از مکافات عمل غافل مشو
گندم از گندم بروید جو زجو

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

گوش اگر گوش تو وناله اگر ناله من
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است

چون هستی من ز هستی اوست
تا هستم و هست دارمش دوست

چون شوم خاک رهش دامن بیفشاند ز من
ور بگویم دل بگردان رو بگرداند ز من

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا