برای تو می نویسم که بودنت بهار و نبودنت خزانی سرد است
تویی که تصور حضورت سینه بی رنگ کاغذم را نقش سرخ عشق می زند
در کویر قلبم از تو برای تو می نویسم ای کاش در طلوع چشمان تو زندگی می کردم
تا مثل باران هر صبح برایت شعری می سرودم
آن گاه زمان را در گوشه ای جا می گذاشتم و به شوق تو اشک می شدم
و بر صورت مه آلودت می لغزیدم
ای کاش باد بودم و همه عصر را در عبور می گذراندم
تا شاید جاده ای دور هنوز بوی خوب پیراهنت را وقتی از آن می گذشتی در خود داشته باشد
که مرهمی شود برای دلتنگی هایم
ای غریبه آشنا آن روز که جادوی نگاهت تار و پود قلب نازک مرا لرزاند
وجودم از پیله غم بیرون تنید می نویسم تا به تو بگویم
تو تک صدای گیتار خاطرات منی
ای نبض دوباره من با من بمان و بخوان که بی تو گلی پژمرده ام
این تنها گوشه ای از اوای دلم بود که بی بهانه تقدیم به تنها بهانه زندگی ام کردم

عاشقی را شرط اول ناله وفرياد نيست
تا کسی از جان شيرين نگذرد فرهاد نيست
عاشقی مقدورهر عياش نيست
غم کشيدن صنعت نقاش نيست

بی تو ؛ پاییز ...
طاعون ِ سرخ بی مهریست ...
که در ریشه ی درختان دویده است ...
فصل ِ زردی ...
که آبانش آسمان ندارد ...
و آذرش همیشه یلداست ...

کاش تو زندگی هم مثل فوتبال وقتی زمین می خوردی
و از درد به خودت می پیچیدی
یه داور می اومد و ازت می پرسید
میتونی ادامه بدی ؟
و تو می گفتی نه !!
باید برم بیرون

دو رکعت گریه کردم برای خاطره هایم
یک قنوت خواندم برای یادت
دو سجده ی بیقراری به جا آوردم
برای عشق بر باد رفته
و یک تشهد برای مرگ احساسم

یه سری از حرفها هستند که امکان نداره

بشه به گفتار تبدیلشون کرد!!!

این حرفها معمولا به اشک تبدیل میشن.....