|
آهو خانوم ٭تو هرگز سر نمی رسی! هرگز...
با شمام! آهو خانوم! چل گیس ِ روسری سیاه! شمایی که واسه ما، خنده هاتون قیمتیه! اون چشا ر ُ بندازین یه دم به این دل ِ خراب، واسه این ترانه ساز، نگاهتون نعمتیه! نمیشه نوشتتون، چون پیشه برق ِ چشمتون، ده تا مثنوی سیاس، صد تا غزل خط خطیه! شما دور ِ دور ِ دورین! فاصله یه عالمه س! بین ِ دستای ما این دیوارای لعنتیه! هی نپرسین که چرا دل ر ُ سپردم به شما! ببینین! تو اینه ی اتاقتون، لُعبتیه! ماه ِ‌چاردهین شما! ابر ُ یه دم پس بزنین! همینم واسه پلنگ ِ قلب ِ من فرصتیه! گونه هام با سیلی سرخه، شما بی خبر باشین! ندونین که سرخی ِ صورت ِ من زینتیه! هیچکسی به جز شما درد ُ دوا نمی کنه! کی میگه درمون‌ِ عاشقی به این راحتیه، روزُ‌شب از این می ترسم که شما سر برسین، ببینین عاشقتون، یا شاعر ِ پاپتیه!● |
تلخ ٭نام تو شیرین است!
خیلی تلخه گریه کردن، پای فواره ی مرده! دیدن ِ‌شب پره ای که، دل به شعله ها سپرده! خیلی تلخه قصه گفتن، واسه قوم ِ گوش بریده! بین این عصا سفیدا، خوندن از رنگ ِ سپیده! خیلی تلخه که بفهمی، پای رخش ِ قصه لنگه! توی چنگ ِ شیشه و ُ سنگ، شیشه بازنده ی جنگه! زیر ِ این گنبد ِ نامرد، زندگی ما ر ُ لگد کرد! فصل ِ عاشقانه کم بود، توی تقویمای پُر درد! تو بگو! تویی که چشمات، از ترانه بی نیازه! کی به جر تو واسه باغچه، چتر آفتابی می سازه؟ کی به جز تو نبض ِ نور ُ ، جا می ذاره توی فانوس؟ این تویی که توی چشمات، نگاه ِ هزار تا آهوس! اگه تو اینجا نباشی، تقویما کهنه می مونن! همه ی ترانه خونا، تا ابد نوحه می خونن! زیر ِ این گنبد ِ نامرد، زندگی ما ر ُ لگد کرد! فصل ِ عاشقانه کم بود، توی تقویمای پُر درد!● |
فروشی ٭یکی ترانه ساز می شه، یکی می شه آدمْ فروش!؟
ای ترانه را برده از هوای این خانه! ای طلوع ِ ناهنگام در غروبِ ویرانه! روز ِ ما شدن با تو، روز ِ مردن من شد! این حریق ِ دریاسوز، با دم تو روشن شد! ای نفس کش! ای بی دل! نارفیق ِ ناهمرنگ! دل به تو نمی بازم، ای همیشه پر نیرنگ! تو را مرور می کنم، از تو عبور می کنم! خاطره های دور را، زنده بگور می کنم! دل اسیر ِ رؤیا و خواب اسیر ِ بختک بود! عکس ِ تو در ایینه، عکس ِ یک مترسک بود! نقش ِ ماه ِ کج تابت، نقش ِ نیش ِ کژدم بود! سهم من از این کژدم نیشک ِ خموشی نیست! این ترانه، این عاشق، این نفس فروشی نیست! تو را مرور می کنم، از تو عبور می کنم! خاطره های دور را، زنده بگور می کنم!● |
دلشکار ٭در غیبت ِ تو این ترانه حاضر شد!
