ئه‌ستێره‌

ناسری حیسامی

شه‌و نه‌بوو نه‌شکێ دڵم، نه‌گریم به‌ ده‌رد و ژانه‌وه‌
هه‌ر له‌ ئه‌ستیره‌م ڕوانی و، یه‌ک به‌ یه‌ک کووژانه‌وه‌

من له‌ گه‌ڵ فرمێسکی گه‌ش هاتم په‌ژاره‌م هه‌ڵوه‌راند
بوو به‌ ڕیحانه‌ی ڕه‌ش و بۆم هاته‌ نێو گوڵدانه‌وه‌

خوێنی دڵ بۆنی غوباری ڕێی غه‌ریبیی لێده‌هات،
چه‌شنی ئاسک چونکه‌ وێڵ بوو به‌و ده‌ر و ده‌شتانه‌وه‌

ڕۆژگارێکه‌ که‌ من هه‌ر چاوه‌ڕوانی تۆ ده‌که‌م
خۆش نییه‌ بمرم له‌ ڕێت، به‌و چاوی چاوه‌ڕوانه‌وه‌

دڵ، به‌وه‌ش ڕازی ده‌بوو یه‌ک ئاهی گه‌رمی تێگه‌ڕێ
هاته‌ سه‌ر لێو، ‌گه‌ییه‌ ئاھ و ڕۆی به‌ ده‌م زریانه‌وه‌

پێی بڵێن بێ، شاری شیعرم پڕ له‌ وێنه‌ی شیرنه‌‌
چی ده‌کا فه‌رهاد ئاخر، به‌و که‌ژ و کێوانه‌وه‌؟

های دنیایێ!

های دنیایێ، های دنیایێ!
نەتۆ لەئێمەتێده‌گەی،
نەئێمەش لەخۆ تێدەگەین.
لەوەتای ئێمەی کورد کە هەین،
هەر لێک دەگوژین، هەر لێک دەدەین.

بێجگە لە یەکگرتن نەبێ،
بۆ دابڕان هەر کارێک دەکەین.
هاوڕێمان لە تەنگانە و دووندا،
وا فێر بووین پشتی تێدەکەین.
گەر دوژمن ئێمەی پێ نەخرا،
فێر بووین بۆ خۆمان خۆ دەخەین.
گەر بۆ پەنجەشکاندن نەبێ،
دەستمان بۆ دەست یەکتر نەبەین.
وا فێر بووین بەدستی خۆن،
بە بەرد لەئەژنۆی خۆن دەدەین.
زمانمان وا بار هاتووه،
بە چاکە باسی یەک نەکەین.
فێر بووین لەجیات بەرەو پێش چوون،
پاشەو پاش بۆ دوا ڕێ دەکەین.
فیر بووین چاو لەڕابوردوو نەکەین.
فیر بووین بیر لەداهاتوو نەکەین.
ئەگەر ئەوە رێبازمان بێ
ئەدی چۆن بەسەرکەوتن دەگەین!؟

های دنیاێێ های دنیاێێ
نە تۆ لەئیمە تێدەگەی
نە ئێمەش لەخۆ تێدەگەین.

حەسەن سوورەچۆمی

ۆلانه

ناسری حیسامی


بۆ ئه‌و منداڵه‌ سێ ساڵه‌یه‌ی له‌ دیاربه‌کر کوژرا

گه‌ره‌ک مه‌ودایه‌کی دیکه‌ت هه‌بێ
که‌ ناخی تۆ هه‌ڵچۆڕاوه‌
له‌ ته‌ڕایی ئومێدوئاو
له‌ تینی خۆشی خۆره‌تاو
دڵت، ژاکاوی‌ ژه‌نگی ژان
له‌شت شه‌هربه‌ندی سه‌هۆڵ
سه‌رت خۆڵه‌مێشی ئاسمان.

گه‌ره‌ک مه‌ودایه‌کی دیکه‌ت هه‌بێ
بۆ تێپه‌ڕبوون
وه‌ک ماسییه‌ک له‌ ته‌ختی وشکی جۆگه‌دا
که‌ هیلاک و هه‌ناسه‌ته‌نگ،‌
خه‌یاڵ تا کانییه‌که‌ی جاران نابا
ئومێدی هینده‌ کورت بووه‌
به‌ ئاره‌زووی ده‌ریا ناگا.

