تا سر زلف تو در دست نسیم افتاده است
دل سودا زده از غصه دو نیم افتاده است

تیمار غریبان سبب ذکر جمیل است
جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست زدامن بردارمت

دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم

خاک می‌بوسم و عذر قدمش می‌خواهم

مشکل عشق نه در حوصله ی دانش ماست
حل این نکته بدین فکر خطا نتوان یافت