کجایی؟ بانوی صدا! عتیقه شد غروب ما! بیا که بی طلوع ِ‌تو، نفس بُرن ثانیه ها! به حرف ِ اینه شک نکن! دریاها ر ُ‌الک نکن! بهانه ی سکوتتُ ، سقوط ِ قاصدک نکن! بذار دوباره اسم ِ تو، طلسم ِ برف ُ آب کنه! انگور ِ تابستونی رُ ، رو شاخه ها شراب کنه! بانوی دلشکارِ من! حرفی بزن! حرفی بزن! اینه ی ستاره باش، تو این شب ِ شکن شکن! چه بی حجاب ِ خواب ِ تو! چه روشن ِ‌شهاب ِ تو! چشم ِ تو اینه ی شب ِ، شیشه ای ِ نقاب ِ تو! نگو صداسوز ِ قفس! نگو نمونده همنفس! قد ِ یه واژه قد بکش! یه دم بخون، همین ُ بس! گریه نکن که گریه هات، روز ِ مبادای منه! گُلاب ِ داغ ِ اشک تو، بغض ِ صدام ُ میشکنه! دور ِ گلایه خط بکش! خاطره ها قیمتی ان! تو شهر ِ بی غزل همین ترانه ها نعمتی ان!● |
گوشه نشین ٭همْ پیاله و ُ همْ گلایه بودیم! یادت هست؟
گیلاسا گوش به زنگن، تو نیستی تا ببینی! یه صندلی ِ خالی، تو نیستی تا بشینی! دوباره چش براهم، تشنه تر از همیشه! این دل ِ مستِ زخمی، از تو جدا نمیشه! چشمام از نگاه ِ‌نا محرم پُره! داره گیج می ره سرم! زمین سُره! رسیدم آخرِ بُطری ُ هنوز، بی تو بودن خارج از تصوّره! جرعه به جرعه بازم، پُر می شم از خیالت! بازم منُ قایم کن، تو پیچ ِ‌تاب ِ شال ت! خلسه ی خاطراتت، یه جای دنج ِ نابه! تو پیشمی دوباره، اما اینا یه خوابه! چشمام از نگاه ِ نامحرم پُره! داره گیج می ره سرم! زمین سره! رسیدم به آخر ِ بطری ُ هنوز، بی تو بودن خارج از تصوّره!● |
از برش می کنی یا نه؟ ٭بگو: نه!!!
جای شلاق ِ سیاهی، مونده رو گونه ی مهتاب! خواب ِ خرگوشی حلاله، نباید بپریم از خواب! آخر ِ افسانه اینجاس، شب ِ ما روز ِ مباداس، زیر ِ پای اسب ِ جادو، له شدن کرمای شبتاب! غسل ِ تعمید ِ مصیبت، توی دریاچه ی بنزین! اسب ِ‌فولادی ِ نفرت، بی یراق ُ زین ُ خورجین! شیهه می کشه دوباره، از پس ِ تپه ی باروت! مژده میده که : سحر شد، این شب ِ سیاه ِ سنگین! قصه ی چاله و چاهه، قصه ی ظهور ِ شمشیر! چه طلوع ِ زشتی سر زد، پُشت ِ این شب ِ نفس گیر! می زنن گردن ِ‌سرو ُ ، پیش ِ چشمای پرنده! توی اون دنیا رهاییم، همه مون از قـُلُ زنجیز! مرگِ ما یعنی رسیدن، به بهشت ِ سبز ِ موعود! حوریا چشم انتظارن، پشتِ سد ِ شعله و دود! دل نبدیم به تنفس، بگذریم از دل ِ رگبار! سر بدیم به تیغ ِ لعنت، همه ی قصه همین بود! زیر ِ پاهاش جوی خونه، هنوزم داره می خونه: قصه اینه! قصه اینه! باورش می کنی یا نه؟ نقش ِ این کتیبه اینه! از برش می کنی یا نه؟ |
تکسوار ٭ترانه یی براساسِ ملودی ِ دِسپرادو!
تو مثِ یه گل ِ سرخی، توی باغ ِ بی بهار توی شهر ِ شبْ گرفته مثل ِ عطر ِ تک سوار تو مث ِ یه شکلیدی، واسه قفل ِ این قفس بگو با منی همیشه تا نیفتم از نفس گیتار ِ من، آواز ِ تو! حیرونم از چشمای ناز ِ تو! واسه خوندن از تو باید، به کدوم نفس رسید؟ تو کدوم ترانه میشه عاشقی ر ُ داد کشید؟ وقتی هستی تن ِ‌دیوار میشه پُر از پنجره! مث ِ رقص ِ واژه هایی توی سکوتِ حنجره! گیتار ِ من، آواز ِ تو! حیرونم از چشمای ناز تو! تو یه شعر ِ ناتمومی، که همیشه با منه! گفتن از تو واسه من مث ِ نفس کشیدنه! بگو با کدوم ستاره، شب ِ قصه میشکنه؟ بگو با کدوم دقیقه وقت ِ از تو گفتنه؟ گیتار ِ من، آواز ِ تو! حیرونم از چشمای تاز ِ تو!● |
آخرین ترانه بانو ٭سکوت چیست به جز حرف های ناگفته؟ «فروغ»
سکتم مثل ِ گلوله تو خشاب ِ یه مسلسل! مثل ِ برج ِ موریانه، توی هرزه زار جنگل! مثل ِ یه قطار ِ کهنه، مونده تو حسرت ِ یک سوت! مثل ِ ته سیگار ِ روشن، بغل ِ‌بشکه ی باروت! سکتم اما سکوتم عمر ِ طولانی نداره! این صدای قلب ِ من نیست، دل دل ِ یه انفجاره! ماشه ی فریاد ِ من باش! ضامن ِ تیغه ی چاقو! تو سکوت ُ زیر ُ رو کن، آخرین ترانه بانو! حرفای نگفتنی ر ُ یاد ِ این حنجره بنداز! مشت ِ واژه ر ُ گره کن، توی کوچه های آواز! دستای معجزه بسته س! من دچار ِ نقطه چینم! فرصتی بده که عشق ُ تو نگاه ِ تو ببینم! واسه بی پرده سرودن، یه اشاره ی تو بسه! تو که باشی این قلندر، از خدا هم نمی ترسه! پتک ِ واژه ها ر ُ بسپار، دستِ این صدای یاغی! برق ِ چشمات یه دلیله، واسه ختم ِ بی چراغی! ماشه ی فریاد ِ من باش! ضامن ِ تیغه ی چاقو! تو سکوت ُ زیر ُ رو کن، آخرین ترانه بانو! حرفای نگفتنی ر ُ‌یاد ِ این حنجره بنداز! مُشتِ واژه رُ گره کن، توی کوچه های آواز!● |
شبنم ِ بیداری ٭فقط یه واژه را خط زدید؟ آخیش!!!
تبسم نقش ِ نیرنگه! من از شب شکی ام، ای یار! طلوعم ر ُ تماشا کن، منُ دست ِ غزل بسپار! من ُ پکیزه کن از خواب، از این لکنت، از این تکرار! رها کن آرزوها رُ، از این زندان ِ بی دیوار! چه ناباور، چه دردآور، سکوتم بی نهایت شد! چه غمگینانه عشق ِ ما، دچار ِ رنگ ِ عادت شد! امشب به تو رو کردم، این قبله نما مرده! تو صبح ِ دل ْ آرایی، من شام ِ دلْ آزرده! امشب به تو رو کردم، ای خاطره ی جاری! تو هق هق ِ دریاوار، من شبنم ِ بیداری! من از بند ِ نفس جستم، حسابم با خودم پکه! میون ِ گود ِ فریادم، سکوتم گـُرده بر خکه! یه زخم ِ تازه کم دارم، برای باور ِ پاییز! خرابم کن که دلْ گیرم، از این آبادی ِ پرهیز! من ُ تا گریه یاری کن! حریص ِ امن ِ آغوشم! من ُ بشناس، که از یاد ِ همه دنیا فراموشم! امشب به تو رو کردم، ای قبله نما مرده! تو صبح ِ دلْ آرایی، من شام ِ دلْ آزرده! امشب به تو رو کردم، ای خاطره ی جاری! تو هق هق ِ دریاوار، من شبنم ِ بیداری! |
عاشقانه که می خندی ٭خنده ات باران ِ‌مروارید است!
واسه فهمیدن ِ‌چشمات، عمریه تو تب ُ تابم! بستر ِ خاطره سرده، شعله ور شو توی خوابم! من ُ راه بده به چشمات! بذار از دنیا رهاشم! بذار از قعر ِ سیاهی، با ستاره همصداشم! عاشقانه که می خندی، غصه ها از اینجا می رن! میدونم پیش ِ نگاهت، این ترانه ها حقیرن! وقتی از هق هق ِ بارون، نقطه چین ِ‌تن ِ شیشه، یاد ِ من باش که می خونم، برای تو تا همیشه! یاد ِ من باش! من که دستام، زیر ِ ساطور ِ سکوته! می دونم صدتا ترانه، توی پیچ ُ تاب ِ موته! عاشقانه که می خندی، غصه ها از اینجا می رن! میدونم پیش ِ نگاهت، این ترانه ها حقیرن!● |
| اکنون ساعت 06:19 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)