[SHeRvin]

موریس راول (1875 – 1937)

جوزف موریس راول آهنگساز دوره امپرسیونیزم که بیشتر برای ملودیها و سازبندی هایش معروف است، یکی از بزرگترین آهنگسازان کشور فرانسه است. بسیاری از قطعاتش برای پیانو، موسیقی مجلسی، موسیقی و ترانه و موسیقی برای ارکستر به عنوان استاندارهای جهانی موسیقی شناخته شده اند. آهنگهای پیانوی راول همچون، فواره ها (Jeux d'eau)، آینه ها (Miroirs) و (Gaspard de la Nuit) مهارت و تکنیک بالایی برای اجرا نیاز دارند و در قطعه ای برای ارکستر مثل Daphnis et Chloé از صداهای گوناگون و ترکیبی موثر از سازهای مختلف استفاده شده است. گمان می رود، راول نسبت به دیگر موسیقیدانان فرانسوی، بیشتر مورد تقدیر و شناخت قرار گرفته است.

آثار وی از 1 ژانویه 2008 در بیشتر کشورها در اختیار عموم قرار داده شده است، اما در فرانسه به دلیل قانون عدم حق کپی، تا سال 2015 این حق تکثیر دست به دست آثار وی، داده نخواهد شد.

جوزف موریس راول در شهر سیبوره فرانسه نزدیک مرز اسپانیا به دنیا آمد.

مادرش ماری دلوآرت (Marie Delouart) اسپانیایی با اصلیت باسکو (Basque) و پدرش جوزف راول (Joseph Ravel) مردی صنعتی و مخترع سوئیسی بود. والدینش هر دو کاتولیک بودند. برخی از اختراعات پدر هائز اهمیت بودند همانند: "دستگاه موتور درونسوز" و دستگاه "طوفان مرگ" از وسایل بازی سیرک فضای باز که این وسیله اختراع مهمی به شمار می رفت تا حادثه ناگوار سال 1903 در سیرک بارنوم و بیلی.

جوزف راول که علاقه وافری به فرهنگ و موسیقی داشت، فرزندش را با صنعت و ماشینهای نوین آشنا می کرد. راول بعدها گفته است: "به عنوان یک کودک، بسیار به موسیقی حساس بودم، به هر نوعی از موسیقی." راول مادرش را بسیار ستایش می کرد به خصوص میراث باسکویی مادر را که بر زندگی و موسیقی وی تاثیر بسزایی داشت. او در خاطراتش آهنگهای محلی که مادر برایش می خواند را به یاد می آورد.


خانواده سه ماه پس از تولد وی به پاریس نقل مکان کردند، در سن 7 سالگی موریس آغاز به یادگیری پیانو از هنری ژیس (Henry Ghys) نمود و از چالرز رنه درباره هارمونی و آهنگسازی آموخت. از اولین اجراهای عمومی وی، پیانو نوازی در سال 1889 در سن 14 سالگی بود. اگرچه راول در نواختن پیانو استعداد فراوانی از خود نشان داد اما خود به آهنگسازی تمایل بیشتری داشت.

وی تحت تاثیر آثار جدید روسی به خصوص آثاری که توسط ریمسکی کورسکوف (Rimsky-Korsakov) در نمایشگاه بین المللی سال 1889 رهبری شد، قرارگرفت. این موسیقی بیگانه در نمایشگاه همچنین بسیاری دیگر از معاصرین راول را تحت تاثیر قرار داد از جمله، اریک ساتی (Erik Satie)، امانوئل چابریر (Emmanuel Chabrier) و به ویژه کلود دبوسی (Claude Debussy).



در همان سال راول، ریکاردو وینز (Ricardo Viñes) را ملاقات کرد که او تبدیل به بهترین دوستش شد و عامل اصلی ارتباطش با موسیقی اسپانیایی بود. والدین راول او را در پی گیری موسیقی بسیار تشویق می نمودند و به کنسرواتور پاریس فرستادند. او ابتدا درسهای مقدماتی را در آنجا خواند و سپس پیانو رشته اصلی اش شد. در سال 1891 اولین جایزه پیانوی دانشجویی آنجا را از آن خود کرد.