امام حسن مجتبی(ع)
کنید ماتمیان گریه در عزای حسن***که شد بلند به ماتم ز نو لوای حسن
اگر گذشت محرم رسید ماه صفر***حسینیان بخروشید در عزای حسن
پی تسلی زهرا خوش آنکه میگرید***گهی برای حسین و گهی برای حسن
برد بار ملالی حسن که بردن آن***ز ما سوی نتواند کسی سوای حسن
غمی که داشت حسن دردل حزین شرحش**زمن مجوکه حسن داندوخدای حسن
کند به دشمن خود بهر حفظ دین بیعت***مقام حلم تماشا کن و رضای حسن
بچشم اهل نظر سر زد آن عصا کز ظلم***فرودبرد همان کوردل به پای حسن
چه دیده بود ازاو خصم او که دائم بود***به قصد جان به اندوه مبتلای حسن
فغان که رنگ زمرد ز سوده ی الماس***پدید شد به لب لعل جانفزای حسن
به حق او بنگر جور چرخ و طغیانش
که بعد قتل عدو کرد تیر بارانش