http://www.harmonytalk.com/images/ray21.jpg

ری چارلز

ری چارلز Ray Charles در 23 سپتامبر 1930 در آلبانی ایالت جورجیا متولد شد. می توان گفت که وی موسیقی را از هیچ آغاز کرد، در دهه 1960 به اوج رسید ولی هیچگاه بی فروغ نشد و سرانجام در 10 ژوئن 2004 درگذشت.او در سن 6 سالگی به دلیل ابتلا به آب سیاه، بینایی خود را از دست داد. در کودکی در مدرسه سنت اگوستین که مخصوص نابینایان و ناشنوایان بود با موسیقی آشنا شد و سازهای زیادی را آموخت و در 15 سالگی والدین خود را از دست داد.


در اواسط 1940 در فلوریدا در زمینه موسیقی مشغول به کار شد و با پس اندازهایی که جمع کرد، در 1947 به فلوریدا رفت و در آنجا شروع به ساخت موسیقی نمود. او در سال 1951 آهنگ Baby let me hold your hand او برای اولین بار جزء Top Ten شد. در سالهای ابتدای دهه 50 وی با تلفیق Gospel و R&B سبک Soul را پایه گذاری نمود و در کنار آهنگ سازانی چون Sam Cook با ترانه هایی چون I got a woman، The little girl و Lonely Avenure به ترویج آن پرداخت.

در آن زمان موسیقی R&B و Soul طرفداران خاص خود را داشت ولی در اواخر دهه 50 ری چارلز با بهره گیری از روح موسیقی Rock'n Roll با صدای پیانوی الکتریکی خود، ترانه What'd I say را اجرا کرد و نظر دوستداران موسیقی Pop را نیز تسخیر نمود. درآغاز دهه 1960 آهنگهای زیبای Hit the road Jack و Unchain my heart را به دوستداران موسیقی Soul تقدیم کرد و در این زمان به اوج شهرت رسید.

او همچنان تا اوایل 1960 مشهور و در اوج ماند ولی از 1965 به علت اعتیاد به مدت یک سال از صحنه موسیقی آن دوران خارج شد تا اینکه در 1966 با ترانه Let's get Stoned دوباره خود را مطرح نمود. حقیقت این است که آثار او از اواخر 1960 تا حدی مایوس کننده به نظر می رسید و میلیونها شنونده آرزو داشتند که مجددا آثاری شبیه به آثار دوره کلاسیک و طلایی او که مربوط به سالهای 1955 تا 1965 بود را گوش کنند. ولی ری چارلز بدون اینکه ارتباط خود با Soul قطع کند مثل Aretha Franklin وElvis Presley سعی در داخل کردن موسیقی Pop در موسیقی خود را داشت و آثار بعدی او به طور واضحی علاقمندی او به Country و Pop را منعکس می کند.

در 1986 نام وی در Rock'n Roll Hall of Fame ثبت شد و در 1987 جایزه Grammy را به خاطر یک عمر فعالیت هنری دریافت کرد. در دهه 1990 چند ترانه برای نوشابه رژیمی Pepsi خواند (!) و سپس سه آلبوم برای کمپانی Warner Bros ضبط کرد. ولی همواره به خاطر اجراهای زنده او از آهنگهای قدیمی بود که طرفداران زیادی داشت. در 2002 آلبومی متشکل از چند Duet با بزرگانی چون B.B.King ، Willie Nelson ، Michael Mc Donald و James Taylor را منتشر کرد که با استقبال خوبی مواجه شد.

وی سرانجام در 2003 به خاطر بیماری تحت عمل جراحی قرار گرفت و سرانجام در 10 ژوئن 2004 در خانه خود در Beverly Hills چشم از جهان فرو بست. حاصل 74 سال زندگی او 12 جایزه Grammy و دهها جایزه دیگر است. تاثیر سبک موسیقی او را می توان در آثار هنرمندان امروزی چون Joe ****er ، Steve Winwood و Eddie Van Morrison دید.

http://www.harmonytalk.com/archives/.../sw-ch-son.jpg

بزرگداشت Ray Chrles

B.B. King و Glen Campbell و Stevie Wonder و Wynton Marsalis که همگی از موسیقیدانان معاصر در زمینه های Jazz، Blues و ... هستند یک هفته پس از آنکه Ray Charles از دنیا رفت طی مراسمی در یکی از کلیساهای آفریقایی نسبت به Ray Charles ادای احترام کرده و اقدام به اجرای چند قطعه موسیقی نیز کردند. در این مراسم ابتدا پسر Ray Charles - که در عکس در کنار آقای Stevie Wonder ایستاده – خیلی ساده با زدن دست هایش به یکدیگر ریتم ملایمی رو آغاز کرد و شروع به قرائت یکی از کارهای قدیمی او را کرد.

سپس Jesse Jackson صحبت رو ادامه میده که "دیگه الان موسیقی در بهشت دارای یک رهبر هستش ..." و در ادامه خطاب به Charles میگه "قبل از اینکه بری و با Count Baise و Duke Ellington (هر دو از موسیقی دانان توانای Jazz) ملاقات داشته باشی، قبل از اینکه بری و دوستان و آشنایات رو ببینی، کنار رودخانه ای که در اونجا جاری هست مردی ایستاده که به نابینایان، بینایی اعطا میکنه، اول برو اونجا" .... پس از خوندن این متن جمعیتی که اونجا جمع شده بودند همگی به شوق و وجد می آیند و سخنان جکسون رو ستایش میکنند.

در این مراسم Willie Nelson قطعه Georgia on My Mind رو میخونه. B.B. King با گیتار خودش یک بالاد بسیار آروم اجرا میکنه و هنگامی که اشک چشم هاش رو پر میکنه صورت خودش رو به پشت میکنه و در ادامه میگه "او یک نابغه بود و یکی از بزرگترین موسیقیدانهایی که من در عمرم دیده بودم."

Wonder که خودش هم مانند Charles نابینا هستش میگه "اولین باری که صدای او رو شنیدم اصلا" متوجه نشدم که او نابینا هستش، تا مدتها این موضوع رو نمی دونستم ولی همیشه صدای او توی قلبم می نشست تا اینکه فهمیدم که من و او تو خیلی مسائل مشترک هستیم. انگشتان او روی کی برد پیانو به سهولت حرکت میکردند و صدای او انگار همیشه من رو به انتهای جهان میبرد."

Clint Eastwood هنرپیشه و کارگردان معروف سینما که از دوستان چارلز بود طی سخنانی گفت "به جرات میتونم بگم که من موسیقیدانی ندیدم که به اندازه چارلز کارهای بزرگ و اخلاقی داشته باشه، او همواره سخت کار میکرد تا ما از نتیجه زحماتش استفاده کنیم، او کسی بود که به همه ما Blues رو یاد داد". در پایان مراسم قطعه Somewhere Over The Rainbow اجرا شد.