مرا دریاب امشب در خیالم دامانت را باز کن تا تمام تنهائیهایم را گهواره باشد

در این نزدیکی پی کسی می گشتم که مرا بداند تا از دفتر ذهنم آرزویم را بخواند

چقدر گم بودم چقدر دور بودم تو در این نزدیکی بی آنکه من بدانم مرا در آغوش گرفته ای

بی آنکه بفهمم مرا نوازش می کنی ومن بی آنکه بدانم آرام می گیرم

مرا امروز دوباره در آغوش بگیر ...

داششتم راه میرفتم مغرورانه باد به غبغب افتاده مثلاً خیلی برای خودم کسی شدم
بعد تو آمدی همچین پس گردنم زدی که 6-8 ام قاطی شد
خدایا نمیزنی میزنی بد میزنیا ! آخه قوربونت برم بچه رو که اول نمیزنن یه ندایی الهامی چیزی . همه هدایت میشن ما هم هدایت میشیم
خدایا مگر نمیدانی من تورا i love you ؟
میزنی >؟ همین >؟ قهری با من ؟
من میخوام تو جلگه مرام تو باشم و بزرگ شم . خدایا آخر مرامی ! همه از لطف تو میگن من از جباریتت تو هر چی بزنی بیشتر میخوامت . هر چی دست نیافتنی بشی بیشتر میام دنبالت . من پیدات میکنم . پیدات میکنم خدا .

نمی دونم کجا خوندم شنیدم از کی بود ... که ما آدما راهِ درست رو می دونیم ولی به راهی که عادت داریم پیش می ریم ... در مورد هیشکی هم که درست نباشه، در موردِ من یکی درستِ ... آخه چقدر می تونم یه مسیر رو برمو برگردمو بازم برم؟؟؟ ولی این بار قسم می خورم راهِ درست رو نمی دونم ... فقط یه راهِ احمقانه بلدم که انتهاش یه دیوارِ سیمانیِ بلندِ ...
یکی بهم توصیه کرده بود توی زندگیت هدف داشته باش ... همیشه با این حرف مخالف بودم و شاید هنوز هم هستم، چطور باید هدفی تعیین کنم واسه جایی که نمی دونم چرا اینجا و چطور اومدم ... اما اون آدم بهتر بود بهم توصیه می کرد واسه اینکه زندگی بگذره هدف داشته باش ... و من حالا واسه این زندگی ای که دوست دارم بگذره، دو تا هدفِ کوتاه مدت دارم ... تو از ساختنِ من چه هدفی داشتی؟ که زندگیت بگذره؟؟؟ تو که دستِ خودتِ خب تمومش کن ... پس کلا یه هدفی داره آره؟؟؟ خوبه ... تو از اون دسته از ساخته های ذهنی که همیشه دوستش داشتم و دارم و هزارتا دین و مسلک تو رو تقویت نمی کنه و صد هزارتا هم بخوان دست به دست هم بدن که نباشی ... فکر کنم نشه ... اصلا همین که هستی من هستم

دلم می خواد بدونی که این سپیده ای رو که بیست و پنج سالِ دارم دنبالِ خودم می کشونمش، اونقدا هم مایه ی افتخارم نیست، چیزی که این وسط مایه ی افتخارِ اینِ که خیلی چیزا رو با هم یاد گرفتیم ، من فهمیدم خیلی جاها ی زندگیم نفسم و خودخواهیم خیلی چیزها رو به باد داد، نابود کرد ... با همه ی این احوالات چیزهایی که نابود شد علی رغمِ دردی که به جا گذاشت نابودیش دور از منفعت نبود
دلم می خواست با همین حالتِ خالصِ ناشی از بیماری بیام سراغت و بگم که از اینکه حواست به همه چیز هست بسیار سپاسگزارم
من یاد گرفتم، با بهای گزاف ... هرگز از دست نخواهم داد ... و هرگز این دردها رو بهانه برای ادامه ای بدتر از این نمی کنم ...
خدایِ من ... درونِ من ...

خدایا چرا من هر وقت صدات میزنم جوابمو میدی ؟ توی من چی میبینی خدا ؟ فکر میکنی من چکار میتونم بکنم ؟ من کیم خدا ؟
از من چی میخوای ؟
خدایا تو حق داری منو به جهنم بفرستی خدایا تو حق داری تحقیرم کنی مجازاتم کنی به عزتت قسم محقی تا ادبم کنی تو خیلی دوست داشتنی هستی
خدای عزیز همیشه همونی که بودی هستی تو قول میدی و بهش عمل میکنی چیزی که ذهن منو مشغول میکنه این هست که چرا ما اینطوری هستیم
خدایا توبرای من سکوت شبی ! تو برای من لحظه غمگین و شاد هستی
گریه های تنهایی و حس ترحم
خدایا گاهی اوقات از درون خودم تو را با مایه ی وجودم صدا میزنم و تو پاسخت اینقدر گرم و متین هست که من که خیلی زود محبت یا غضب رو درک میکنم مدتها طول میکشه بفهمم ، خیلی خوبه که هر چیزی که در مورد تو در جریان هست همه چیز برای معنایی هست معناگر از تو خدایا نیست . و عجب خدایی هستی خدا . یعنی من چطوری روزی در مقابل تو قرار بگیرم و بگم خدایا سلام . چطور میشه تو از من راضی باشی ؟
رضایت از بابت چی خدا ؟ من پر از سوالم ! پر از سوالهای عجیب و معمولی
چرا بزرگ اینقدر ؟ این آسمون این سیستم بزرگ چرا ؟ اینکه ما ببنیم و حسرت بخوریم ؟
خدایا نسلهای پیشین ما اونهایی که کشته شدن و روزهای خوب رو که تو وعده دادی چی میشن ؟ شاید تا زمانی که فرستاده تو روی زمین میاد من نباشم .
من کی میتونم آخر این نمایش بزرگ این فیلم این تصویر این نقاشی رو ببینم
من هم حق دارم اون روز رو ببینم مثل همه
نمیخوام مثل یک آدم معمولی که موقع مردن دورش جمع میشن گریه زاری میکنن و بعد مثلاً این آدم چه حیف شد که مُرد باشم
میخوام پرواز کنم شوق دارم ، ذوق دارم، دوست دارم خدایا میخوام دوستهام و دشمنام نسبت به من یک حس داشته باشن میخوام بزرگ باشم دوست دارم
مهربانی کنم دوست دارم بابا باشم و پیشانی پسرم یا دخترم رو بوس کنم دوست دارم پاره تن داشته باشم . اما یه حسی به من میگه تو اینطوری نیستی تو مال یه جای دیگه ای مال یه مکان دیگه ای تو نباید جا بزنی . باید ادامه بدی ...............
خدایا چرا اینقدر پیچیده اش میکنی بیا و تکلیف منو روشن کن اگه میخوای من برات بمیرم حاضرم خدای عزیز
خدایا من عروسی و مجلس دوست ندارم . چون ادم راحت نیست حرف بزنه
حرف دلتو نمیگی چون نگرانی ، نگرانی از اینکه کسی ناراحت بشه
اونها فکر میکنن تو قصد و منظوری داری ولی نمیدونن این چیزی هست که هستی
من همینم چیزی هم نمیتونم باشم که نیستم
میدونم که تو از من میخوای همینطور که هستم باشم اما خودم باشم
من نماز هام بدرد هیچی نمیخوره میدونم دلداریم میدی چکار کنم من همین قدر حالیم میشه سوره میخونم و رکوع میکنم سجده میرم اما خیلی کم پیش میاد که حست کنم
خدایا من مکه رفتم . حج عمره ، منو یادته اون روز که همه گریه میکردن ولی من میترسیدم چون نمیفهمیدم ، من میترسیدم چون نمیدونستم
دروغ نمیگم تمام اعمال حجم رو انجام دادم ولی یه حس غریبی بود
نمیدونم اون چه آروزیی بود که اولین بار موقع دیدن کعبه کردم
ولی میدونم که هر کدومشون داره عملی مییشه
یعنی اگر اون آرزویی که کردم برآورده بشه چیییییی میشه خدا !
از کعبه که اومدم بیرون در مسجد الحرام نشستم فقط نگاه کردم . فقط نگاه کردم
خدایا من فکر میکردم همه گریه میکنن پس حاجتاشون رو میگیرن
اما من گریه ام نمیگرفت فکرکردم دست خالی برگشتم اما الان که میبینم من دست خالی برنگشتم
خدایا وعده های تو سخت حقیقت دارند
تو گفتی من رو صدا کن به تو جواب میدم
من صدات کردم و تو به جواب دادی
خدایا اگر بگی من این کار رو میکنم حتماً انجامش میدی من این رو میدونم
ای خدا اراده تو چقدر سخت و محکم هست ! من چی ازت بخوام ؟ من چی از تو بخوام ؟ من که هر چی ازت خواستم بهم دادی من باز به وعده های خودم پشت پا زدم !
تو چه امیدواری خدا ! چه امیدی هست که تو به بنده خودت داری ؟
عجیبتر این که تو همه چیز رو میدونی و ما اینو میدونیم ولی اونطوری که باید نمیدونیم !