زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

از لعل تو گریبانم انگشتری زنهار
صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز
و گرنه عاشق و معشوق راز دارانند

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ی ما پیدا بود