در خرابات مغان نور خدا می بینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم

دل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی
(در خیال - شجریان )
عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی

به زیر سنگ لحد استخوان پیکر ما --- چو گندمی است که از آسیاب می گذرد
کمان چرخ فلک شهریار در کف کیست --- که روزگار چو تیر شهاب می گذرد

!!!!!! روال اینجا تا به حال اینطوری نبوده که واژه مورد نظر از طرف نفر قبلی تعیین بشه. اگه به همون روال قبل باشه فکر کنم بهتره
---------------------------------------------------------------------------------------------
عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار
عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم

بله درست میفرمایید
منتهی من قبلا گفته بودم اگر هرازچند کاهی اینجا مشاعره کنم اینطوری ادامه میدم خب اون اینم پوشش میده
لزوما بقیه نباید رعایت کنن
من خودم دوست دارم که اینکار رو بکنم شما میتونین به واژه مشخص شده ی اشعار من (شاعر شدیم ؟ ) توجه نکنین و واژه دلخواه خودتونو پیدا و باهاش مشاعره کنین
با شهاب هم بلد نیستم شعر بگم :D
اینو دیگه تقلب کردم که پستم بی شعر نباشه

ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهم
مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را
اینو توی دبیرستان فکر کنم داشتیم اما من یادم نمونده بود

آن شه که ز چاکران بدخو نگریخت

وز بی‌ادبی و جرم صد تو نگریخت


او را تو نگوی لطف، دریا گویش

بگریخت ز ما دیو سیه او نگریخت

ببخشید من پست ماری اف رو بخش انتهاییشو فکر کرده بودم جز امضا است و به همین خاطر با شعر بابا علی مشاعره کرده بودم
برای اینکه تشتت در نوع مشاعره پیش نیاد
بهتره یه نوع رو فقط ادامه بدیم
چون از اول اونطوری بوده منطقی هست که من هم بپذیرم همون طور مشاعره کنم
باباعلی عزیز شما هم اگر ممکن هست این رویه رو پیش بگیرین
البته من خیلی از این تاپیک خرید نمیکردم حالا سعی میکنم جفت پستهای بالارو با تقلبلم شده جواب بدم هم اونی که فراموش کرده بودم هم آخری


این خیلی قشنگه

بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد
من بعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم

سالار عقیلی اوازوتصنیف سعدی نامه ....

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم
بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم
اینم از حافظ برای بابا علی .

اطاعت امر کوروش جان:53:

بی ته هر شو سرم بر بالش آیو

چو نی از استخوانم نالش آیو


شب هجران بجای اشک چشمم

ز مژگان پاره‌های آتش آیو


شرمنده 2 بیتی نوشتم . آخه بابا طاهر بود

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار
ور نه مستوری و مستی همه کس نتوانند

شرمش از چشم می پرستان باد
نرگس مست اگر بروید باز