گاهــــــی دلم برای خودم تنگ میشود..
گاهـــی دلم برای باورهای گذشته ام تنگ میشود..
گاهــــــــــی دلم برای پاكیهای كودكانه ی قلبم میگیرد..
گاهی دلم از رهگذرانی كه در این مسیـر بی انتها؛
آمدند و رفتند، خسته میشود..
گاهـــــــی دلم از راهزنانی كه ناغافل دلم را میشكنند میگیرد..
گاهــــــــی آرزو میكنم ای كاش..
دلــــــی نبود تا تنگ شود..
تا خسته شود..تا بشكن

دلتنگ توأم ... تا شادمانه مرا ببینند

شاخه‌ها به شکل نام تو سبز می‌شوند ...

پرنده کوچکی که نمی‌دانم نامش چیست ...

حروف نام تو را بر کتابم می ‌ریزد ...

آفتاب به شکل پروانه ‌ای از مس ...

گرد صدایم بال می‌زند ...

و می‌دانم سکوت ... فقط به خاطر من سکوت است

اما من ... دلتنگ توأم ...

شعر می‌نویسم ...

و واژه‌هایم را کنار می زنم ...

که تو را ببینم !!

دلم گرفته ............
دلم گریه می خواد ..........

آری دلم گرفته٬ از این روزگاران بی فروغ ! از این تکرارهای ناپایان !

دلم گرفته از این همه کینه .... این همه دروغ !

از این مردمان نا مهربان و بی وفا دلم گرفته .......

دلم برای کوچه پس کوچه های مهربانی ها تنگ است !

دلم تنگ است برای کودکی ام که پاورچین پاورچین روی سنگفرش های زندگی بی دغدغه قدم می زدم !

برای تنها گل محبتی که در بیابان دلم روئید و پس از این همه بی مهری و دروغ خشکید دلتنگم!

دلم برای دلتنگی های شیرین و انتظارهای کشنده تنگ است...!

نمی دانم کدامین نامهربان ٬ خواب را از دیدگانم دزدید که اینگونه در حسرت و دلتنگ خواب

شیرینم سرگردانم ؟!

دلم گرفته ! دلم تنگ است ! روزگار چشمانم طوفانی است و در انتظار باران های سیل آساست.....

آره !
این روزا دلم بدجوری گرفته ... چشمام منتظر یک بهونه است ...

که هی بخواد بباره....

میخـــــواهــــم بــرایـــت تنهـــایـــی را معنــــی کنـــم!
در ســـاحــل ، کنـــار جـــاده نشستــــه ای
هـــــــوای ســــرد ، صــــدای بـــاد
انتــــظار انتــــظار انتـــــظار
دســــتت مــــی ســــوزد بـا سیگـــار !
بــــه خــــودت مــی آیـــــی
یـــادت مــــی آیـــد دیگـــــر
نــــه کســـی اســـــت کــه از پشــــت بغلـــت کنــــد
نــــه دستــــی کـــــه شــــانــه هـــایـــــت را بگیــــرد
نــــه صـــدايــــی کـــه قشنـــگ تـــر از بـــاد بـــاشــــد
اســــم ایــــن تنهـــایــــی اســـــت!

عـکس تـــــــو را
به سقـف آسمـــــان سنجــــاق میکنم
حال که ایــــن روزهـــا
از فرط دلتنـگی
چشمانـــم مــدام رو به آسمــــان است
بگذار تــــــو در قاب چشمانــــم باشی

باران که می بارد
تمام کوچه های شهر
پُر از فریاد من است
که می گویم :
من تنها نیستم
تنها منتظرم ... تنها !!

یک جایی

یک غریبه

میشود همان اتفاق ناخوانده زندگیت

که سالها به آرزویش نشسته بودی

اما او فاتحه کل زندگیت را یک جا می‌خواند !!!

چقدر دير آمدي
تمام ترک هاي شيشه پنجره را باد فرو ريخت
و پنجره
تمام قطره اشک هايش را به پاي ديوار ريخت
و خاک گلدان را برد با خود باد
و شاخه ياس يادگاري ات
ميان خزان رفتنت ، پژمرد
نگاهم ميان قاب دلتنگي مانده
چشم به راه
دست بكش بر شانه هاي خاطره ام
ترا ازميان عبور لحظه ها
مي بوسم ...

این روزها من

خدای سکوت شده ام

خفقان گرفته ام تا

آرامش اهالی دنیا

خط خطی نشود

اینجا زمین است

اینجا زمین است رسم آدمهایش عجیب است

اینجا گم که میشوی

بجای اینکه دنبالت بگردند
فراموشت میکنند