یادته یه روز بهم گفتی: هر وقت خواستی گریه کنی برو زیر بارون که نکنه نامردی اشکاتو ببینه و بهت بخنده، گفتم: اگه بارون نبود چی ؟ گفتی : اگه چشمای قشنگ تو بباره آسمونم گریش میگیره، گفتم: یه خواهش دارم، وقتی آسمون چشمام خواست بباره تنهام نزار، گفتی: چشم، حالا امروز من دارم گریه میکنم اما آسمون نمیباره، تو هم اون دور دورا ایستادی و ....

در آفتاب کمرنگ زندگیم و پیاده رویی که نمی دانم به کدامین خیابان منتهی می شود
و در تلاطم شاخه های بی برگ،
زیر چتری که مرا از باران جدا می کند،
به دنبال نیمکتی می گردم تا دوباره به یاد آورم،
همه آن روزها را که با بوی تو و بی روی تو بی اعتنا از کنارم گذشتند

یاربا ما بی وفایی میکند
بیگناه از من جدایی میکند
شمع جانم را بکشت آن بی وفا
جای دیگر روشنایی میکند

تو مهرباني ،تو خوبي:53:
اگر گريه مي كني
به من بگو
تا اشكهايم را با تو تقسيم كنم
اگر خواستي بروي
به من بگو
تا من هم نباشم
مبادا در هم بشكني
مبادا مرانزدت بخواني
كه اين دل شكسته
تاب ديدن شكستن تو مهربان را ندارد