این نسیم خاک شیراز است یا مشک ختن
یا نگار من پریشان کرده زلف عنبرین ؟

با جان هم یه بیت با واج آرایی جیم از حافظ

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد
هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

جرعه ای از چشمه ی ناب دعا آبم دهيد

من اسيرم در قفس يادم كنيد

در وصل هم زعشق تو ای گل در آتشم

عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود

بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

خب من کمی جاموندم که مشاعره کنم با واژه های رنگینتون....

با دعا از شعر خانم فاطیما و دست از حاج امیر

از هر كرانه تير دعا كرده ام روان
باشد كز آن ميانه يكي كارگر شود
خواهم شدن بميكده گريان و دادخواه
كز دست غم خلاص من آنجا مگر شود (آواز زیبایی از علیرضا قربانی یا حجاز بود یا بیات کرد)


با خارا از حاج امیر :

جای آن دارد که چندی هم ره صحرا بگیرم
سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم

یه مدت امضام بود.... من این تصادفات رو الکی از کنارش نمیگذرم اینم علیرضا قربانی خوندش با فرهاد فخرالدینی...


و اما از شعر خانم فاطیما : در وصل هم زعشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم

با یه در آتشم از صفای اصفهانی پیام نسیم شجریان :

میسوزم از اشتیاقت، در آتشم از فراغت
کانون من سینه ی من، سودای من آذر من

با جمال از شعر خانم ماری :

فکر کنم اینو همین چند روز پیش گفتم تکراری میشه یکی دیگه میگم

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

به "چه حاجت" از شعر آخر خانم ماری :

نگارینا به شمشیرت چه حاجت مرا خود میکشد دست نگارین (سعدی - سالار عقیلی سعدی نامه)

باید قبول کرد ادمین یه تنه همه ما رو حریفه! الان کدوم بیت مورد نظره؟!!! آخری؟؟؟؟
------------------------------------------------------------------
سحرم دولت بیدر به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد

اختیار داری من همه شعرام تکراریه :d فقط بچه ها به روم نمیارن
شعرای دوستان همه قشنگ و نوه....
مهم نیست با هرکدوم میخواین بماشعرین
اما قاعدتا باید با آخری یعنی نگارینا باشه...

اولاً شکسته نفسی می فرمایید!
دوماً من که با آخرین بیت یعنی نگارینا مشاعره کرده بودم . پس دوباره می نویسمش:

سحرم دولت بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد