درد ما را در جهان درمان مبادا بی شما
مرگ بادا بی شماوجان مبادا بی شما

من یادم نیست چیا رو گفتم چیا رو نه چون تاپیک خیلی طولانی شده و مدتی هم مشاعره نمیکردم

بازم یه آواز از شجریان که شعرش خیلی قشنگه از سعدی

ساز و آواز شور

دلداده را ملامت گفتن چه سود دارد
مي بايد اين نصيحت كردن به دلستانان
دامن زپاي برگير اي خوبروي خوشرو
تا دامنت نگيرد دست خداي خوانان

اینم کاملش

• خفته خبر ندارد سر بر كنار جانان
  كين شب دراز باشد برچشم پاسبانان
  برعقل من بخندي گر در غمش بگریم
  كين كارهاي مشكل افتد به كاردانان
  دلداده را ملامت گفتن چه سود دارد
  مي بايد اين نصيحت كردن به دلستانان
  دامن زپاي برگير اي خوبروي خوشرو
  تا دامنت نگيرد دست خداي خوانان
  من ترك مهر اينان درخود نمي شناسم
  بگذارتا بيايد بر من جفاي آنان
  روشن روان عاشق از تيره شب ننالند
  داند كه روزگردد روزي شب شبانان
  باور مكن كه من دست از دامنت بدارم
  شمشير نگسلاند پيوند مهربانان
  چشم از تو برنگيرم ور مي كشد رقيبم
  مشتاق گل بسازد با خوي باغبانان
  من اختيار خود را تسليم عشق كردم
  همچون زمام اشتر در دست ساربانان
  شايد كه آستينت برسر زند سعدي؟
  تاچون مگس نگردي گرد شكر دهانان

نومید مشو جانا کاومید پدید آمد
اومید همه جان​ها از غیب رسید آمد

در پای عشقم جان بده، جان چیست، بیش از آن بده
گر بنده ی فرمانبری، از جان پی فرمان برو
امشب چو شمع روشنم، سر می کشد جان از تنم
جان ِ برون از تن منم، خامُش بیا سوزان برو

رشته تسبيح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر دامن ساقي سيمين ساق بود
شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد
دفتر نسرين و گل را زينت اوراق بود

دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من

نه چنان گناهکارم که به دشمنم سپاری
تو به دست خویش فرمای اگرم کنی عذابی

فکر کنم اینو گفته بودم

نه تلخ است صبری که بر یاد اوست
که تلخی شکر باشد از دست دوست

نگمم سعدیه خودتون میدونین دیگه