شعر :طاقتم ده
سروده :معینی کرمانشاهی


خاطرات عمر رفته در نظرگاهم نشسته
درسپهر لاجوردی آتش آهم نشسته

ای خدای بی نصیبان ، طاقتم ده طاقتم ده
قبله گاه ما غریبان ، طاقتم ده طاقتم ده

ساغرم شکست ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی
درمیان طوفان ، بر موج غم نشسته منم

در زورق شکسته منم ای ناخدای عالم
تا نام من رقم زده شد ، یکباره مهر غم زده شد ، بر سرنوشت آدم

سا غرم شکست ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی
تو تشنه کامم کشتی ، در سراب ناکامیها ، ای بلاینافرجامیها

نبرده لب بر جامی ، می کشم به دوش از حسرت ، بار هستی وبدنامیها
بر موج غم نشسته منم ، در زورق شکسته منم ، ای ناخدای عالم

تا نام من رقم زده شد ، یکباره مهر غم زده شد ، بر سرنوشت آدم
ساغرم شکست ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی

شکایت از که کنم که خود به دست خود آتش بر دل خون شدۀ نگرانزده ام
بر موج غم نشسته منم ، در زورق شکسته منم ، ای ناخدای عالم

هرگز نخواستم که توروبا کسی قسمت بکنم
یا از تو حتی با خودم یه لحظه صحبت بکنم

هرگز نخواستم که به داشتن توعادت بکنم
بگم فقط مال منی به تو جسارت بکنم

اینقدر ظریفی که با یک نگاه هرزه میشکنی
اما تو خلوت خودم تنها فقط مال منی

ترسم این که رو تنت جای نگاهم بمونه
یا روی شیشه ی چشات غبار اهم بمونه

تو پاک و ساده مثل خواب حتی با بوسه میشکنی
شکل همه ارزوهام تجسم خواب منی

حتی با اینکه هیچکس مثل من عاشق تو نیست
پیش توایینه چشام حقیره لایق تو نیست.