گه‌ره‌ک مه‌ودایه‌کی دیکه‌ت هه‌بێ
له‌ ئاوی ئازارو
له‌ خۆڵی خه‌فه‌ت و
له‌ تینی توانه‌وه‌ و
له‌ هه‌وای هه‌ڵقرچان

تا بێخه‌یاڵ
به‌ هه‌ودای هومێدی په‌پووله‌ی نێو ئاگر‌
بریندار و هه‌ڵوه‌ریوباڵ
جۆلانه‌ی خۆت بکه‌ی
له‌ حاڵه‌وه‌ هه‌تا محاڵ.

تا هه‌ڵکه‌ندرێی به‌ ڕه‌گه‌وه‌
تا با بتبا به‌ ژانه‌وه‌
نه‌ک له‌ شێوه‌ی وشکه‌پووشی وه‌رزی وه‌رین
ڕاست له‌ چه‌شنی باڵنده‌یه‌ک
به‌ دوو باڵی شین و مۆری پڕ له‌ برین
ده‌چێته‌وه‌ بۆ هێلانه‌ خامۆشه‌که‌ی
دوای خۆرنشین.

گه‌ره‌ک مه‌ودایه‌کی دیکه‌ت هه‌بێ
بۆ مانه‌وه‌،
ته‌نانه‌ت گه‌ر ژێرده‌ستی بێ،
ڕاست له‌و‌ چه‌شنه‌ی
ئێمه‌ ده‌ژین.

مای 2006
ستۆکهۆڵم

سه‌مای سه‌رخۆشان

ناسری حیسامی

به‌ ژانه‌وه‌ و ده‌م به‌ خه‌نده‌،
ئاره‌قکردوو، هه‌ناسه‌سوار
له‌ سێبه‌ری شاخه‌کان و
له‌ ته‌نیایی داربه‌ڕووه‌کان داگه‌ڕاین و
له‌ سووتمانی خه‌رمانی سوور په‌ڕینه‌وه‌،
به‌ که‌ناری له‌رز و یاوی منداڵانی نه‌خۆشماندا
به‌ لێواری نیوه‌نووزه‌ی ژنانی تاڵ
به‌ ئاسۆگی سووروشینی پیاوه‌کاندا که‌ هیلاک و تۆزاوی بوون.
له‌ کانییه‌ک ده‌ستمان شۆرد و ته‌وێڵمان شۆرد
پێش ئه‌وه‌ی که‌ ‌ ئه‌سپی بێسوار بێته‌وه‌ به‌رده‌رگای ماڵه‌که‌.



”پیرێکی خاراوی ڕه‌نج و کار“
زۆر پیرتر له‌ جاران
له‌ که‌نار کانیاوێک دانیشتووه‌
ده‌پرسێ: ”خه‌به‌رێک هه‌ر نه‌بوو؟
له‌ فوئاد خه‌به‌رێک هه‌ر نه‌بوو؟“
ده‌پرسێ و نازانم چی بڵێم!

ئه‌و کاته‌
که‌ ئێمه‌
له‌ مله‌ی سێبه‌ر سه‌رده‌که‌وتین
له‌ولاوه‌، چیاکه، زامار و ‌به‌ ته‌نیا، وه‌ستابوو
ئه‌وکاته‌ی له‌ داری ناو وێنه‌ی کتێبان، بۆ تامی به‌ڵاڵووک ده‌گه‌ڕاین
له‌ولاوه‌ باغه‌که‌، به‌ میوه‌ی زه‌ردوسوور لکی داهێنابوو.

ساڵها هیلاک و ئاره‌قڕێژ
به‌ سواری سێبه‌رێک که‌ وێنه‌ی له‌ ئه‌سپی سوور ده‌چوو
به‌ وه‌همی چیادا هه‌ڵگه‌ڕاین.
هیلاک و خوێناوی، به‌ شکۆ و هه‌یبه‌تی سوارچاکێک
که‌ ته‌واو ئه‌رخه‌یان ڕێگاکه‌ی ون ده‌کا و
به‌ نازی شۆخیک که‌ له‌ سه‌مای سه‌رخۆشدا
ته‌مه‌ن و جوانییه‌که‌ی تووڕ ده‌دا.


