ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرود از یادت

تویی آن جوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

تنها نه زر از دل من پرده بر افتاد
تا بود فلک شیوه ی او پرده دری بود

دهان شهد تو داده رواج آب خضر
لب چو قند تو بر از نبات مصر رواج

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را
مهــر لب او بر در ایــن خانــه نهادیــم

وز راه هوا مرغ دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که در افتاد