[رزیتا]

آخرین

روزنه ای از امید ، گرم و گرامی
روشنی افكنده باز بر دل سردم
دایم از آن لذتی كه خواهم آمد
مستم و با سرنوشت بد به نبردم
تا
بردم گاهگاه وسوسه با خویش
كای دله دل ! چشم ازین گناه فرو پوش
یاد گناهان دلپذیر گذشته
بانگ برآرد كه : آی شیطان ! خاموش
وسوسه ی تو به در دلم نكند راه
توبه كند ، آنكه او گنه نتواند
گرگم و گرگ گرسنه ام من و گویم
مرگ مگر زهر توبه ام بچشاند
باز شب آمد ، حرمسرای گناهان
باز در آن برگ لاله راه نكردیم
وای دلا ! این چه بی فروغ شبی بود
حیف ، گذشت امشب و گناه نكردیم
ای لب گرم من ! ای ز تف عطش خشك
باش كه سیرت كنم ز بوسه ی شاداب
از لب و دندان و چهره ای كه بر آنها
رشك برد لاله و ستاره و
مهتاب
اختركان ! شب بخیر ، خسته شدم باز
بسترم از انتظار خسته تر از من
خسته ام ، اما خوشم كه روح گناهان
شاد شود ، شاد ، تا شب دگر از من
مست شعف می روم به بسترم امشب
بر دو لبم خنده ، تا كه خنده كند روز
باز ببینم سعادت تو
چه قدر است
بستر خوشبختم ! آی ... بستر پیروز

از استاد مهدی اخوان ثالث