ئەو شۆ
دڵم بێ ئۆقرەیه و
تامی دەستەكانم
دەسنوێژی بێ‌تۆیی
دزراوتر له ڕۆحی من
كام كەرەسەی كوورسیه لاق‌شكاوەكەی هەنگاوته
تا
باخی پەنجەكانت تێر ئاو بكەم له من و حەز
شاری خوولیاكانم سێزده جار پێواو
بەتاڵترم له بوونت ...

(ئەو كورته شێعره سێ‌ساڵ پێش له كۆری شێعر له مەهاباد خوێندراوەتەوه و له گۆڤاری مەهاباد و
بەرهەم‌دا بڵاو بۆتەوه)

" ساهی "



(1)

كەشێعر
لەجەغزی هیچ ئۆستوایەك ئارام ناگرێ
نیگا و قامووس
لەسەر پەری سپی كاغەز پێك دەگەن...
من دڵنیام، هیچ سێ شەمەیەك
شێعر ئاوس بەمانگ نابێ و خۆر ماچی بەدزی زەوی ناكا
لەم جەغزه بێ‌سنوورەدا
خالێك نییه، بۆ دوا خەوی وشەكان و
كۆشێ نییە، سەری ڕستە‌شێواوەكان بحەسێنێ
بوومەلێلی ئەم‌دێرانەش
نیگای ڕۆژئاوای بیرەوەریەكانی كام دەفتەری پەك‌كەوتووه،
بەماچی ڕۆژ هەلی‌ستێنم و
ژەكی كام پێنووسی بخەمە دەم؟
پێنووس مەگیرانی بە پیت دەكا و دەڕشێتەوه
ماچێكی ئاوریشمی و شئعرێ....
ڕامووسانی داوێنی هەسته
زەمان،ئەنگوستیلەیه ،
لەقامكەكانمەوه وەیلانه
سێو،حەزی لەماچی نیۆتۆن نەماوه
جلە‌كۆنەكانی ئەو شێعره
كۆنتره
لەچیرۆكی پیانۆیەكی بێ‌نۆت‌و
ئاواتەكان هەلدەمژێ
مۆسیقای لێوەكان،
سانا.... سانا...
ڕاوچی سێویش،
مەست
ئارام
خەوەحەرامێكی بۆ دراوسێ دیاری دەبا
سەرەتای هیچ شێعرێك پێناسه ناكرێ
ئێرەدوایین وێستگەی ماچه
كاتژمێر 9ی بەیانییه،بەكاتی بێدەنگی

(2)


ئەو شێعره لەپەراوێزی ئەوپەری دیوار لەدایك بوو
كەپەردەی وەتاغ داوێنی خڕكردەوه
پەنجەرەو كۆڵان بەئەسپایی
چڵێك شۆقیان لەدارتێلە ئاشقەكە
بەدیاری بۆ سینگی لاپەره هێنا
دەستێك،سەرخۆش...
سەما بەپێنووس دەكا
گۆناكانی لاپەره،هێدی هێدی ڕەنگ دەگۆرێ‌و
پاییزه گەڵا میوان دەبێ
ئەمشەو لە قووژبنی هەرچی حەرامیەتییه
داوێنێك حەیا بەدیاری بۆچاوەكان دەهات
لەبەرۆكی ترازاوی ئەو دێرەش‌دا
عیسایەكی بێدەنگ، میراتگری مریەمێكی تر و بزه
دایكم ڕۆژێ سەدجار ماچ له هەنار و هەنار بە‌‌ماچ میوان دەكا
ئەو شێعرە لەپەراوێزی ئەوپەری دیوار لەدایك بوو
كاتژمێر 2:45 خولەكی بێدەنگی شەوێیی دەلاواندەوه
من ،مەستی خەیالێكی ئاڵ
داوێنی پەردەكەم بەدەم "با" دا دا، تا ئەو سەر
دووگمەكانی بەرۆكی ترازاوی لاپەرەكه دادەخەم
جێگەماچی پێنووس‌و نیگای تێكاڵاوی "من" و "تۆ"
بەسە،چاوەكان سێبەریان خسته دیتن و
شەوتان خۆش

((ساهی))


ئەوە یەك شێعره لەدووبەشدایه

شعر فارسی

من

دور رویاهایم هاله ای از یاد میدرخشد و من

چرخ و فلک وار خاطره هایم را مرور میکنم

من‌‌ ـ مادر فرزندی که لبانش را با پستانهایم آشنایی دیرینه
است

سینه هایم را

شاید پسرکی شیطان ـ دخترکی معصوم یا هوس
مردی ...

