رونق عهد شباب است دگر بستان را
می رسد مژده گل بلبل خوش الحان را

اسیر عشق شدن چاره خلاص من است
ضمیر عاقبت اندیش پیش بینان بین

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج
سزد اگر همه دلبران دهندت باج

تنـــور لالــه چنـــان بـــر فــروخت بـــاد بهـــار
که غنچه غرق عرق گشت و گل به جوش آمد

دردا که از آن آهوی مشکن سیه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد

دو چشم شوخ تو برهم زده خطا و حبش
به چین زلف تو ماچین و هند داده خراج

جان بی جمال رویت میل جهان ندارد
وان کس که این ندارد حقا که جان ندارد

دلا چو پیر شدی حسن و نازکی مفروش
که این معامله در عالم شباب رود

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم
با من چه کرد دیده ی معشوقه باز من