وفاداری




پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد
و آسیب دید. عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند.
پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند:
باید ازت عکسبرداری بشه تا جائی از بدنت آسیب و شکستگی ندیده باشه.
پیرمرد غمگین شد، گفت: عجله دارم و نیازی به عکسبرداری نیست.
پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند.
"زنم در خانه سالمندان است. هر صبح آنجا می روم و صبحانه را
با او می خورم. نمی خواهم دیر شود!"
پرستاری به او گفت: خودمان به او خبر می دهیم.
پیرمرد با اندوه گفت: خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد.
چیزی را متوجه نخواهد شد! حتی مرا هم نمی شناسد!

پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید،
چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟
پیرمرد با صدایی گرفته ، به آرامی گفت:
اما من که می دانم او چه کسی است...!

نصیحت پری

روزی دختر کوچکی از مرغزاری می گذشت. پروانه ای را دید بر سر تیغی گرفتار.
با احتیاط تمام پروانه را آزاد کرد. پروانه چرخی زد، پر کشید و دور شد.
پس از مدت کوتاهی پروانه در جامه پری زیبایی در برابر دختر ظاهر شد
و به وی گفت:
به سبب پاکدلی و مهربانیت آرزویی را که در دل داری بر آورده می سازم.
دخترک پس از کمی تامل پاسخ داد:
من می خواهم شاد باشم. پری خم شد و در گوش دخترک چیزی زمزمه کرد
و از دیده او نهان گشت.
دخترک بزرگ می شود آنگونه که در هیچ سرزمینی کسی به شادمانی او نیست.
هربار کسی راز شادیش را می پرسد با تبسم شیرین بر لب می گوید:
من به حرف پری زیبایی گوش سپردم. زمانی که به کهنسالی می رسد.
همسایگان از بیم آنکه راز جادویی همراه او بمیرد عاجزانه از او می خواهند
که آن رمز را به ایشان بگوید:
به ما بگو پری به تو چه گفت؟
دخترک که اکنون زنی کهنسال و بسیار دوست داشتنی است
لبخندی ساده بر لب می آورد و می گوید:
پری به من گفت
همه انسانها با همه احساس امنیتی که به ظاهر دارند، به هم نیازمندند.

http://img.tebyan.net/small/1388/11/...874_bahar1.jpg


با یک گل بهار نمی‏شود

مثل همیشه، یکی بود، یکی نبود. گوشه‏ی یک جنگل، درخت کاجی بود.
روی تنه‏ی کلفت کاج، سوراخ کوچکی بود. توی این سوراخ تنگ و تاریک، ننه کفشدوزک با دختر یکی یک دانه‏اش خال خالی زندگی می‏کرد.
ننه کفشدوزک با پوست سرخ سنجد، کفش‏های کوچک و بزرگ می‏دوخت. او از صبح تا شب، سرش گرم کار بود. ولی خال خالی، از صبح تا شب پشت پنجره‏ی خانه‏ می‏نشست و بیرون را نگاه می‏کرد. جنگل پر از برف را می‏دید و آه می‏کشید و غصه می‏خورد. خال خالی دلش می‏‏خواست از خانه بیرون برود، بازی کند، سر به سرشته‏های سبز و سیاه بگذارد، دنبال شاپرک‏های بال رنگی بدود، اما... توی آن برف و بوران مگر می‏شد از خانه بیرون رفت؟ نه که نمی‏شد!
برای همین بود که خال خالی غصه می‏خورد و آه می‏کشید.

http://img.tebyan.net/big/1388/11/20...1_untitled.jpg

یک روز، دیگر خال خالی خیلی دلش گرفت. طاقتش تمام شد. پیش مادرش رفت و گفت: «ننه جان، بس است دیگر! چه‏قدر کفش‏می‏دوزی؟ حوصله‏ام سر رفت. بلند شو کار دیگری بکنیم.»
ننه کفشدوزک گفت: «آخه ننه جان، من اگر کفش ندوزم که اسمم را کفشدوزک نمی‏گذارند.
تو هم غصه نخور. همین روزها بهار می‏آید، هوا خوب می‏شود و تو می‏روی به بازی و تماشا.»


