شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری
یاران صلای عشق است گر می‌کنید

در شگفتم که درین مدت ایام فراق
بر گرفتی ز حریفان دل و دل می دادت

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم

ما را به آب دیده شب و روز ماجراست
زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد

دلم که لاف تجرد زدی کنون صد شغل
به بوی زلف تو با باد صبحدم دارد

در طریقت هرچه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست