خدایا تو مهربان تر از آنی که مرا رها کنی

خدایا تو دانا تر از آنی که مرا بیهوده خلق کنی

خدایا تو مرا از روی مهر و محبت آفریدی

خدایا می دانم رهایم نمی کنی هر چند تورا رها کنم

حال فقط یک بار از روی صدق و راستی دستم را به سویت دراز می کنم می دانم که رهایم نمی کنی

سلام خدای من..
خدای قادر من..
خدای مهربون من...
خدای غفور من...
آنقدر دلم برایت تنگ بود که نمیدانستم سر به کدامین
بیابان بگذارم ....
خدای من ..
باورم نمیشود
تنها یک بار از ته دل صدایت زدم ..
و تو خدای سمیع من
صدایم را شنیدی و ندایم را بی پاسخ نگذاشتی
شرمسارم خدای من
انقدر فاصله ام با تو زیاد شده بود که نمدانستم
راه بازگشتم کجاست
اما مهربان من
حبیب من
تو مرا دوباره خواندی...
صدایم زدی..
نوایت که در دلم پیچید
گویی جان دوباره گرفته ام
شکرت خدای من..
شکرت
من سزاوار این همه خوبی و محبت تو نیستم
اینهمه عفو و گذشت تو مرا شایسته نیست
اما تو خدای و من بنده ی تو...

مهربان من شکرت
رحمان من شکرت
پناهم ببخش و مرا آنی به حال خودم مگذار

[IMG]http://*****************/Files2/70d9cdda0e4d4701a763.gif[/IMG]

خدایا........دلم... دیروز در آمال فردا بود و از بگذشته ها لبریز...
دلم در لابه لای دفتر دیروز،به یاد لحظه های خوش،
به یاد لحظه های بی خبر از خویش پنهان است...
من از امروز تاآینده در تشویش می مانم و دوران بلوغ فکر بر من سخت می تازد
که... فردایم چه خواهد شد و تقدیرم چه میخواهد...

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم
گفتی: فانی قریب.:: من که نزدیکم (بقره/ ۱۸۶) ::.
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم... کاش می‌شد بهت نزدیک شم
گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال
.:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/ ۲۰۵)
گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لکم
.:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/۲۲) ::.

گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی
گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
.:: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید (هود/۹۰) ::.

گفتم: با این همه گناه... آخه چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
.:: مگه نمی‌دونید خداست که توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌کنه؟! (توبه/ ۱۰۴) ::.

گفتم: دیگه روی توبه ندارم
گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب
.:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳ ) ::.

گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
.:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/ ۵۳) ::.

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟
گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله
.:: به جز خدا کیه که گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/۱۳۵) ::.

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌کنه؛ عاشق می‌شم! ... توبه می‌کنم
گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین
.:: خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم اونایی که پاک هستند رو دوست داره (بقره/۲۲۲) ::.

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک
گفتی: الیس الله بکاف عبده
.:: خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/ ۳۶) ::.

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی:
یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنین رحیما
.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن . خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب

بخوان ما را، منم پروردگارت

بخوان ما را
منم پروردگارت
خالقت از ذره ای نا چیز
صدایم كن مرا
آموزگار قادر خود را
قلم را، علم را، من هدیه ات كردم
بخوان ما را
منم معشوق زیبایت
منم نزدیك تر از تو، به تو
اینك صدایم كن
رها كن غیر ما را، سوی ما باز آِ
منم پرو دگار پاك بی همتا
منم زیبا، كه زیبا بنده ام را دوست میدارم
تو بگشا گوش دل
پروردگارت با تو می گوید:
تو را در بیكران دنیای تنهایان
رهایت من نخواهم كرد
بساط روزی خود را به من بسپار
رها كن غصه یك لقمه نان و آب فردا را
تو راه بندگی طی كن
عزیزا، من خدایی خوب می دانم
تو دعوت كن مرا بر خود
به اشكی یا صدایی، میهمانم كن
كه من چشمان اشك آلوده ات را دوست میدارم
طلب كن خالق خود را
بجو ما را
تو خواهی یافت
كه عاشق میشوی بر ما
و عاشق می شوم بر تو
كه وصل عاشق و معشوق هم
آهسته می گویم ، خدایی عالمی دارد
قسم بر عاشقان پاك باایمان
قسم بر اسب های خسته در میدان
تو را در بهترین اوقات آوردم
قسم بر عصر روشن
تكیه كن بر من
قسم بر روز، هنگامی كه عالم را بگیرد نور
قسم بر اختران روشن، اما دور
رهایت من نخواهم كرد
بخوان ما را
كه می گوید كه تو خواندن نمی دانی؟
تو بگشا لب
تو غیر از ما، خدای دیگری داری؟
رها كن غیر ما را
آشتی كن با خدای خود
تو غیر از ما چه می جویی؟
تو با هر كس به جز با ما، چه می گویی؟
و تو بی من چه داری؟هیچ!
بگو با من چه كم داری عزیزم، هیچ!!
هزاران كهكشان و كوه و دریا را
و خورشید و گیاه و نور و هستی را
برای جلوه خود آفریدم من
ولی وقتی تو را من آفریدم
بر خودم احسنت می گفتم
تویی ز یباتر از خورشید زیبایم
تویی والاترین مهمان دنیایم
كه دنیا، چیزی چون تو را، كم داشت
تو ای محبوب تر مهمان دنیایم
نمی خوانی چرا ما را؟؟
مگر آیِا كسی هم با خدایش قهر میگردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشكستی
ببینم، من تو را از در گهم راندم؟
اگر در روزگار سختیت خواندی مرا
اما به روز شادیت، یك لحظه هم یادم نمیكردی
به رویت بنده من، هیچ آوردم؟؟
كه می ترساندت از من؟
رها كن آن خدای دور
آ‌ن نامهربان معبود
آن مخلوق خود را
این منم پرور دگار مهربانت، خالقت
اینك صدایم كن مرا،با قطره اشكی
به پیش آور دو دست خالی خود را
با زبان بسته ات كاری ندارم
لیك غوغای دل بشكسته ات را من شنیدم
غریب این زمین خاكیم
آیا عزیزم، حاجتی داری؟
تو ای از ما
كنون برگشته ای، اما
كلام آشتی را تو نمیدانی؟
ببینم، چشم های خیست آیا ،گفته ای دارند؟
بخوان ما را
بگردان قبله ات را سوی ما
اینك وضویی كن
خجالت میكشی از من
بگو، جز من، كس دیگر نمی فهمد
به نجوایی صدایم كن
بدان آغوش من باز است
برای درك آغوشم

شروع كن
یک قدم با تو
تمام گام های مانده اش با من

هم اينك آغاز كرده ام
تا تغييراتي بنيادين در زندگي بوجود آورم
پاره اي دير يابند
پاره اي اندوهگينم مي كنند
پاره اي با خطر همراهند
وبسياري به معني رنجهاي دم افروزند
اما هر چه باشند
مي دانم كه از عهده ي آنها بر مي ايم
زيرا كسي چون تو را دارم
كه در سختي وشادكامي ديده بر من دارد
همان است كه استوار
مرا به پيش مي راند.....

هرگز سعي نمي كنم به دور دست هاي
پيش رو وپشت سر بنگرم،ولي همواره
سرم را بالا نگه مي دارم

هيچ دلخوشي بالاتر از آن نيست
كه بدانيد (عشق خدا)شما را در
ميان نياز ودرماندگي تان در
برگرفته است.
حال ميدانم اگر منزلگاه دنيايي كه در آن به سر
مي بريم ويران شود،جايگاهي از خدا داريم
سرايي جاودان در بهشت
كه با دستان هيچ انساني ساخته نشده است