|
بازگشته از دلکش اميد جانم ز سفر باز امد شكر دهانم زسفر باز امد عزيز ان كه بيخبر به ناگهان رود سفر چو ندارد ديگر دلبندي به لبش ننشيند لبخندي چو غنچه سپيده دم شكفته شد لبم ز هم كه شنيدم يارم باز امد ز سفر غمخوارم باز امد همچنان كه عاقبت پس از همه شب بدمد سحر ناگهان نگار من چنان مه نو امد از سفر همچنان كه عاقبت پس از همه شب بدمد سحر ناگهان نگار من چنان مه نو امد از سفر من هم پس از ان دوري بعد از غم مهجوري يك شاخه گل بردم به برش (2) ديدم كه نگار من سرخوش ز كنار من بگذشت و برفت بر يار دگرش(2) اه از ان گلي كه دست من بود خموش و يك جهان سخن بود (2) گل كه شهره شد به بي وفايي بديدن چنين جدايي زغصه پاره پيرهن شد |
خواستم براي از دست دادنت گريه كنم اما تمام اشكهامو براي آوردنت ريخته بودم:20:
نيومدی چشـم مـن گــم شـد و تـو پنجره‌ها نيومدیگـفته بـودم واسـه خـــــاطر خــــــدا نيومدی يکــی گفت شــبای مهتاب بشينم دعا کنمبـالا رفت دســـتای مـن واسـه دعــا نيومدی دلِ مـن اســير چشمای تـو شد حتی واسهايـن کــه ايـن دــيوونه رو کنی رهـــا نيومدی واســه تــو نـوشـته بـودم کـه دلــم ديـــوونتهتــو گـذاشـتی بـه حسـاب يــه خـطا نيومدی يکی گفت اوّل راه ســخت مجـــنونی هنــوزســـر گذاشـــتم بــه دل بــــيابـونا نــــيومدی يکی گفت بـــرو واســـه کـــبوترا دونــه بــريزدلـــــمو ريــــختم واســـه کــــبوترا نــيومدی ســـبزی زنــدگيمو بستم به غوغــای ضـريحامـــانت دادم اونـــو دســت رضــــا نــيومدی نــذرمــو نـوشتمش رو گُـــــلا تــا يـــادم نــرهنــذرا رو يکــی يکــی کـــــردم ادا نـــيومدی گـفته بــودم يــه کســــی بــياد بگه آخـرشهلااقـــــل بــــيا بـــــرای يــه نگــــــا نـــيومدی گفته بــودن بــــيا از عشـق تـو ديــوونه شدهلااقـــل بــــرای خــــــاطر شـــــــفا نـــيومدی آشِــــناتـرين غــــريبه‌ای تـــو قــصّه‌های مـنمـــنو کُشـتی تــو غــــريبِ آشــــنا نــيومدی ديدمت رد می‌شـدی از کـوچه‌های خـــاطرهالتـــماست کــردمــو گـفتم بـــيا، نـــيومدي؟ خوبيا تموم می شن می رن يه جا تو خاطرهمـثِ تــــو رفـتی سـراغِ خــوبيا نـــيومدی نمی‌گم بــيا، اگـــه دوس نــداری بــياي، نـیالااقـــــل فقط بـهـم بگـــــو چــــرا نـــيومدي؟ |
من از قصه زندگي ام نمي ترسم من از بي تو بودن به ياد تو زيستن و تنها از خاطرات گذشته تغذيه کردن مي ترسم. اي بهار زندگي ام اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگيست اکنون که باهايم توان راه رفتن ندارد برگرد باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را باز هم آغوش گرمت را به سويم بگشا باز هم شانه هايت را مرحمي برايم قرار بده. بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم بدان که قلب من هم شکسته بدان که روحم از همه دردها خسته شده. اين را بدان که با آمدنت غم براي هميشه من را ترک خواهد کرد. بس برگرد که من به اميد ديدار تو زنده ام |
حالم بد میشه از این همه حس متناقض.
