یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده
شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده

هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی
که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم
رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

یکی از عقل می لافد یکی طامات می بافد
بیا کاین داوری ها را به پیش داور اندازیم

ما چو داریم دل و دیده به طوفان بلا
گوییا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

روان را با خرد در هم سرشتم
و زو تخمی که حاصل بود کشتم

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد
کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن
که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست

تعبیر رفت یار سفر کرده می رسد
ای کاج هر چه زود تر از در درآمدی