در آرزوی خاک در یار سوختیم
یاد آور ای صبا که نکردی حمایتی

یاد باد آنکه نگارم چو کمر بربستی
در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود

دست در حلقه آن زلف دو تا نتوان کرد
تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور

روی خاکی و نم چشم مرا خوار مدار
چرخ فیروزه طربخانه ازین کهگل کرد

سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش
که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش

شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری
یاران صلای عشق است گر می‌کنید کاری

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بازی چرخ یکی زین همه بازی بکند

در بوستان حریفان مانند لاله و گل
هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری