الا اي طوطي گوياي اسرار
مبادا خاليت شكر زمنقار

روي تو را بوسه داده ايم، چه بسيار

خاك تو را بوسه مي دهيم، دگر بار

ما همگي " سوي سرنوشت" روانيم

زود رسيدي! برو، "خدا نگهدار"

نوبهار است در آن كوش كه خوش دل باشي
كه بسي گل بدمد و باز تو در گل باشي

یک همدم باوفا ندیدم جز درد


یک مونس نامزد ندارم جز غم

مرا در منزل جانان چه جاي امن عيش چون هردم
جرس فرياد مي دارد كه بربنديد محمل ها

يكي از عقل مي لافد يكي طامات مي بافد
بيا كاين داوري ها را به پيش داور اندازيم

آنجا که عنایت تو باشد، باشد ناکرده چو کرده، کرده چون ناکرده

هر هیأت و هر نقش که شد محو کنون در مخزن روزگار گردد محزون

چون باز همین وضع شود وضع فلک از پرده غیبش آورد حق بیرون

در پرده سنحق نیست که معلوم نشد کم ماند ز اسرار که مفهوم نشد

در معرفتت چو نیک فکری کردم معلومم شد که هیچ معلوم نشد