیست از دردی گریسته ام که از آن من نیست از لذتی جان گرفته ام که از آن من نیست به مرگی جان میسپارم که از آن من نیست (شاملو) |
كرماشانه‌كه‌م ئه‌ی خـاک زێرين....
كرماشانه‌كه‌م ئه‌ی خـاک زێرين.... كرماشانه‌كه‌م ئه‌ی خـاک زێرين ................. هاو زاراوه‌كه‌ی به‌ده‌ره و خانه‌قين جگر گوشه‌كه‌ی ئيلامێ ديرين ................... نيشتمانه‌كه‌ی فه‌رهاد و شيرين يادگاره‌كه‌ی ماد و ساسانی ................ تۆ سان شاره‌يل گشت كوردستانی له‌ک بێ سۆران، گۆران يا كه‌لهۆر .................. تو ئه‌ڕای ئێمه هه‌ر مه‌نييته دۆڕ ناوت سه‌ر ره‌سته‌ی تاريخ ئێمه‌س ...... وه‌بێ كرماشان، كوردستان دی چه‌س وه‌ختی ئێمه‌ی كورد دڵمان شاد بوت ............ ئيلام، كرماشان داژدارمان بوت ترجمه پارسی: كرماشانم ای خاک زرين، هم‌زبان (گويش) بدره و خانقين (دو شهر در كردستان جنوبی ـ عراق ـ كه به گويش كرماشانی سخن می‌گويند). جگر گوشه‌ی ايلام كهن، ميهن فرهاد و شيرين. يادگار ماد و ساسانی، تو شاه تمام شهرهای كردستانی. لک باشی، سوران، گوران يا كلهر (تيره‌های كرد)، تو برای ما همانند در و گوهر هستی. نامت سرآغاز تاريخ ماست، بدون كرماشان، كردستان هيچ است. وقتی مای كرد دلمان شاد می‌شود، كه ايلام و كرماشان پشتيبان و يارمان شوند. م : نیشتمان |
وه‌رگێڕانی شێعرێکی مه‌وله‌وی
|
باران..
باران همیشه میبارد اما مردم ستاره را بیشتر دوست دارند ... نامردی است!... ان همه اشک را به یک چشمک فروختن! باران هه مو کات ئه بار ێ به لام خه لک ئه ستێره یان زور تر خوش ئه وێ پیاوانه نیه!... ئه و هه مو فرمێسکه به یه ک چاوتروکانن فروشتن! |
خه‌ياڵی يار
خه‌ياڵی يار له كوێن ياران،دڵم پڕ ئێش و زامه كه باری كرد گوڵم له‌م ده‌ور و بامه قه‌رار بوو هاوده‌می شه‌وگاری من بێت وتی په‌يمان چيه،دڵداری كامه؟! خه‌فه‌ت تاوێ به جێم نايڵێ به ته‌نيا ره‌فێقی رێگه‌مه‌و نانی شه‌وانمه وه‌فاداری له خه‌م فێر به ئه‌وينم ! هه‌ميشه هاوده‌م و پشت و په‌نامه ئه‌گه‌ر مردم بزانن كاری كێ بوو رژاندی خوێنی من ئه‌و نه‌ونه‌مامه نه‌ما يارێ به غه‌يری ساقی و مه‌ی ئه‌من ماوم له گه‌ڵ ئه‌م كۆنه جامه چ بوو تاوانی من،بۆچ وام به سه‌رهات خودايا بۆچی دڵداری حه‌رامه؟! ئه‌وين يه‌ك سه‌ر خه‌م و خوێناوه ياران قه‌فه‌س بۆ مه‌ل له دوور بێ ترس و سامه گه‌ڵارێزانه باخی دڵ به بێ یار ژيان بێ ئه‌و گه‌لێ بێ ره‌نگ و تامه به شوێنی چووم به هيوای تاقه ماچێ له جوانی ئه‌و فه‌قه‌ت دڕكێ له پامه هه‌تاوی رووی ئه‌گه‌ر چی كه‌وته ژێر هه‌ور هه‌موو شه‌و يادی ئه‌و شه‌وقی چرامه ئه‌نووسم بۆی هه‌موو شه‌و حاڵی زارم وه‌لێ چی بكه‌م كه ناگات جواوی نامه شه‌وێ چويت و منت جێ هێشت به ته‌نيا وه‌لێ هێشتا بزه‌ی لێوت له‌لامه دڵم پڕ بوو له خۆزگه و خۆشه‌ويستی قسه‌م زۆره به‌ڵام نانووسێ خامه له سه‌ر ده‌ركه‌ن خه‌ياڵی يار و دڵدار ترجمه : كجايند ياران،دلم سرشار از درد و رنج است چون رفت گلم از اين شهر و ديار قرار بود همدم شبهای تنهاييم باشد گفت پيمان چيست،دلداری كدامست؟! غم و غصه يك لحظه مرا تنها نميگذارد رفيق راهم است و نان شبانم وفاداری را از غم ياد بگير عشق من! هميشه يار و پشت و پناه من است اگر مردم بدانيد تقصير از كه بود ريخت خون مرا آن نونهال نمانده ياری غير از ساقی و شراب من مانده‌ام با اين جام كهنه چه بود جرم من كه اين بلا به سرم آمد خدايا چرا عاشقی گناه است؟! عشق سراسر غم و خون دل است دوستان قفس از دور برای پرنده ترس و باكی ندارد خزان است باغ دل بدون يار زندگی بدون او رنگ و بويی ندارد به دنبالش رفتم به اميد يك بوسه از زيبايی او فقط خاری به پا دارم آفتاب رويش اگرچه زير ابر افتاد هر شب خاطره او نور چراغ من است مينويسم برايش هر شب از حال زارم اما چه كنم كه جواب نامه نمی آيد شبی رفت و مرا تنها گذاشت اما هنوز لبخندش پيش من مانده است دلم سرشار بود از اميد و عشق سخن زياد است ولی قلم ناتوان از سر بيرون كنيد خيال يار و عاشقی را اگر بی خيال باشيد دنيا به كامتان است رێگه=راه ئه‌وين=عشق نه‌ونه‌مام=نونهال،عزيز مه‌ل=پرنده گه‌ڵارێزان=پاييز ژيان-زندگی دڕك=خار هه‌تاو=آفتاب هه‌ور=ابر بزه=لبخند خۆزگه=آرزو خۆشه‌ويستی=دوست داشتن قسه=حرف داستان خامه=قلم بێ هۆش=بی خيال |
ئه‌وه‌ش دوایین هۆنراوه بۆت
|
فانوس مشکی ( چرا ره‌شه‌که )
فانوس مشکی ( چرا ره‌شه‌که )
|
ئه مشه ووه‌رگێڕانی شێعری ( امشب ) له خۆم .
ئه مشه ووه‌رگێڕانی شێعری ( امشب ) له خۆم . |
دوست - دۆست
دوست بزرگ بود و از اهالی امروز بود و باتمام افق های باز نسبت داشت و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید صداش به شکل حزن پریشان واقعیت بود و پلک هاش مسیر نبض عناصر را به ما نشان داد و دست هاش هوای صاف سخاوت را ورق زد و مهربانی را به سمت ما کوچاند به شکل خلوت خود بود و عاشقانه ترین انحنای وقت خودش را برای آینه تفسیر کرد و او به شیوه باران پر از طراوت تکرار بود و او به سبک درخت میان عافیت نور منتشر می شد همیشه کودکی باد را صدا می کرد همیشه رشته صحبت را به چفت آب گره می زد برای ما یک شب سجود سبز محبت را چنان صریح ادا کرد که ما به عاطفه سطح خاک دست کشیدیم و مثل یک لهجه یک سطل آب تازه شدیم و بارها دیدیم که با چه قدر سبد برای چیدن یک خوشه ی بشارت رفت ولی نشد که روبروی وضوح کبوتران بنشیند و رفت تا لب هیچ و پشت حوصله نورها دراز کشید و هیچ فکر نکرد که ما میان پریشانی تلفظ درها رای خوردن یک سیب چه قدر تنها ماندیم ترجمه کردی : وەرگێڕانی شێعری"دۆست"ی زۆراب سپێری دۆست گەورە بوو و لە وەچەی ئەوڕۆ بوو و خزمایەتیی لەگەڵ گشت ئاسۆ پەلەكان هەبوو و چەنێ لە زمانی ئاو و زەوینشی باش ئەزانی. دەنگی لە چەشنی ماتەمی پەرێشانی راستەقینە بوو. مرژۆڵەكانی ترپەی دار و بەردی پێ نیشان داین. دەستەكانی هەوای خاوێن و بەخشەندەی لاداو بارگە و بنەی سۆزی بەرەو ئێمە نارد. لە چەشنی تەنیایی خۆی بوو و ئەویندارانەترین كاتە چەماوەكانی خۆی بۆ ئاوێنە لێكداوە. لە چەشنی بارانی پڕ لە گەشەی دووپاتە بوو. ئەو بە شێوازی دار بەنێو پەلكی تیشكا پەلی دەكێشا. بەردەوام بانگی منداڵێتیی بای دەكرد. بەردەوام سەری قسەی بە لێو ئاوەوە دەبەستەوە. شەوێك، بۆ ئێمە رێزی گەشی سۆزی بە چەشنێ دەربڕی كە ئێمە دەستمان بەسەر روومەتی بەسۆزی خۆڵدا هێنا و لە چەشنی شێوەزاری ستڵێكی ئاو نوێ بووینەوە. گەلێ جاریش دیتمان كە بە كۆڵێك سەوەتەوە بۆ چنینی یەك هێشووی مزگێنی چوو. بەڵام نەلوا كە بەرامبەر بێ خەوشی كۆترەكان دابنیشێ و تا سەر لێواری هیچ رۆیی و لە پشت پشتووی تیشكەكان پاڵ كەوت و هەر بیری لەوە نەكردەوە كەوا ئێمە لە نێوان پەرێشانیی دەبڕینی دەرگاكان بۆ قەپی تاقە سێوێك چەندە بەتەنیا ماینەوە |
لــه ئــه‌و رووژه كه تو چیــــده لـــه ماڵـــم خه‌وه‌ر نه‌یری چه کردیـــــده وه حاڵــــــم! نه‌زانستی لـــه دویریــــد م چــــه کیشـــــم وه رووژ و شـــه‌و تو هه‌ر هایده خییاڵـــم هه‌ر یه‌ی رووژم چه‌نه یه‌ی ساڵـه بی تــو گه‌ڵاریزانــه هــه‌ر چـــواروه‌رز ساڵــــــم لــه دویرید دیــــده گریانــــــم هه‌میشــــــه گوناهم چــه‌س وه شـــه‌و تا سوو بناڵـــــم؟ تو شــــه‌م بیــد و م په‌روانـــــه لــه ده‌ورد سزانـــی تو وه ئاگــــــر هــه‌ردو باڵــــــم خــودا زانی چـه‌نی توامـــه‌د هه‌ناســـــــه م دیوانـــــه‌ی چه‌ویـــل مه‌ست و کاڵــــــم لــه ئی دونیا تو ته‌نیـــا دڵخوه‌شیـــم بیـــــد تو چیـــــد و من، یه‌مانـــی شیت خاڵـــــم گوڵم به‌وره‌و، به‌سه دویری هه‌تا کــــه‌ی؟ خوو کافر نید، ره‌حمی بکـــه وه حاڵــــم! جانی کرماشانی ----------- برگردان شعر به فارسی: از آن روزی که تو از خانه‌ام رفته‌ای خبر نداری که چه بر سرم آورده‌ای! ندانستی که از دوریت چه می‌کشم روز و شب، تو دائم در خیالم هستی بی تو هر یک روزم به اندازه‌ی یکساله هر چهار فصل سالم برگ ریزانه از دوری تو دیده گریانم همیشه گناهم چیست که شب تا صبح ناله کنم؟ تو همچو شمع بودی و من نیز مانند پروانه به دورت می‌گشتم با شعله‌ی آتشت هر دو بالم را سوزاندی خدا می‌داند که چقدر تو را می‌خواهم نفسم من دیوانه‌ی چشمان مست و کالت هستم در این دنیا تو تنها دلخوشی من بودی تو رفتی، اما من هنوز هم دیوانه‌ی خالت هستم ای گلم برگرد، بس است، دوری تا به کی؟ کافر که نیستی، رحمی به حالم بکن! |
| اکنون ساعت 05:09 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)