04-02-2010
|
 |
مدیر تاریخ و بخش فرهنگ و ادب کردی   |
|
تاریخ عضویت: Aug 2009
محل سکونت: مهاباد
نوشته ها: 19,499
سپاسها: : 3,172
3,713 سپاس در 2,008 نوشته ایشان در یکماه اخیر
|
|
چیروکی مادمازێل كه‌تي
چیروکی مادمازێل كهتيكهس نازانێ له كوێيه. ده‌نگي شه‌پۆله‌كاني زه‌‌ريا دێ. شه‌پۆ‌له‌كان به سه‌ر لمه زێڕ‌ينه‌كاندا هه‌نگاو ده‌نێن. خۆ به سنگي كه‌نده‌ڵانه به‌رده‌كاندا ده‌دا و ده‌گه‌ڕێته‌وه.
گه‌ڵاكان هه‌ڵده‌وه‌رێن. سهرمامه. رۆبێرتۆ به‌ياني گوتي: «لام وايه حاڵت باش نه‌بێ. ره‌نگت په‌ڕيوه كوڕه‌كه. بۆ ناگه‌ڕيته‌وه بۆ ماڵێ؟» لاي چه‌پم وێستگه‌يه، پاسێكي به‌تاڵ راوه‌ستاوه. خۆزگه سوار بم و بچم بۆ رۆم.
ماڵه‌كه‌م، ماڵ! ديسان ژووره ژيكه‌ڵه‌كه. شتو‌مه‌كي تۆز لێنيشتوو.
له‌سه‌ر ته‌خته‌كه درێژ بوون سيگار كێشان. چاوبڕين له په‌رده خۆڵه‌مێشييه‌كه راكشان تا سنووري مردن. ژني خاوه‌ن ماڵ گوتي: «ئه‌وانه بۆ من نابێته كرێي خانوو.»
تابڵۆكاني خسته ده‌رێ. بۆ بهردرگاي ديوه‌كه‌م.
گير‌فانه‌كانم ده‌پشكنم به شوێن پاكهته سيگاره‌كه‌دا. ره‌نگبێ له شوێنێك كه‌وتبێ.
له‌وه ده‌چێ له كه‌ناري ده‌ريا كه‌وتبێ: سه‌رمايه. به مليوانه‌ي كۆته‌كه‌م ملم داده‌پۆشم گوێ له ده‌نگي (مۆزيك) ده‌گرم. مێلێو‌دييه‌كي شاده. له چايخانه‌كه‌ي (خوليو) دێت.
ده‌شكرێ بچيت و له‌گه‌ڵ كۆچه‌ره‌كاندا گه‌ڕێك هه‌ڵپه‌ڕيت.
ورد ورد باران ده‌‌بارێ.
به‌ياني ئاسمان ساماڵ بوو. گه‌ڕۆكه‌كان به‌ره‌و كه‌ناري ده‌ريا ده‌چوون.
پيره پياوه‌كان له كه‌ناري ئاوه‌كه دانيشتبوون. ده‌بێ بچين بۆ لابي هوتێله‌‌كان. ههركه باران داي‌دا ورده‌واڵه فرۆشه‌كان شته‌كانيان كۆ ده‌كه‌نه‌وه.
رۆبێرتۆ گوتي: «نه‌ختێك ده‌چم له كازينۆ ياري بكه‌م.» ورده‌واڵه فرۆشه. قه‌ولي به ده‌زگيرانه‌كه‌ي داوه ههركه شته‌كاني فرۆشت سه‌ردانێكي رۆم بكا، له فرۆشگه گه‌وره‌كان عه‌تر و گۆره‌وي و كڵاو بكڕێ. حه‌زي له قوماره. ئه‌وه‌ي رۆژانه په‌يداي ده‌كا شه‌وانه ده‌يدۆڕێنێ.
