|
منم بچه تهرانم .البته اگر دقیق تر بخواهید بگم.باید بگم بچه شمیرانم..!!!!
|
بستني اکبر مشتي
آره خب بستني اکبر مشتي و فالوده هم که جاي خود دارد اگه شب بيخوابي بسرتون زد رفتين بستني خوردين هيچي ديگه نوش جونتون بخورين مو دوست نداروووووووم صمد بده ننه آقا بخوره :d |
جمعیت
شهر تهران تا قبل از بنیان‌گذاری سلسلهٔ قاجار و برگزیده‌شدن به عنوان پایتخت ایران، شهری کوچک بود. اما از آن زمان به بعد، رو به پیشرفت نهاد و در اواسط دورهٔ قاجار به بزرگ‌ترین شهر ایران تبدیل شد. بر اساس نخستین سرشماری رسمی که در سال ۱۳۳۵ انجام گرفت، این شهر با ۱٬۵۶۰٬۹۳۴ نفر جمعیت، پرجمعیت ترین شهر ایران بوده‌است. همچنین بر اساس آخرین سرشماری رسمی که در سال ۱۳۸۵ انجام گرفت، جمعیت تهران، ۷٬۷۰۵٬۰۳۶ نفر بوده‌است. نژاد نژاد مردم شهرری از جمله تهران که در قديم تابع شهرری بود، صرف‌نظر از ورود گروهی از قوم‌های ديگر، دنباله‌ی ساکنان نخستين، يکی از شاخه‌های 16 گانه‌ی قوم آريا میباشد که بيش‌ترين را دریردارند. زبان تهران در روزگاران کهن از توابع ری بوده است، و ری از سرزمين ماد به‌شمار می‌آمده است، از اين‌رو زبان مردم تهران و ری در آغاز شاخه‌ايی از زبان مادی بوده که با پارسی‌قديم نزديکی داشته است. زبان مردم اين سامان، در دوره‌ی اشکانيان، زبان پهلوی اشکانی بود که از پارسی باستان گرفته شده است، در زمان اين خاندان خط و زبان پهلوی در ايران رايج گرديد، در دانش و ادب به‌کار رفت. در ری و ناحيه‌های آن از جمله تهران،قصران و ... در سده‌های 3و4 ه.ق. به روزگار علويان، آل‌زيار و آل‌بويه، ديالمه راه داشتند و بدين سبب، زبان تبری يا مازندرانی نيز در تهران نفوذ يافت. زبان مازندرانی و گيلکی نيز از ريشه و بن زبان‌های ديرين ايرانی است. و پس از انقراض ساسانيان تا ديرزمانی زبان پهلوی در تبرستان رايج بود. امروزه نيز واژه‌های پهلوی در اين حدود به‌ويژه در تهران بسیار است. پس از چيرگی عرب، زبان پهلوی در«ری، تهران، اصفهان، همدان، نهاوند» رايج بود، و پس از اسلام اين ناحيه‌ها را سرزمين پهلوی ناميدند، و زبان فصيح پارسی را پهلوانی زبان و پهلوی زبان خواندند. مرحوم عباس‌اقبال در مقاله‌های تحقيقی خود، با نام لهجه‌ی تهرانی، گويش مردم تهران باستان را چنين تعريف کرده: «لهجه‌ی تهرانی که پيش از خراب شدن و از رونق افتادن شهرری، به‌آن زبان رازی میگفتند، از لهجه‌های زبان پهلوی يعنی شعبه‌ايی از زبان پارسی است که در بخش شمال و شمال غربی و مغرب و جنوب ايران رواج داشته، و لهجه‌های مازندرانی، گيلکی، تاتی، لری، کردی، شيرازی، آشتيانی و... از بازماندگان همان زبانند. اين زبان چنان که روشن است به‌کلی غير از پارسی دری بوده که نخست در ماوراءالنهر، سپس در خراسان و سیستان، زبان رسمی و شعر و ادب شده است». به‌هر حال، لهجه‌ی امروز تهرانی، بیش‌تر دستخوش دگرگونی بوده و واژه‌های بیگانه‌ايی به آن راه يافته است، که اين واژه‌های بيگانه را در گويش‌های محلی، بسیار کم‌تر می‌توان ديد. مذهب منطقه تاريخي ري به علت موقعيت خاص جغرافيايي، محل برخورد انديشه ها و عقايد و باورهاي گوناگون مذهبي بوده است، زيرا با قرار داشتن در مسير جاده ابريشم كه شرقي ترين تا غربي ترين نقطه جهان آن روزگار را به هم پيوند مي داد، هر نوع ديانتي از اين ديار گذر مي كرد و در نتيجه، نا آشنايي و بيگانگي پديد نمي آمد. آثار پيدا شده از عهد قديم در ري و پهنه تهران بزرگ و نيز نوشته هاي مورخان گذشته نشان دهند اعتقادات مزدا پرستي و زردشتي گري ساكنان منطقه و آداب و رسوم رايج در ميان آنها است. يهوديان بسياري به دليل اجتماعي و اقتصادي و نيز به سبب قرار گرفتن ري در مسير راه ابريشم در اين شهر سكونت داشته و داراي كنيسه ها و محلات و دكان هاي خاص خود بودند. همچنين نشانه هايي از سكونت مسيحيان و به احتمال نسطوريان در منطقه موجود است. با ظهور اسلام و فتح ري در سال 22 ه.ق اندك اندك مردم منطقه به ديانت اسلام گرايش يافتند و از همان آغاز با پيدايش فرق و مذاهب گوناگون در اسلام، شيعه و سني در كنار هم زندگي كرده اند. منبع: http://www.tehran.ir |
فرودگاه‌ها
شهر تهران دارای دو فرودگاه بین‌المللی است: فرودگاه بین‌المللی مهرآباد که نخستین فرودگاه بین‌المللی تهران است. فرودگاه بین‌المللی امام خمینی نیز با وسعتی بالغ بر ۱۵ میلیون مترمربع در ۳۵ کیلومتری جنوب غربی تهران واقع شده‌است و دارای ظرفیت ۷٫۵ میلیون مسافر در سال میباشد. پایانه‌های مسافربری پایانه مسافربری شرق در خیابان دماوند پایانه مسافربری غرب در خیابان آزادی پایانه مسافربری آرژانتین در میدان آرژانتین پایانه مسافربری جنوب در خیابان بعثت شبکه راه‌آهن شبکه خطوط راه آهن محورهای ارتباطی دیگری می‌باشند که از نظر حجم مسافر و حمل و نقل کالا به کلیه نقاط ایران درصد بالایی را به خود اختصاص داده و همچنین خطوط سراسری تهران- اروپا نیز از مبدا تهران فعالیت گسترده‌ای دارد. بزرگراه‌ها در سالهای اخیر با احداث گذرگاه‌ها و بزرگراه‌های کمربندی تازه‌ساز (بویژه بزرگراه‌های نیایش و تهران-پارچین) رشد چشمگیری داشته‌است. یکی دیگر از طرحهای اجرایی جهت سرعت بخشیدن به حمل و نقل درون شهری ایجاد خطوط ویژه اتوبوسرانی برقی است که در حال حاضر خط چهارراه تهرانپارس-میدان آزادی فعالیت دارد و خط دوم آن در آینده نزدیک مورد بهره برداری قرار خواهد گرفت که میدان امام حسین را به میدان خراسان متصل خواهد کرد. طرح ترافیک طرح جامع دیگری میباشد که برای کاهش بار ترافیکی در محدوده مرکزی شهر تهران از ساعات ۶٫۳۰ تا ۵ بعدازظهر در اجرا می‌شود و حدود ۳۳ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد. هم اکنون روزانه 15 میلیون سفر و به عبارتی 19 میلیون جابه جایی در شهر تهران صورت می گیرد. وی افزود: با فعالیت و خدمات رسانی 6 هزار و 50 دستگاه اتوبوس روزانه تنها 3 میلیون و 870 هزار جابه جایی و یا 2 میلیون و 580 سفر با این وسیله نقلیه عمومی صورت می گیرد و در واقع سهم اتوبوسرانی از حمل و نقل همگانی شهر تهران تنها 2/17 درصد است. مدیرعامل شرکت مطالعات جامع حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران ادامه داد: هم اکنون 310 خط اتوبوس با بیش از 3 هزار کیلومتر طول برای خدمات رسانی اتوبوس های شهر تهران وجود دارد. هم اکنون تنها 75 کیلومتر از خطوط اتوبوسرانی شهر تهران خطوط ویژه هستند بر اساس مطالعات انجام شده در سال 2006 تراکم شبکه اتوبوسرانی (نسبت متر شبکه به کیلومتر مربع مساحت) در 30 کشور اروپایی 3 هزار و 261 بوده است. وی اضافه کرد: هم اکنون این رقم در شهر تهران 4 هزار و 383 است که بر این مبنا می توان گفت شهر تهران از نظر شبکه و خطوط مشکل و کمبود زیادی ندارد و از سوی دیگر بر اساس آمار پوشش شبکه اتوبوسرانی یعنی نسبت کیلومتر خطوط به میلیون نفر ساکن در کشورهای اروپایی در سال 2006 به طور متوسط یکهزار و 159بوده که این رقم در