[فرگل]

با ياد عزيزانم ، اين قوم پريشانم

با زخم تن و جانم ، مي آيم و گريانم

از خانه ويرانم ، با حسرت كنعانم

مي آيم ومي دانم ، من يك شبه مهمانم

گر يوسف تبعيدي ، در حسرت كنعانم

گر همنفس يعقوب ، آن پير پريشانم

تا من همه پيراهن ، بر زخم دو چشمانم

در دايره حسرت ، مي چرخم و مي دانم ، من يك شبه مهمانم

اي همنفس خورشيد ، در ظلمت اين تبعيد

اي مرهم تو اميد ، بر زخم تن و جانم

اي دست تو آسايش ، اي پاسخ هر خواهش

تو ساحل آرامش ، من موج پريشانم

آهنگ سفر كردم ، رو سوي تو آوردم

اما دل من آنجاست ، درجمع عزيزانم

برمن تو ببخش اي يار ، اي بخشش تو بسيار

شايد دگر اين ديدار، هرگز نشود تكرار

آهنگ سفر كردم ، رو سوي تو آوردم

اما دل من آنجاست ، درجمع عزيزانم