خال خالی خوشحال شد و گفت: «ننه جان، کی بهار می‏آید؟»
ننه کفشدوزک گفت: «وقتی که برف‏ها قطره قطره آب شود.»
چند روز گذشت. یک روز خال خالی مثل همیشه پشت پنجره نشسته بود و بیرون را تماشا می‏کرد خورشید خانم سرش را از لای ابرها بیرون آورده بود و او را تماشا می‏کرد. یک دفعه خال خالی صدای- چیک چیک شنید. بعد هم چند قطره آب روی سرش ریخت.
بالای سرش را نگاه کرد، دید که برف بالای پنجره دارد آب می‏شود.
خال خالی با خوشحالی مشتش را از قطره‏های آب پر کرد. بعد دوید پیش مادرش رفت و داد کشید: «آی ننه جان! های ننه جان! تماشا کن! برف‏ها دارد آب می‏شود. بهار آمده، بهار آمده!» ننه کفشدوزک نگاهی به مشت پر از آبخال خالی کرد و گفت: «به، ننه جان، با یک قطره آب که بهار نمی‏شود! صبر کن. صبر کن تا درخت‏ها هم جوانه بزنند. آن وقت بهار می‏آید.»
از آن روز به بعد، کار خال خالی این بود که روی شاخه‏ی درخت‏ها، دنبال جوانه بگردد.
بالاخره یک روز، روی شاخه‏‏ای یک جوانه دید. از خوشحالی داد و فریاد راه انداخت. به سراغ ننه‏اش رفت و گفت: «آی ننه جان! های ننه جان! درخت، جوانه زده. بهار آمده، بهار آمده!»


اما ننه کفشدوزک گفت: «نه ننه جان، با یک جوانه که بهار نمی‏شود! صبر کن. صبر کن تا گل‏ها هم باز شوند.»
کنار جوی آب، ساقه‏ی سبز گلی سرش را از لای برف‏ها بیرون آورده بود.
وقتی ننه کفشدوزک حرف گل را زد، خال خالی یاد آن ساقه‏ی سبز افتاد. سرش را از پنجره بیرون آورد و داد کشید: «آهای ساقه‏ی سبز! پس کی گل می‏دهی؟»
چند روز بعد، وقتی خال خالی پنجره را باز کرد بوی عطر آمد. بعد هم گل شقایق را دید که روی ساقه‏ی سبز شکفته بود.
خال خالی خیلی خوشحال شد. او دیگر مطمئن بود که بهار آمده، دوید و رفت و ننه اش را آورد دم پنجره، گل شقایق را به او نشان داد و گفت: «ببین ننه جان! گل هم باز شده. دیگر بهار آمده!»

اما ننه کفشدوزک باز هم سری تکان داد و گفت: نه ننه جان، با یک گل که بهار نمی‏شود! باز هم باید صبر کنی، بالاخره بهار می‏آید.»


http://img.tebyan.net/small/1388/11/...9320117368.jpg

خال خالی با غصه گفت: «باشه، باشه، صبر می‏کنم.» و شروع کرد به صبر کردن.
یک هفته گذشت. خال خالی دید که برف‏ها قطره‏ قطره آب می‏شوند.


اما به خودش گفت: نه، هنوز بهار نیامده، باید صبر کنم.» دو هفته گذشت. خال خالی دید که روی شاخه‏ی درخت‏ها پر از جوانه شده. اما به خودش گفت: «نه، هنوز بهار نیامده. باید صبر کنم.»
مدتی دیگر هم گذشت. کنار رودخانه پر از گل شقایق شد.
تمام برف‏ها آب شد. تمام برگ‏ها سبز شد و عطر گل‏ها و شکوفه‏ها همه جا را پر کرد.
اما خال خالی هنوز انتظار می‏کشید که بهار از راه برسد.
سوسن طاقدیس
تنظیم:بخش کودک و نوجوان

http://img.tebyan.net/small/1388/11/...874_bahar1.jpg

شرط عشق

دخترجواني چند روز قبل از عروسي آبله سختي گرفت و بستري شد. نامزد وي به عيادتش رفت و در ميان صحبتهايش از درد چشم خود ناليد. بيماري زن شدت گرفت و آبله تمام صورتش را پوشاند.
مرد جوان عصازنان به عيادت نامزدش ميرفت واز درد چشم ميناليد. موعد عروسي فرا رسيد. زن نگران صورت خود که آبله آنرااز شکل انداخته بود و شوهر هم که کور شده بود.
مردم ميگفتند چه خوب عروس نازيبا همان بهتر که شوهرش نابينا باشد. 20 سال بعد از ازدواج زن از دنيارفت، مرد عصايش را کنار گذاشت و چشمانش را گشود. همه تعجب کردند. مرد گفت: "من کاري جز شرط عشق را به جا نياوردم".