یه‌ک یه‌ک و پۆل به‌ پۆل
له‌ مله‌ و گه‌رده‌نه‌ی متمانه‌ی درۆزن خزین و
له‌ پێچی کڕێوه‌ی کاره‌سات هه‌ڵدێراین.
.
ئێستا که‌ هه‌موومان وا لێره‌ین.
هه‌موومان به‌رانبه‌ر ئاوێنه‌ی به‌ژنی تۆ وه‌ستاوین
ته‌وێڵمان جێگه‌پێی ده‌رد و ژان
قژ ده‌غڵی ساڵانی بێباران
سه‌رشانمان تۆزاوی
به‌ سووتووی خه‌رمانی هه‌ژاران
چاومان ته‌ڕ، به‌ ئه‌شکی سبه‌ینێ و ئیواران.

که‌س نه‌بوو پێت بڵێ ده‌ مه‌ڕۆ؟
که‌س نه‌بوو پێت بڵێ، براله‌! له‌وه‌تا که‌ مرۆڤ هه‌ناسه‌ی له‌به‌ره‌
له‌ ژیانی بێده‌ردو بێبه‌ڵا و بێ ژانی برسیه‌تی ده‌گه‌ڕێ،
ده‌وه‌ره‌، به‌ ته‌نیا بۆ ده‌ڕۆی؟
که‌س نه‌بوو پێی بڵێ له‌ دوای تۆ
مه‌ریوان
له‌ دوای تۆ کانییه‌کان،
له‌ دوای تۆ کێڵگه‌کان
له‌ دوای تۆ ئه‌و پیاوه‌ ساکاره‌ ڕووتانه‌
ئه‌و ژنه‌ ده‌رد و ڕه‌نج، ئه‌و ژنه‌ به‌ فرمێسک بووانه‌

له‌ دوای تۆ کوردستان
له‌ دوای تۆ شۆڕشی رزگاریی بێبه‌شان
له‌ دوای تۆ شه‌هید و، له‌ دوای تۆ برینیان
له‌ دوای تۆ دایکیان و له‌ دوای تۆ گرینیان
پێوه‌یان دیار ده‌بێ که‌ تۆیان نه‌ماوی؟


ئێستاکه‌ هه‌موومان به‌رانبه‌ر ئاوێنه‌ی به‌ژنی تۆ وه‌ستاوین
به‌ قه‌ده‌ر سه‌ره‌تا و ئه‌نجامی چیرۆکێک گۆڕاوین.
له‌ش پر بوو له‌ هێز و
دڵ پڕ بوو له‌ هیوا
ئێستاکه‌ به‌ عاسای یاده‌کان وه‌ستاوین
وه‌ڕه‌ز بووین له‌وه‌که‌
دانیشین له‌ په‌نا په‌نجه‌ره‌ و
بڕوانین بۆ دوور دوور
وه‌ڕه‌زبووین له‌وه‌ که‌
دانیشین له‌ په‌نا ئاگردان
خۆڵه‌مێش ئه‌مدیوه‌و دیو بکه‌ین
بگه‌ڕێین بۆ تاقه‌ یه‌ک سکڵی گه‌رم و سوور.

پیره‌که‌ی خاراوی ڕه‌نج وکار
ئارام سه‌ر هه‌ڵدێنێ و
ئه‌مجاره‌ به‌ چاوی ته‌ڕه‌وه‌
ده‌پرسێ
”له‌ فوئاد خه‌به‌رێک هه‌ر نه‌بوو؟“

په روانه بال نییه

بینینه

بویه که وه ختی کویر ئه بی

ئیتر نافری

هه تا ئه مری


شیرکو بیکه س

ده لین له دوو قوتبی زه وی

شه ش مانگ روژ و شه ش مانگ شه وه

خور نوستووه و هه ر له خه وه

ئه ی من له کام قوتبه ده ژیم

که ساله های ساله شه وه



هه ژار

گه ر سیویک بوو له تی ده که م
له تیک_بو خوم، له تیک_ بو تو.

بزه یه ک بوو، له تی ده که م
له تیک_بو خوم، له تیک_ بو تو.

خه فه تیک بوو، به شت ناده م
هه لیده مژم وه ک دوا په تو!

په شیو

چاوت دلنیاییه کی گرده
ئه مبات تا قولایی خویی و
له ناو ته نیاییتدا وونم ده کات

کریوه بوو، دونیا بولیل
له پم کرده لانه ی کلوه به فریکی ویل
وه ک ئاشقیک، تا توایه وه تیمروانی.
که بوو به ئاو، ناسیمه وه.
له کوردستان
دلوپیک بوو... له ناو کانی.

په شیو