شته‌كاني خسته نێو ساكه‌‌كه‌‌يه‌وه و كوتي: «به‌ڵكوو به‌خته‌وه‌ري رووي تێكردم» ته‌م و مژ وڵاتي داگرتبوو. له سه‌ربانه سووره‌كان چۆكي داداوه. مادمازێل كه‌تي قفڵێكي زه‌لامي له درگاي ميوانخانه‌كه‌ي داوه و رۆيشتووه. پيترۆكوتي: «زۆر له‌وه ده‌چێ چووبێته ئه‌لجه‌زاير. وهدووي عاشقه ون بووه‌كه‌ي كه‌وتبێ»
گوتم: «ئه‌و له ژياندا كه‌سێكي نه‌بوو.»
سه‌رنجي كاتژمێره‌كه‌ي دا: «زۆر دره‌نگه ده‌بێ بچم بۆ سه‌ر به‌حرێ.
دوا‌نيوه‌ڕۆ وه‌ره بۆ چايخانه‌كه‌م. ڤرژاڵێكت بده‌مێ به‌قه‌ت نه‌هه‌نگێك.»
گه‌مييه‌كه‌ي به‌ره‌و ئاوه‌كه پاڵ پێوه‌نا. گه‌ڕۆكه‌كان له (ئێسكله)وه سواري گه‌ميه‌ي سه‌يراني ده‌بوون. بۆ جه‌زيره دووره‌كان ده‌‌رۆيشتن. كۆشي گه‌مييه‌كه جمه‌ي ده‌هات و به‌زم و پێكه‌نين بوو. روومهتي ئاسمان ره‌نگي خۆڵه‌مێشي لێنيشتبوو پيترۆ سه‌وڵي لێدهدا و ده‌چووه پێشێ.
ده‌بێ هه‌موو لايه‌ك به شوێن مادمازێل كه‌تيدا بگه‌رێم: نابێ بگريم. بابم دايمه ده‌يگوت: ژن گرينۆكه نه‌ك پياو.
مادمازێل كه‌تي ئه‌گه‌ر بێي، له‌به‌ر هه‌يواني ميوانخانه‌كه‌ي دابنيشي.
ده‌كرێ باسي ئه‌و ده‌بێ و نابێيه‌ي بابم بكه‌ي.
حه‌زي ده‌كرد وه‌ك پياوێكي راسته‌‌‌قينه گه‌وره‌م بكا. به‌ڵام دايكم به پێچه‌وانه‌وه پێي خوش بوو كچ بايه‌م. عومرێك له سه‌ر بارهێناني من شه‌ڕوهه‌ڵڵايان بوو ئێستاش نه‌مزاني كاميان سه‌ركه‌وتنيان به ده‌ست هێنا.
مادمازێل كه‌تي به نيستانه‌ي خاچ ده‌ست له سه‌ر سنگ ده‌دا و قاقا پێده‌كه‌نێ.
په‌رده سپييه‌كاني پشت په‌نجه‌ره‌ي ميوانخانه‌كه‌ي لا‌نه‌داوه، به‌ڵام دڵم هه‌واڵي هاتنه‌وه‌ي ئه‌وم ده‌داتێ. پێلووه‌كانم قورسبوون. دمم ويشكه و لێوم باري هێناوه. بريا له ماڵێ بام، دايكم له ژێر كورسيه‌كه گه‌رم دايده‌‌پۆشيم و شه‌ربه‌تێكي تاڵي ده‌دامێ. ده‌‌له‌رزم. لێفه‌كه له سه‌ر خۆم فڕێ ده‌ده‌م.
له باوه‌شم ده‌كا: «له نيوه‌شه‌ودا چيبكه‌م. بێ‌كه‌س و بێ‌ده‌ر»
په‌تووه‌كه‌م تێوه ده‌پێچێ. له سه‌ر پليكانه‌كان له‌چكه‌كه‌ي ده‌كاته‌وه سهري.
