تا دم از شام سر زلف تو هرجا نزند

با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

رهرو منزل عشقیم و زسر حد عدم

تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم

دردا که از آن آهوی مشکین سیه چشم
چون نافـه بسی خون دلم در جگــر افتاد

دائم گل این بستان شاداب نمی ماند

دریاب ضعیفان را در وقت توانائی

یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان

نگار می فروشم جرعه داد

که ایمن گشتم از مکر زمانه

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است
مــا کجاییــم و ملامتگــر بیکـار کجاست

تا کی از دستم برآید تیر تدبیر مراد

درکمینم و انتظار وقت فرصت میکنم