تپشهای قلبم را ـ تیک تاک هیچ ساعتی یارای دویدن
نیست

گیسوانم را ـ نه رنگ شب ـ نه موج دریا ـ ونه با شانه باد
می لرزد

گاهی قرمز ـ گاهی شرابی مست کننده ـ گاهی بلوند

پوست انگشتانم را خراشیده شستن لباسهای طفل یادم

در پس نگاهم آشنایی قدیمی

دندانهایم ـ احساساتم را می جوند و لبانم حرفهای نگفته
را

می شمارم


۱

۲

۳


بر آمدگیهایم را شاید لبانی ـ دستانی ـ شاید هم خاک

گاه می اندیشم افکارم را دخترکی باکره باقی بماند یا ...

دور رویاهایم هاله ای هاله ای از یاد می درخشد و من

چرخ و فلک وار خاطره هایم را مرور میکنم



{پپوله}

یاخی تر له‌ باران به‌ سه‌ر نیگام ده‌بارێت

بۆ ئه‌و که‌سه‌ی له‌پێناو...
له‌ باوه‌شی تاراڤگه‌دا ئۆقره ده‌گرێت


(( بست به‌ بستی هه‌نگاوه‌کانی شه‌قام چاوه‌ڕێی دووپاتی شێتیتن ))
سارۆ


هۆ یاخی تر له‌ باران و فرمێسک

له‌ زه‌ریای ته‌مه‌نما چاوه‌ڕێی ڕه‌نگدانه‌وه‌ی شه‌پۆلی نیگاتم

ئاگر به‌ربووه‌ به‌ ڕه‌شایی نیسێی خۆم و نه‌بوونیت و

نه‌بوونیت ده‌ڕشێته‌وه‌ به‌ سه‌ر غه‌ریبیم.

ژانی نه‌بوونیت و تاراڤگه‌...

نه‌دیتنه‌وه‌ت ڕه‌ش ده‌بارێنێ و

نیگام برسی تر له‌ جاران، شه‌قامه‌کان ده‌خواته‌وه‌.

هۆ یاخی‌تر له‌ باران و هێدی‌تر له‌ فرمێسک

به‌یانییه‌ک،

نیسێ ڕۆژم له‌ به‌ر ده‌رگا جێ‌هێشت و

له‌ سووچی شێتیم

زه‌ریایه‌ک کاغه‌زم ئاگر به‌ردا

ڕه‌ش... ڕه‌ش... ڕه‌ش...

گشت ڕۆژه‌کانم و وێنه‌کان،

گشت ده‌رگاکان و کاغه‌زه‌کان و پێنووسه‌کان ڕه‌ش هه‌ڵگه‌ڕان.

ته‌یری نیگام شوێن پێی شێتیت

خۆی به‌ ژووری ته‌نیاییما دا ده‌دات و شاباڵی بینینه‌وه‌ت

فرمێسک
فرمێسک

تانه‌ی بینائیه‌که‌م ده‌دات.

هۆ یاخی‌تر له‌ باران و ناسکتر له‌ ئه‌وین

گشت ڕۆژێ گژه‌بایه‌ک خوول ده‌خوات

ڕووبه‌ندی شه‌رم لاده‌دات

خۆ ده‌خاته‌ ناو جه‌سته‌ی خه‌م.

ئامێزت ده‌سته‌مۆکه،

خه‌و نه‌یباته‌وه‌ باوه‌شی هه‌ر شه‌قامێک.

جه‌سته‌ت، ئاوبه‌ندی هه‌ر بایه‌ک نه‌که‌یت

زریان زاڵه‌ و شه‌قام بێ ڕووحم و گژه‌با...

هۆ یاخی تر له‌ باران و شیرن تر له‌ ژیان

دڵۆپ دڵۆپ نه‌بوونیت ده‌ڕژێت به‌سه‌ر ته‌ویڵما و

گه‌رووی ته‌نیاییما، چاوه‌ڕوانی بینینه‌وه‌ت

هه‌ر هه‌ناسه‌ ده‌خواته‌وه‌.

هۆ یاخی‌تر له‌ باران و ناسکتر له‌ مۆم

ده‌ستم گۆچانی هه‌ستانی جێ پێی شه‌قام ده‌که‌م و

چاوه‌ڕوانی دووپاتی شێتیت.


((ساهی))‌‌

خۆشه‌ویستی يان ئازادی

ملوانکه‌یه‌ک له قسه‌کانت له گه‌رده‌نی یاده‌کانما

به‌رزه هێنده‌ی چیای خۆشه‌ویستی

پتر ده‌بێ

به وردی جا گوێی بۆ ده‌نێم

هه‌ر باسی خۆشه‌ویستییه، دڵداریه

به‌ڵام وا باشه بزانی

خۆشه‌ویستی تا سه‌ر ده‌بێت

به‌ڵام

ئازادی کوا ... ؟

بڵێی ببێت ... ؟

ئازادی له قامووسی کام هه‌نگاوه

ئێمه هه‌ر وا له ژێر خاکین

که‌ی وا ده‌بێ سه‌ر وه‌ده‌رنێن

گو‌ڵاله‌ی زه‌رده‌خه‌نه‌ی ئاواته‌کانمان

هه‌ر له ژێر گڵدا ده‌ژی

شنه‌ی به‌ره‌به‌یانی خۆر

له ئاوێنه‌ی رووباری سوور

هه‌ر له قسه‌کانی تۆ ده‌نوێنێ

تراویلکه‌ی پێ ده‌رکه‌وتن

له نێو هه‌نگاوه‌کانی زه‌ماندا

به شێنه‌یی خۆی ده‌نوێنێت

وا من و تۆش، ده‌ست له ده‌ست یه‌ک

کۆنه په‌ره‌ستی ناو دڵان

بخه‌ینه به‌ر ته‌وژمی با

با به تێکرایی پێی بگه‌یین

یان خۆشه‌ویستی - یان ئازادی .

{پپوله}


وه‌ته‌ن

ژانه‌کانم ژه‌هراوی ژینه و

مه‌وته‌نه‌که‌م

کێڵگه‌ی برین

ئه‌مشه‌و تازێی هه‌ناسه‌کانمه‌و

که‌ژاوه‌ی خه‌یاڵم

پر بووه له ئێش و زام

زێده‌که‌م

ساڵانێکه‌

چاوه‌رێی بانگهێشتی له باوه‌ش گرتنی مێژووی ته‌مه‌نتم

چیروک و حه‌قایه‌تی دایه پیره و

نه‌ونه‌مامه نێژراوه‌کان ده‌دۆزمه‌وه

مه‌وته‌نه‌که‌م

چه‌قۆی تیژی مێژوویه سینه‌ی ئاسۆت له‌ت له‌ت ده‌کا-

قه‌ڵه‌ش ...

قه‌ڵه‌ش

سوور ...

سوور ...

ڕه‌نگی سپی ناوچاوانمان ده‌شواته‌وه

به ده‌م خاک

دڵۆپ ...

دڵۆپ

ده‌توێته‌وه‌

ئینجا سه‌ر ده‌نێته‌وه

وڵاته‌ککه‌م

خاکه‌که‌ت

ئاوه‌که‌ت

ئاسویه‌که‌ت

قه‌له‌مه‌که‌ت

سوور

سوور

سوور

ئه‌وه گۆنای تۆیه

ره‌نگی دارستانی سووتاوی پێوه دیاره

پاییزه ماچی زرده‌خه‌نه‌که‌ت له سه‌ر لێومه .

تا که‌ی بو شه‌ونه‌می سه‌ر گۆنای کۆرپه‌که‌م

خه‌ونی وڵاته‌که‌م بگێرمه‌وه

نیگا

هه‌تاو به سه‌ر سه‌رما ده‌گری

تینی خوره سڕی کردووم .

سه‌فه‌ری سپی

جانتای خه‌م له‌ شان ده‌که‌م و

به‌ دوای سێبه‌ری سه‌فه‌را ‌ڕێده‌که‌وم

له ناو جیهانی شیواوا

ئاوێته‌ی خه‌مه‌کان ده‌بم

شان به شانییان پیاسه ده‌که‌م

له دارستانی گریانا

به‌ شوێن کوته‌ کاغه‌زێک بزر ده‌بم

ده‌ستێک

لاپه‌ره‌یه‌ک کاغه‌ز له‌ باوشم داوێ

بروسکه‌ی نیگا و حه‌قایه‌تی عه‌شق و ئه‌وین ده‌نووسمه‌وه

سه‌مای گریانی هه‌ناسه‌ی من

هاوڕێی شنه‌بای سه‌فه‌ره

کوندێکی ڕ‌ه‌ش بانگم ده‌کات

ئه‌ی یاری خوش‌خه‌و‌ه‌ر مه‌رۆ

ئه‌میش به‌ره‌

نیگای دونیا له سه‌ر تا پێ شوردمییه‌وه‌

منیش ...

