دیده بد بین بپوشان ای کریم عیب پوش

زین دلبریها که من در کنج خلوت میکنم

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نا محرم زد

درویش نمی پرسی و ترسم که نباشد
اندیشه آمرزش و پروای ثوابت

ترسم که روز محشر عنان برعنان رود
تسبیح شیخ و خرقه رند شراب خوار

رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

تو خود ای گوهر یک دانه کجایی آخر
کز غمت دیده ی مردم همه دریا باشد

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
حکم آنچه تو فرمایی لطف آنچه تو بنمایی

یار با ماست چه حاجت که زیارت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

سینه مالامال دردست ای دریغا مرهمی

دل زتنهایی به جان آمد خدایا همدمی