تهران 400 است. هم اکنون متوسط جابه جایی مسافر به وسیله اتوبوس های بلیتی که 70 درصد اتوبوس ها را تشکیل می دهند 612 نفر، اتوبوس های بخش خصوصی 720 نفر و اتوبوس های تحت نظارت اتوبوسرانی 217 نفر است. همچنین درباره متوسط میزان مصرف سوخت اتوبوس ها در کشورهای پیشرفته اروپایی در سال 2006 افزود: نسبت کیلومتر طی شده به یک لیتر سوخت در این کشورها به طور متوسط حدود 28/2 بوده است که این میزان در کشور ما اکنون 7/1 است و بر اساس طرح جامع به 2 خواهد رسید، یعنی میزان مصرف سوخت نسبت به مسافت طی شده کاهش یابد. در حال حاضر سهم تاکسی ها و ون ها از حمل و نقل درون شهری حدود 25 درصد است که این سهم براساس مصوبه مجلس باید به 20 درصد با توجه به افزایش سهم قطارشهری و اتوبوسرانی برسد با وجود 450 خط تاکسی رانی و شبکه ای به طول 4 هزار و 291 کیلومتر بیش از 100 هزار تاکسی درشهر تهران فعالیت می کنند. متروی تهران بهره برداری از قسمت‌هایی از خطوط ۱، ۲ و ۵ متروی تهران طی سالهای ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ آغاز شده و قسمتی از وظیفه جابجایی مسافران درون شهری و برون شهری (تهران- کرج) را به عهده گرفته‌است. متروی تهران به مجموعهٔ قطارهای شهری تهران و همچنین «سازمان قطار شهری تهران و حومه» گفته می‌شود. تا تابستان ۱۳۸۶ (ژوئیه ۲۰۰۷ م.) این قطارها در سه خط اصلی در حال تردد هستند و دو خط دیگر نیز در حال احداث است. یکی از خطوط فعال بین‌شهری (میان کرج و تهران) و بقیه درون‌شهری هستند. تا پایان سال ۱۳۸۵ مسافت خطوط متروی بهره‌برداری‌شده برابر ۹۰ کیلومتر بوده‌است. اگرچه طرحهای اولیه متروی تهران در پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ ریخته شد، اما بطور رسمی از سال ۱۳۷۷ (۱۹۹۹ م.) شروع به کار کرد. نخستین مسیر فعال، مسیر شماره ۵ مترو بود که بین تهران و کرج مسافر جابه‌جا می‌کرد. از اواخر سال ۱۳۸۵، با افزایش مسافران و تعداد قطارها، بخشی جهت بهره‌برداری از بدنهٔ اصلی سازمان قطار شهری تهران و حومه جدا شده و با عنوان «شرکت بهره‌برداری راه‌آهن شهری تهران و حومه» به کار خود ادامه می‌دهد. منبع: http://www.tehran.ir ساقی جون هیچ کدوم از عکسا باز نمیشه لطفا دوباره آپلود کن |
» پاتوق های تهران قدیم
در آمار دارالخلافه تهران مربوط به سال ۱۲۶۹ (هـ.ق) و نیز در نقشه دارالخلافه تهران سال ۱۲۷۵ (هـ.ق) نام یا اصطلاح «پاتوق» یا «پای طوق» آمده است. پیش از آنکه به شرح این اصطلاح بپردازیم بایسته است نخست نگاهی به معنی لغوی آن بیفکنیم. «توغ» یا «توق» در فرهنگ معین چنین گزارش شده است: ۱) علم درفش رایت. ۲) علم و رایت بزرگی که در ایام عزاداری سکنه بعض محلهها در برخی از شهرها آن را حرکت دهند و آن از امتیازات محلات مزبور محسوب شود.(۱) نیز درباره پاتوغ یا پاتوقی که در واقع کوچک شده پای توغ است در فرهنگ معین چنین آمده است: ۱) پای علم، جایی که رایت و درفش را نصب کنند. ۲) محل گردآمدن ۳) محل اجتماع لوطیان در بعضی شهرهای ایران ۴) روز عاشورا دستههای بعضی محلات ممتاز توغ را حرکت دهند. زیر و اطراف توغ را «پاتوغ» گویند. اما عبدالله مستوفی درباره پاتوق چنین توضیح داده است: «طوق عماری است که در بعضی از شهرها و دهات علامت این دستهگردانیها میباشد. طوق را با روپوش و پارچههای فاخر زینت میکردند و چهار نفر از مبرزین افراد دسته، چهارپایه آن را بر دوش گذاشته به راه میافتادند و باقی افراد از