تو را گم کرده ام امروز و حالا لحظه هاي من گرفتار سکوتي سرد و سنگين اند و چشمانم که تا ديروز به عشقت ميدرخشيدند نميداني چه غمگينند

اومدم نگاش كنم چشام نذاشت
اومدم صداش كنم لبام نذاشت
خواستم برم رهاش كنم دلم نذاشت
آخرش رفت و منو تنها گذاشت...

هنوزم یاد چشمانت مرا آشفته می سازد !
وجودم هستی خود را به پای ناز چشمان تو می بازد !
پس از عمری خطا دیدن ز کردار پر ایهامت !
هنوزم آشیان دارم !
کنار خاطرات تلخ و شیرینت
و بی پروا دلم در آرزوی دیدن لبخند زیبای تو می تازد !
و می ترسم که در پیچ و خم آن کوچه ی دلواپسی های تمنایت ، اسیر آید !
دوباره حالت تردید بر دشت امید و آرزویم سایه اندازد !
هنوزم لحن زیبای تو در گوشم طنین دارد !
و یاد زلف پر چینت، دل دیوانه ما را چنین آشفته می سازد !
و می دانم
تپش های دل بی تاب و غمگینم ، رهی بی راهه را پیمود !
که پایانش شبی تار و پر از غوغای غم بود !
و شاید ....!
و شاید نقش تقدیرم چنین بود !

رفتی
بالای بام آرزوهای من نشستی و پایین نیامدی
گفتم
نردبان ترانه تنها سه پله دارد:
سکوت و
صعودُ
سقوط!
تو صدای مرا نشنیدی
و من
هی بالا رفتم، هی افتادم!
هی بالا رفتم، هی افتادم ...

تو می دانستی که من از تنهایی و تاریکی می ترسم
ولی فتیله فانوس نگاهت را پایین کشیدی
من بی چراغ دنبال دفترم گشتم
بی چراغ قلمی پیدا کردم
و بی چراغ از تو نوشتم
نوشتم، نوشتم ...

دلم میخواد حرف بزنم
از کی !
از چی ؟
نمیدونم!
دلم میخواد داد بزنم
برای چی ؟ !
نمیدونم !
دل بهونه گیرِ من
از حرف زدن سیر نمیشه !
از داد زدن سیر نمیشه !
برای چی ؟ !
نمیدونم !

گفتی مسافری و من آن قدر ساده ام که سالهاست نماز دلم را شکسته می خوانم...!!

[IMG]http://*****************/Files73/c7898f909b5e4f83bee7.gif[/IMG]

روزی تو خواهی آمد ،ازکوچه های باران..

ميدونم برات عجيبه اينهمه اصرار و خواهش
اينهمه خواستن دستات بدون حتي نوازش
ميدونم که خنده داره واسه تو گريه ي دردم
ميگذري از من و ميري اما باز من برميگردم
ميدونم برات عجيبه من با اونهمه غرورم
پيش همّه ي بديهات چجوري بازم صبورم
ميدونم واست سواله که چرا پيشت حقيرم
دور ميشي منو نبيني باز سراغتو مي گيرم
ميدوني چرا هميشه من بدهکار تو ميشم؟
وقتي نيستي هم يه جوري با خيالت راضي ميشم؟
ميدوني واسه چي از تو بد مي بينم و ميخندم؟
تا نبيني گريه هامو هردو چشمامو مي بندم؟
چاره اي جز اين ندارم آخه خون شدي تو رگهام
مي ميرم اگه نباشي بي تو من بدجوري تنهام
ميدونم يه روز مي فهمي روزي که دنيا رو گشتي
من چجوري تو رو خواستم تو چه جور ازم گذشتي

تنها با گلها گویم غم ها را

چه کسی داند ز غم هستی

چه به دل دارم

به چه کس گویم شده روز من

چو شب تارم


نه کسی آید نه کسی خواند

ز نگاهم هرگز راز من

بشنو امشب، غم پنهانم

که سخن ها گوید ساز من

تو ندانی تنها ، همه شب با گلها

سخن دل را می گویم من


چو نسیمی آرام ، که وزد بر بستان

همه گلها را می بویم من


چون ابری سرگردان ،

می گریم چشم من بر تنهایی

ای روز شادیها کی بازآیی ؟


امشب حال مرا تو نمی دانی

از چشمم غم دل تو نمی خوانی


تنها با گلها گویم غم ها را

چه کسی داند ز غم هستی

چه به دل دارم

به چه کس گویم شده روز من

چو شب تارم ...