تێکه‌ڵ به‌ره‌نگی کاغه‌ز بووم.

{پپوله}

خه‌یاڵی نیوه‌شه‌و

نیوه‌شه‌وه‌‌‌‌‌‌و

چاوه‌کانم خولیای خه‌ون،

به‌ڵام

خه‌یاڵی خه‌یاڵاویم شوێن پێی باڵای تۆ ده‌که‌وێ

دڵم له یادی نه‌بوونت وا گیراوه

هێدی ...

هێدی ...

منداڵتر ده‌بێته‌وه

‌تا هه‌نگاوه‌کانی زه‌مان دوورتر ده‌بن

هه‌ر مناڵتر ده‌بێته‌وه

تروسکه‌ی فرمێسکه‌کانی سه‌ر لاپه‌ره‌ی گۆنام

پر به گه‌رووی رووناکایی شه‌می دیوه‌که‌م

ده‌چریکێنێ

خه‌ڵاتێک به به‌رینایی هه‌ستم

به سه‌ر سێبه‌ری خه‌یاڵت داکێشراوه

ده‌سته‌کانم

له تاوی باوه‌شی گه‌رمت،

ئاواڵی مێلاقه‌کانی ژێرخانن

فرمێسکه قه‌تیس‌ماوه‌که‌ی دڵم

شۆڕ

شۆڕ

به سه‌ر نوسراوه‌کانی بیرما، شۆڕ ده‌بێته‌وه

تۆش

وه‌ک کراسێکی ئاو دامێن

بۆ حه‌ز و تاسه‌کانم

که‌روێشکه‌ته

هه‌ستی تاڵی نه‌بوونت له ناو گه‌روومدا

خه‌نجه‌رێکی تیژه

حه‌نجه‌ره‌م هه‌ڵده‌بڕێ

خه‌ڵاتێک به به‌رینایی هه‌ستت

به سه‌ر سێبه‌ری خه‌یاڵم دا ده‌کێشم

نیوه‌شه‌وه و

چاوه‌کانم خولیای خه‌ون .

شعر فارسی


قطار رفت

آه قطار رفت…

من در اندیشه سرخ برگهای آویخته بر ناقوس نگاهت بودم.

بادها را میگویم

سطر سطر نفسهایت را

در گوشهایم زمزمه کنند

تا رهسپار شدن تو چیزی نمانده

روی خاک می نشینم و با باران

گلهای زرد باغچه را آب می دهم

دستهای لرزانم را ،

روی گونه های خیس باران خورده ،می کشم

و همراه با شبنمهایی که همچون ریل قطار بی پایانند

به دست خاک می سپارم و

با خاک خشک زمین آشنا میکنم

صدای نفسهای قطار را می شنوم

در حال دویدن است

صدای تیک تاک گوشخراش زمان می آید

چشمانم می شکفد –

نگاهم با چشمان دریائیت در هم گره می خورند

چشمان بارانیت

حکایت لیلی و مجنون را در گوشهایم می خواند

زبانت نیز همچون پاهایت با تو قهرند

آه قطار رفت .

از دور نگاه دستهایت را

که تداعی یک فراق کهکشانیست می بینم

قطار رفت ،

من ماندم و یک دنیا خاطره

اینبار نیز

آهنگ جدایی در قلبم به صدا در می آید

بدرقه راه تو تا فرسنگها

هق هق گریه های منند

و پلکهایم تا بازگشت تو

طعم خشک بودن را در خود احساس نمی کنند

ونگهبانی شمعها را می دهند

تا در اثر باران سیل آسای چشمانم خاموش نشوند

و همواره آنان روشن بمانند

آه قطار رفت …

{پپوله}

چه‌تری خه‌یاڵ

له‌ سه‌ر دڵم

چه‌تری خه‌یاڵم هه‌ڵده‌ده‌م

تاکوو رێژنه‌ بارانی چاوه‌کانم

خۆشیه‌کانی زیندانی دڵم

له‌ گه‌ڵ خۆیان نه‌به‌ن بۆ

زه‌ریای ‌غه‌م ... .