به هه‌ناسه بڕكێ له كۆڵانه‌‌كانه‌وه تێده‌په‌ڕێ . ده‌ستم له ئه‌ستۆي كردووه دڵي له ژيڵڵا دێ.
خوڕه‌ي ئاو دێ. بۆني پێستي ماسي دێ. بۆني ناخۆشي نه‌خۆشخانه به‌سه‌ر چارشێوه‌كه‌يدا هێڵنج ده‌ده‌م. له داڵانێكي روو‌ناكه‌وه تێده‌په‌ڕێ.
چراكان خۆيان له بن‌ميچ توند كردووه.
_ ئه‌ي هاوار منداڵه‌كه‌م مرد، خانم په‌رستار!
له‌سه‌ر ته‌ختێك رايان كێشاوم. په‌رستار كراسه‌كه‌م هه‌ڵده‌داته‌وه. په‌له‌‌قاژێ ده‌كه‌م. حه‌ولي ئه‌وه‌‌مه هه‌ستمه سه‌رپێ. هێزي لاقم نييه. چنگ له مه‌لافه‌كه گير ده‌كه‌م. پڕ ده‌ده‌مه په‌نجه‌ي خانمي په‌رستار. دوكتور سهري به سه‌ر‌م دا‌گرتووه. ده‌موچاوي به به‌ر چاومدا دێت و ده‌چێ: قه‌ڵا‌فه‌‌ي هه‌ڵچوو سهري گه‌يشتۆته بن‌ميچ. ئه‌گه‌ر ده‌ست درێژ بكات چرا به‌رقه‌‌كان داده‌گرێ. قاقا ده‌كێشم.
_ كوڕي خۆم ناوت چييه؟
دايكم ده‌ڵێ: هادي. ناوي هادييه دوكتور‌گيان. خه‌ريك بوو له ژێر كورسييه‌كه‌دا ده‌بوورايه‌وه»
_ پێوستي به خۆين تاقي كردنه‌وه‌يه، ئازمايشي بۆ ده‌نووسم وا باشه لێره بێخه‌وێنن. بابي له كوێيه؟
ده‌ڵێم:«چووه بۆ مێشێن خه‌ريكي مێشێنه..»
بابم گوێم باده‌‌دا راكێش راكێش ده‌مباته‌وه بۆ ماڵێ. مه‌ڕ‌مه‌ڕه‌كانم فڕێ دهداته كه‌لاوه‌‌كه‌وه.
_ مێشێن ئاكاري منداڵي هيچ و پووچه. واز له كۆڵانان بێنه.
_ له‌وه ده‌چێ حه‌سبه بێت...
خانمي په‌رستار ئه‌مه‌ي وت. له بان ته‌ختي قه‌راخ په‌نجه‌ره‌كه راي‌كێشاوم.
ده‌رێ تا‌ريكه.
بابم هاته‌وه يه‌ك‌دوو: قوتووي كۆمپووتي تريێ پێبوو. گوتي: «ههركه چاك بوويته‌وه دهتبهمه بازاڕ و چت بوێ بۆتي ده‌كڕم.»
ده‌ستي خسته گير‌فانييه‌وه. وتم:«هه‌ڵماته‌كانم!» قوتوي سيگار و ته‌سبيحه زه‌رده‌كه‌ي بوو له په‌نام دانيشت په‌ستار وتي:«لێره سيگار كێشان ياساغه كاكه. بچۆ ده‌ره‌و‌ه»
حه‌وشه‌كه رووناك بوو. هه‌تا‌و به‌سه‌ر چڵي داره‌كانه‌وه خۆي هه‌ڵخستبوو.
پاسارييه‌كان له كه‌يفي خۆيان دابوون.
بابم بزه‌يه‌كي هاتێ. پاكهته سيگاركه‌ي خسته‌وه گيرفاني. هه‌تا نيوه‌ڕۆ له لام دانيشت.
ئيتر پێم خۆش نه‌بوو. چاك ببمه‌وه.