از دلسوزی های مکرر از ندیدن خودم از اینکه ای وای نکنه الان ناراحت شه از اینکه تنها کسی که بهش فکر نمی کنم خودمم! |
دو پنجره توی یک دیوار سنگی دوتا پنجره اسیرن دوتا خسته دوتا تنها یکیشون تو یکیشون من دیوار از سنگ سیاه سنگ سردو سخت خارا زده قفل بی صدایی به لبای خسته ی ما نمی تونیم که بجنبیم زیر سنگینی دیوار همه ی عشق منو تو قصه است قصه ی دیدار همیشه فاصله بوده بین دستای منو تو با همین تلخی گذشته شب و روزای منو تو راه دوری بین ما نیست اما باز اینم زیاده تنها پیوند منو تو دست مهربون باده ما باید اسیر بمونیم زنده هستیم تا اسیریم باسه ما رهایی مرگه تا رها بشیم میمیریم کاشکی این دیوار خرابشه منو تو باهم بمیریم توی یک دنیای دیگه دستای همو بگیریم شاید اونجا توی دلها درد بی زاری نباشه میون پنجره هاشون دیگه دیواری نباشه |
اگر کسی مرا خواست بگویید رفته باران ها را تما شا کند، و اگر اصرار کرد بگویید برای دیدن توفان ها رفته است،
و اگر باز سماجت کرد بگویید رفته است تا دیگر باز نگردد! |
دچار یعنی
..........عاشق و فکر کن که چه تنهاست اگر که ماهی کوچک دچار آبی دریای بیکران باشدhttp://forum.hammihan.com/images/smilies/new/53.gif |
خورشید خانم از داریوش بزرگ خورشید خانم آفتاب کن شبو اسیر خواب کن مجمر نور و بردار یخ زمین و اب کن گلهای باغچه خوابن غمری های پیر و خسته قناری های عاشق بال صداشون بسته فواره های خاکی تن نمیدن به پرواز شمع و گل و پروانه جا نمیشن تو آواز خورشید خانم آفتاب کن شبو اسیر خواب کن مجمر نور و بردار یخ زمین و آب کن مرواریدای نورو بپاش تو دامن اب ما رو ببر به جشن گندم و عشق و آفتاب سوار اسب نور شو زمین و اندازه کن دستمال آبی بردار قلبامونو تازه کن خورشید خانم آفتاب کن شبو اسیر خواب کن مجمر نور و بردار یخ زمین و آب کن خورشید تن طلایی زمین برات هلاکه نگو طلا که پاکه چه منتش به خاکه زمین که عاشق توست حیفه تو شب بمیره حیفه سراغتو از ستاره ها بگیره خورشید خانم آفتاب کن شبو اسیر خواب کن مجمر نور و بردار یخ زمین و آب کن خورشید خانم آفتاب کن شبو اسیر خواب کن مجمر نور و بردار یخ زمین و آب کن |
آبي آسمون روى خونم آبى نيست شعله ى چراغ من آبى نيست ديگه رنگ عاشقى تو نقاشى آبى نيست توى جوى كوچمون آب زلال آبى نيست ما مى خوايم آبى باشيم ما مى خوايم عاشق باشيم ديگه توى ديگ سياه خون و خشونت نجوشه رنگ خون آبى بشه مثل خون تو رگ شب آبى رنگ دريا رنگ عشق رنگ چشم مهتاب رنگ آبى عشق اگه توى جوى كوچه آب سياه آبى بشه اگه رنگ نقاشى تو نقاشى آبى بشه قلم و وردار ويه عشق بكش خون و از نقاشى بردار ، گلاى آبى بكش زه و از كمون بكش ، زندون تو آسمون ابى بكش زندون و تو آسمون آزاد بكش |
آبی شو از رضا یزدانی ابی تر از دریاها هم لهجه ی بارونم رنگ زمین نمیشم از جنس اسمونم ابی رو خواب میبینم ابی رو فکر میکنم با واژه های ابی از زندگیدم میخونم با ادمای ابی دنیا قشنگتر میشه رنگای دیگه پیشش کمرنگ میشن همیشه تو فتح قله ها عبور از هر تاریکی هیچ سایه ای حریف رنگ ابی نمیشه ابی شو تا دوباره بشی رنگ ستاره رنگین کمون رنگی از ابی بهتر نداره با من بخون که از نو هم پا بشیم من و تو بخون که آبی رنگ دلای بی قراره من آبیم چو آبی این یعنی یک اقیانوس یعنی یه کهکشون از هزار قطره ی فانوس آبی بودن دلیل همبستگی ما شد غصه نخور که آبی حریف سحر و جادوست ما باهم آسمونیم یه آسمون روشن یه جاده رو به خورشید یه دریا از تو و من من و تو هر دو آبی من و تو هر دو همدست دست منو بگیر و آبی رو فریاد بزن ابی شو تا دوباره بشی رنگ ستاره رنگین کمون رنگی از ابی بهتر نداره با من بخون که از نو هم پا بشیم من و تو بخون که آبی رنگ دلای بی قراره |
| اکنون ساعت 07:51 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)