دلبر آسایش ما مصلحت وقت ندید
ور نه از جانب ما دل نگرانی دانست

توانگرا دل درویش خود به دست آور
که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

دوستان عیب نظر بازی حافظ نکند
که من او را زمحبان خدا می بیتم

ای که با سلسله ی زلف دراز آمده ای
فرصتت باد که دیوانه نواز آمده ای

در گوشه ی امید چو نظارگان ماه
چشم طلب بر آن خم ابرو نهاده ایم