[زکریا فتاحی]

سکوت؛ رمزی برای موفقیت درونی

توجه کنید که تا چه اندازه هر روز خودتان را در معرض صداهای بیرونی قرار می‌دهید. معمولاً با زنگ اعصاب خرد‌کن ساعت آغاز می‌شود. آنگاه با وز‌وز مسواک برقی یا صدای مو خشک‌کن و آن وقت با گزارش آخرین اخبار صبحگاهی. سپس صدای موتورهای اتومبیل و بوق‌های بی‌وقفه ساعات پرترافیک. روزهایمان اغلب از ساعت ۹ صبح تا پنج بعدازظهر، پر شده از صدای تلفن و تجهیزات دفتری و صحبت‌های غیرضروری همکاران و مشتریان و رئیسان، حتی اگر در خانه کار کنید، باز هم چه بسا صدای مداوم و گریز‌ناپذیری وجود داشته باشد. تعطیلات آخر هفته هم که صدای تلویزیون و دستگاه‌های صوتی، رخصت نمی‌دهد که صدای اندیشه‌هایمان را بشنویم. بی‌آنکه دریابیم، از صداهای زندگی روزانه‌مان در فشاریم. اگرچه چنان به این صداها عادت کرده‌ایم که نمی‌توانیم تصور کنیم بدون آنها چگونه می‌توانیم سر کنیم.

به هنگام آغاز سفر درونی خود، طبیعتا می‌خواهید تا حد امکان از اغتشاش و هیاهوی بیرون بکاهید تا بتوانید ندای درونتان را بشنوید. شاید بعضی از صداها ـ مانند رفت و آمد اتومبیل یا مهمانی همسایه‌ها ـ غیرقابل کنترل باشد اما می‌توانید در محدوده و فضای خودتان تا حد امکان آرامش بیافرینید. یاد بگیرید بدون زنگ ساعت بیدار شوید. پیش از اینکه به خواب روید، مجسم کنید که در ساعت دلخواهتان بیدار می‌شوید. بکوشید گهگاه از تلویزیون و رادیو و پخش صوت و سایر دستگاه‌های صوتی دوری کنید حتی وقتی به پیاده‌روی می‌روید یا ورزش می‌کنید، دست از سر واکمن خود بردارید و مخصوصا به هنگام رانندگی حتماً رادیو و پخش صوت خود را خاموش کنید. بگذارید در سکوت احاطه شوید و از آن مدت‌زمان برای حضور در لحظه سود جویید، به‌جای اینکه بگذارید آن اصوات یا تفریحات شما را از حیات و عالم درونتان دور گردانند. به تلفن جواب ندهید. بگذارید دستگاه پیامگیر، پیام‌ها را بگیرد تا بعدا سر فرصت به آنها گوش دهید. اگر به سکوت عادت نداشته باشید، شاید نخست به نظرتان عجیب بنماید اما تدریجا آن را ارج خواهید نهاد. عاقبت آن را برای رشد درونتان ناگزیر خواهید یافت.