دانی که چنگ و عود چه تقریر میکنند
پنهان خورید باده که تعزیر میکنند
قومی به جد و جهد نهادند وصل دوست
قومی دگر حواله به تقدیر میکنند

نردیست جهان که بردنش باختنی ست
نراده آن به نقش کم ساختنی ست
دنیا به مثل چو کعبیتن نرد است
که برداشتنش از برای انداختنی ست

روزی تو خواهی آمد از كوچه های باران
تا از دلـــــــم بشویی غمهای روزگـــــاران

:53::53::53::53:

تو روح سبز گلـــزار گل شاداب بی خـــار
مرا از پا فكنـــــــده شكســـــتنهای بسیار

:53::53::53::53: