تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

دردمندی من سوخته زار و نزار

ظاهرا حاجت تقریر و بیان اینهمه نیست

ای آفتاب آیینه دار جمال تو
مشک سیاه مجمره گردان خال تو

وانگهم در داد جامی کز فروغش بر فلک

زهره در رقص آمد و بربط زنان میگفت نوش

اساس توبه که در محکمی چو سنگ نمود

ببین که جام زجاجی چه طرفه اش بشکست

لنگر حکم تو ای کشتی توفیق کجاست

که درین بحر کرم غرق گناه آمده ایم