دنبال میرفتند. این عماری یا طوق، البته باید در جای محفوظ باشد. محل آن تکهیه بزرگ محله یا قصبه بود و این تکیه را تکیه پاطوق میگفتند تا اهمیت آن را واضح نمایند. پاطوق را امروز به هر محلی که مرکز جمعیت یا کاری باشد اطلاق میکنند حتی محلهایی را هم که برای وافورکشی و قمار آماده کرده باشند و همچنین مراکز حزبی و صنفی را هم پاطوق میگویند. در وقتی که من رئیس ارزاق تهران بودم قهوهخانه قنبر پاطوق نانواها بود. بارفروشهای میدان هم قهوهخانهای داشتند که پاطوق آنها بود و همچنین سایر اصناف هم هر یک محلی به این نام دارند که اکثر سری به آنجا میزنند. البته خیلی شنیدهاید که میگویند پاطوق فلان آدم در فلانخانه است. در صورتی که در این خانه نه طوقی است و نه علامتی و نه محل اجتاعی ولی چون این شخص به این خانه رفت و آمد زیادتری دارد بهطور استعاره این خانه را پاطوق این شخص معرفی میکنند..» اینک نگاهی به آمار دارالخلافه تهران به سال ۱۲۶۹ (هـ.ق) میکنیم. طبق این آمار در محله عودلاجان دو پاتوق وجود داشت که یکی به نام پاتوق حیاط شاهی و محله عربها بود و دیگری پاتوق پامنار و راسته دروازه شمیران. در محله بازار یک پاتوق به نام پاتوق ملکآباد بود و در محله چال میدان سه پاتوق به نام پاتوق سرپولک، پاتوق دربحمام و پاتوق در باغ پسته بیک . در دوره مظفرالدینشاه پاتوقها تا حدی معنای نخستین خود را از دست داد و به نام پلیس مسئول محله نامیده شد. به شرح زیر: ● طبق آمار ۱۳۱۷ (هـ.ق) : ▪ محله دولت:ده پاتوق داشت. به نام: پاتوق سید جعفرف پاتوق حاجی عباس،پاتوق نایب محمدف پاتوق نایب محمدعلی، پاتوق نایبآقا بابا،پاتوق نایب عزیز، پاتوق نایب حسین، پاتوق نایبمحمد بروجردی، پاتوق نایبغلامرضا و پاتوق نایب محمد کاشی. ▪ محله سنگلج: نه پاتوق داشت به نام : پاتوق نایب شعبان، پاتوق نایب حسین، پاتوق نایب رمضان، پاتوق نایب باقر، پاتوق نایب محمدعلی، پاتوق نایب رضا، پاتوق نایب صحبت، پاتوق نایب سیدعلی اکبر و پاتوق نایب وهاب. ▪ محله بازار:پنج پاتوق داشت به نام : پاتوق نایب رجب علما، پاتوق نایب یوسف، پاتوق حاجی اسماعیل نایب، پاتوق نایب اسماعیل و پاتوق نایب شکرالله ▪ محله چال میدان دارای شش پاتوق بود: پاتوق حاجی غلامرضا ، پاتوق حاجی رحیم ، پاتوق نایب علی ، پاتوق نایب جعفر، پاتوق نایب حسن و پاتوق نایب عباس همانگونه که گفته شد این پاتوقها هیچگونه بستگی به معنای اصلی پاطوق یا پاتوغ ندارد و همانگونه که عبدالله مستوفی اشاره کرده نامی استعاری میباشد. در نقشه دارالخلافه طهران سال ۱۲۷۵ تنها از یک پاطوق نام برده شده که در محله عودلاجان در امتداد راسته دروازه شمیران و در شمال محله یهودیها و شرق محله حیاطشاهی در نزدیک تکیهدانگی قرار داشته که از آنها «اپی طوق» نام برده شده است. در خور یادآوریاست که در نقشه دارالخلافه ناصری سال ۱۳۰۹ عبدالغفار نیز فقط از همین «پای طوق» نام برده شده است. گمان بر این است که این مکان نخستین و نامدارترین جایگاهی در تهران دوره پیش از گسترش آن و شاید هم پیش از دوره قاجاریه بوده که در آنجا «طوقی» نگهداری میشده که به نام «پای طوق» (پاطوق) خوانده شده است. سایت خبری تهرونی |
دلتنگ جان براي آپلود عکس شما از چه آدرسي کمک ميگيري؟
|
mer3[IMG]http://*****************/6/1261328820.jpg[/IMG]
اينم يه عكس از تهرون قديم |
سلام همگی _چپله |
|
| اکنون ساعت 01:24 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)