صدایت می کنم امشب مرا از عمق دل بنگر
جوابم ده تو نجوا کن شود حالم از این بهتر

صدایت می کنم بشنو که من بی تو نمی مانم
بیا یارم تو خورشیدی که بی تو رنگ شب خوانم

صدایت می کنم بر گرد که تنها تو شدی یارم
بیا ای عشق نا فرجام به تو مدیون بد هکارم

صدایت می کنم شاید شوی یک لحظه مهمانم
در آن لحظه تو را گویم چه اندازه پریشانم

صدایت می کنم اما چرا چیزی نمی گویی
از این قلب پر از حسرت چرا مهرم نمی جویی

صدایت می کنم باز آ برس امشب به داد من
تمام خواستنی ها را تو از بر کن به یاد من

صدایت می کنم از دل تو هم امشب صدایم کن
تو مغروری غرورت را فقط امشب فدایم کن

نمبخشمت
بخاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی
بخاطر تمام غم هایی که به صورتم نشاندی
بخاطر دلی که برایم شکستی
بخاطر احساسی که برایم پر پر کردی
بخاطر زخمی که بر وجودم نشاندی
بخاطرنمکی که بر زخمم گزاردی

می بخشمت
بخاطر عشقی که بر قلبم حک کردی

غزل عزیزم ..منم از این موضوع ناراحت شدم...خوشحالی و غم هات ، خوشحالی و غم های منم هست
میدونم هیچ واژه ی نمیتونه مرهم این ناراحتیت باشه
دنبال واژه نمیگردم ک بیفایده هست
حس میکنم حس هاتو ..خیلی بهم نزدیکیم
اینو بدون که من در کنارت هستم ...
ازت هم میخوام اگه ناراحتی ،نخواسته باشی خودتو خوشحال جلوه بدی
اینو ازت میخوام غزل
به امید اینکه خیلی زود زود از اینکه اینجا بودیم و همدلی داشتیم با هم
خوشحال باشیم و این خاطرات رو یاد کنیم

از بادها سِِوال کن

چه قدر کلاغ ها

کبوتر شدند

تو

از سمت کدام سایه می وزی

مرثیه ات را

بادها گریه خواهند کرد

آهسته

بیخ گوش بادها

صدایم کن

سایه ها

خواهند شنید

کبوتر ها

هنوز چشم هایشان سرخ است

دانه نپاش