نابینا

پسرک نابينا عاشق دخترکي شده بود که او را نديده بود.
پسرک به دخترک مي گفت انقدر دوستت دارم که اگه بگي بمير برات مي ميرم.
و دخترک هميشه با يک لبخند پاسخ او را مي داد. لبخندي که او هرگز نمي ديد.
تا اينکه شخصي پيدا شد و دو تا چشم هايش را به پسرک داد و پسرک بينايي اش را به دست اورد.
پسرک که حالا بينايي اش را به دست اورده بود با دخترکي که عاشقش بود قرار ملاقات گذاشت.
او از اينکه مي خواست معشوقش را ببيند خيلي خوشحال بود و براي ديدن او لحظه شماري مي کرد.
ولي وقتي که دخترک را ديد خون در بدنش منجمد شد
زيرا دخترک نابينا بود...
پسرک عاشق با بيرحمي و بي معرفتي به دخترک گفت تو نابينايي و من نمي توانم عاشق کسي باشم که نابيناست!؟
دخترک هيچ نگفت و باز هم با يک لبخند پاسخ او را داد ولي اين بار با لبخندي که پسرک مي ديد!!!
دخترک مسيرش را کج کرد و راه خانه را در پيش گرفت...
هنوز چند متري از پسرک دور نشده بود که بزگشت و نيم نگاهي به پسرک کرد و
گفت:
فقط مواظب چشمام باش... .
حالا واقعا عاشق دخترک بود يا پسرک؟؟؟

زيباترين قلب


مرد جواني وسط شهري ايستاده بود و ادعا مي­کردکه زيباترين قلب را در آن شهر دارد. جمعيت زيادي گرد آمدند قلب او کاملاً سالم بود و هيچ خدشه­ اي بر آن وارد نشده بود پس همه تصديق کردند که قلب او به راستي زيباترين قلبي است که تاکنون ديده­ اند مرد جوان در کمال افتخار با صدائي بلندتر به تعريف از قلب خود پرداخت ناگهان پيرمردي جلوي جمعيت آمد و گفت اما قلب تو به زيبائي قلب من نيست مرد جوان و بقيه جمعيت به قلب پيرمرد نگاه کردند او با قدرت تمام مي­تپيد اما پر از زخم بود قسمت­هائي از قلب او برداشته شده بود و تکه­ هائي جايگزين آن­ها شده بود اما آن­ها به درستي جاهاي خالي را پرنکرده بودند و گوشه هائي دندانه دندانه در قلب او ديده مي­شد در بعضي نقاط شيارهاي عميقي وجود داشت که هيچ تکه­ اي آن­ها را پرنکرده بود مردم با نگاهي خيره به او مي­نگريستند و با خود فکر مي­کردند اين پيرمرد چطور ادعا مي­کند که قلب زيباتري دارد. مرد جوان به قلب پيرمرد اشاره کرد و با خنده گفت تو حتماً شوخي مي­کني قلبت را با قلب من مقايسه کن قلب تو تنها مشتي زخم و خراش و بريدگي است پيرمرد گفت درست است قلب تو سالم به نظر مي­رسد اما من هرگز قلبم را با قلب تو عوض نمي­کنم میدانی هر کدام از اين زخم­ها نشانگر انساني است که من عشقم را به او داده ­ام من بخشي از قلبم را جدا کرده ­ام و به او بخشيده ­ام گاهي او هم بخشي از قلب خود را به من داده که به جاي آن تکه بخشيده شده قرار داده­ ام اما چون اين تکه ­ها مثل هم نبوده ­اند گوشه­ هائي دندانه دندانه در قلبم دارم که برايم عزيزند چرا که يادآور عشق ميان دو انسان هستند. بعضي وقت­ها بخشي از قلبم را به کساني بخشيده­ ام اما آن­ها چيزي از قلب خود را به من نداده­ اند اين­ همه شيارهاي عميق را با تکه هايي که من در انتظارش بوده­ ام پرکنند حالا مي­بيني که زيبائي واقعي چيست؟ مرد جوان بي هيچ سخني ايستاد در حالي که اشک از گونه­هايش سرازير بود به سمت پيرمرد رفت از قلب جوان و سالم خود تکه­ اي بيرون آورد و با دست­هاي لرزان به پيرمرد تقديم کرد پيرمرد آن را گرفت و در قلبش جاي داد و بخشي از قلب پير و زخمي خود را به جاي زخم قلب مرد جوان گذاشت. مرد جوان به قلبش نگاه کرد ديگر سالم نبود اما از هميشه زيباتر بود عشق از قلب پيرمرد به قلب او نفوذ کرده بود.