در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

ازهر کرانه تیر دعا کرده ام روان

باشد کز آن میانه یکی کارگر شود

دولتی را نباشد غم از آسیب زوال

بی تکلف بشنو دولت درویشانست

مکن ز غصه شکایت که در طریقت طلب

براحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب

کز هر زبان که میشنوم نا مکررست