ما را بر آستان تو بس حق صحبت است
ای خواجه باز بین به ترحم غلام را

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

تازیان را غم احوال گرانباران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

منظور خردمند آن ماه که او را
با حسن ادب شیوه ی صاحب نظری بود

در ازل پرتو حسنت به تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

دگر به صید حرم تیغ بر مکش زنهار
وزانکه با دل ما کرده ای پشیمان باش