هاژه‌ي با دێ. دار و ديوار راده‌وه‌شێنێ. پاسه‌كه سيگناڵ لێدهدا و وه‌ڕێ ده‌كه‌وێ ده‌ورێكي مه‌يدانه‌كه لێدهدا و ده‌گه‌ڕێته‌وه. موسافيره‌كان له په‌نجه‌ره‌كه‌وه بۆم ده‌ڕواني باي‌بام له‌گه‌ڵ ده‌كه‌ن زه‌رده ده‌مگرێ. پاسه‌كه دوور ده‌كه‌وێته‌وه له نێو باران و مژدا بزر ده‌بێ. گه‌ڵاكان ده‌وه‌رێن. پاييز به پير‌يانه‌وه هاتووه. رۆژاني پشوو چه‌ندێك خێرا تهواو بوو. گه‌ڕۆكه‌كان ده‌گه‌ڕێنه‌وه بۆ ماڵه‌كانيان. ئارام و لهسهرهخۆ. به شوێن يه‌كه‌وه رێچكه‌يان به‌ستووه. تفنگه‌كا‌نيان ناوه‌ته سه‌ر نه‌ڕه‌ي شانيان. سه‌ربازه‌كان رێژه ده‌ڕۆن پێ به زه‌وي داد‌ه‌ده‌ن. ده‌نگي لاقيان تا ئه‌وپه‌ڕي پادگان ده‌ڕوا. يه‌ك، دوو، سێ، چوار، يه‌ك، سێ، چوار.
له‌گه‌ڵ دايكم له‌به‌ر درگاي نيگابانييه‌كه وێستاوين. گه‌ڵا زه‌‌رده‌كان به ده‌م باوه سه‌ما ده‌كه‌ن ئه‌و‌ه‌نده‌ي چاو ده‌گێڕم كاكه هيممه‌ت نابينم. دايكم پاكهته شيرينيه‌كه دهداته ده‌ستم: «تۆ بيده به كاكت نه‌كا له مني وه‌رنه‌گرێ. مه‌گه‌ر هه‌ر خۆم بزانم چه‌نده لاساره.»
ده‌ڵێم: «ئه‌وه‌تانێ! دێم.»
چارشێوه‌كه‌ي دايكم به‌ر ده‌ده‌م، راده‌كه‌م. خۆ به نه‌رده‌كه‌وه هه‌ڵده‌واسم. به سه‌ر سه‌رمه‌وه پاكهته شير‌نييه‌كه‌ي بۆ راده‌گرم. چاوم لێيه ده‌ستي ناوه‌ته بنا‌گوێي. له جێي خۆم هه‌ڵده‌به‌زم. پاكهته شيرنييه‌كه له ده‌ستم ده‌كه‌‌وێته خوارێ و بڵاو ده‌بێته‌وه. هێور هێور ده‌هات به ژێر داره‌كاندا. قه‌له‌سابوونه‌كان ده‌يان قيڕاند.
سهرمامه. گه‌رووم دێشێ. به باوه‌شي كاكه هيممه‌ته‌وه سووڕێكي حه‌ساره‌كه لێده‌ده‌م. دايكم له ته‌نيشت كوچكه ئاوره‌كه مه‌نجه‌ڵێكي فڕني وه‌سه‌ر ئاگر ناوه. خه‌ريكه به كه‌و‌چك ده‌يشێوێنێ. ره‌زه‌‌بێ‌به‌رگ و گه‌ڵا‌كه پاڵي به ديواره‌كه‌وه داوه.
ده‌ڵێ: «بيبه ژوو‌ره‌وه. له ژێر كورسييه‌كه‌دا راي‌بكێشه، ده‌ترسم سه‌رماي بێت و تووشي هه‌ڵا‌مه‌ت بێ. ده‌ست و لاقي سڕ بووه..»
ده‌ڵێم: «پشيله‌كه‌م بۆ بێنن.»
چاوي دايكم به دوو‌كه‌ڵ سوور هه‌ڵگه‌ڕاوه. ده‌كۆخێ. فڕنييه‌كه له هه‌ڵچوون دايه، ده‌ڵێ: «پشيله‌كه‌م ده‌وێ.»
باوكم له بازاڕ گه‌لێكي قه‌ڵه‌م‌ره‌نگي و ده‌فته‌ري وێنه‌كێشان بۆ كڕيبووم. نه‌مگوت پشيله‌كه‌م ده‌وێ. نه‌ده‌بوو گريابام. وتي: «وێنه‌يه‌كي جوان بكێشه‌وه كوڕي باش!»
هه‌ناسه‌ي بۆني توو‌تني ده‌دا. له باوه‌شي كردم تا گه‌رمم بێته‌وه. په‌نجه‌ي به قژه درێژه‌كه‌م داهێنا و گوتي: «با چاك ببيه‌وه دهتبهمه لاي سه‌رتاش و سه‌روپۆتڵاكت بۆ جوان ده‌كه‌م...»
دايكم به مۆڕه‌وه چاوي تێبڕي. هه‌ر وه‌كوو ئه‌و رۆژانه‌ي ده‌چووين بۆ سه‌ر گۆڕي خوشكم. لێوي هه‌ڵده‌قرچاند. له لاي سه‌ماوه‌ره‌كه دانيشتبوو فڕنييه‌كه‌ي ده‌كرده پيا‌ڵه‌ي چكۆله‌وه.
كاتێك ده‌چێته پشت چه‌رخي به‌رگ دروونه‌كه‌‌يه‌وه، هه‌واي خه‌مگين ده‌بێژێ، كراسێكي دابوومێ له‌به‌ري بكه‌م. له‌به‌ر درێژي له عه‌رزي ده‌خشكا. گوتي: «ئه‌گه‌ر خوشكت مابا تهواو بۆ ئه‌و ده‌بوو.»
ده‌ستي به كاكۆڵه درێژه‌كه‌‌مدا هێنا. خۆم ده‌ئامێزي خستبوو. روومهتي ته‌ڕ بوو به ئاڵۆزييه‌وه گوتي: «په‌له بكه ده‌ري‌بێنه. هه‌ر ئێستا بابت دێته‌وه.»
له نێو تابڵۆكاندا ده‌مي دايكم به‌قه‌ت خونچه‌يه‌ك ده‌بێ. دايمه لهسهرهخۆ ده‌دوێ بۆ ئه‌وه‌ي جيرانه‌كان ئاگا‌يان له ده‌مه‌قاڵه‌ي نێوان دايكم و بابم نه‌بێ. بابم پێده‌كه‌نێ ده‌چێته حه‌ساره‌كه و خه‌ريكي ئاو‌داشتني نێو باخچه‌كه ده‌بێ.
گوڵه‌كان ئاونگيان له‌سه‌ر كه‌وتووه تروسكه‌يان دێت.
ئه‌و شه‌وه دايكم له ته‌نيشت منه‌وه نه‌نووست. هه‌تا‌كوو به‌ياني له‌به‌ر په‌نجه‌ره‌كه‌دا له ئاسمان رامابووم. ده‌مولێوي دايكم سوور كرد. ره‌نگي ئه‌ستێره‌كان نازانم. ده‌ڵێم: «ره‌نگي چاوي پشيله چۆنه؟»
بابم ده‌ڵێ: «چاوي دايكت ره‌شه. چاوباز و ئه‌برۆ سه‌قه‌ره.»
دايكم له ماڵ نه‌بوو. چووبوو بو ماڵي دايه‌گه‌وره‌م. خه‌ريكي دۆكڵيوي خێرات بوون، بابم ده‌ستي گرتم، برد‌مي بۆ سه‌رتاشخانه و پاك پاك سهري بۆ تاشيم. دايكم ئيتر قسه‌ي له‌گه‌ڵ نه‌كرد. تاكوو ئه‌و كاته‌ي سواري فڕۆكه بووم. له لاي بابم مته‌قي نه‌كرد. مادمازێل كه‌تي گوتي: «به راستي دڵته‌زێنه.»
به ده‌سره‌كه‌ي ده‌ستي روومهتي وشك كردوه. پشيله‌كه‌ي به ده‌و‌ر‌مدا هه‌ڵده‌‌خولا. بۆني ئه‌و پشيله‌ي لێ‌ده‌هات وا بابم رۆژێك خسته كارتۆنێكه‌وه و له‌گه‌ڵ خۆي، بردي. نه‌ده‌بوو گريابام. بابم دايمه ده‌يگوت: «پياوان قه‌ت ناگرين.»
كاكه هيممته‌تم له من باوخۆشتر بوو. فێر ببوو كاتي دڵته‌نگي روو بكاته كۆڵا‌نه باريكه‌كاني ده‌فر فرۆشه‌كان له سه‌ربازي هه‌ڵا‌‌تبوو. ئه‌و شه‌وه‌ي هاته‌وه خۆي به‌سه‌ر پێوه نه‌‌ده‌گرت. له هه‌يوانه‌كه‌وه ته‌ماشا‌م ده‌كرد. له‌ترێكي به‌ست تا نزيك حه‌وزه‌كه رۆيشت. له‌وێ هێلنجي‌دا. ده‌ستي به داوێني دايكم گرت و گوتي: «خودا ڕوحمي كرد بابت له‌ماڵ نييه وڵاتي به سه‌ردا ده‌ڕووخاندين...»
پاڕابوومه‌وه نه‌يات. نه‌ده‌هات. زۆر‌به‌ي شه‌وانه له ده‌رێ بوو. دايكم ده‌يگوت: «كاري زۆره شه‌وانه له گاراج ده‌مێنێته‌وه.»
كاكه هيممه‌ت له بنه‌وه چاوي لێكرد و هيچي نه‌گوت.
كاتێكيش كه ده‌هاته‌وه له‌گه‌ڵ كه‌س قسه‌ي نه‌ده‌كرد. گوێي د‌ه‌‌نا به راد‌يۆكه‌وه. به چاكي شێوه‌‌كه‌ي نه‌ده‌خوا‌رد ده‌يگوت: «ماندووم له ژووري ميوان جێم بۆ چاكه‌ن.»
دايكم هه‌ڵده‌ستێ و جێو‌بانه‌كه‌ي بۆ ده‌بات.
بابم پاكه‌تي سيگاره‌كه‌ي ده‌خسته‌وه گيرفاني. راديۆكه‌ي له‌سه‌ر تاقه‌كه هه‌ڵده‌گرت و ئێمه‌ي به‌جێ ده‌هێشت.
دايكم گوتي: «نه‌چي به بابت بڵێي كاكت شه‌وانه دره‌نگ دێته‌وه.»
كاكم تازه ناچێته سه‌ربازي. هه‌تا نيوه‌رۆ ده‌خه‌وت. دوانيوه‌رۆش كراسي تازه‌ي له‌به‌ر ده‌كرد چه‌پكێكي گوڵ له باخچه‌كه ده‌ڕني و ده‌ينا به‌ر پشتێني. له‌ماڵ ده‌چووه ده‌رێ.
_ دڵي داوه به بێوه‌ژنێكي مه‌ي فرۆش. كڵا‌وي له‌سه‌ر ناوه...
ئه‌وه‌ش[رمڵ و ئو‌سترلاب] گوتويه‌تي. ئه‌ستێره‌ي ئاسمان گوتويه‌تي دايكم له ماڵي نوشته نووسه‌كه هاته‌وه. به دايه‌گه‌وره‌ي گوت: نوشته‌ي ورگرتووه. خۆڵي باخچه‌كه‌ي لادا. نه‌ختێك مێو و په‌رۆيه‌كي زه‌ردي گوڵداري له بن دار مێوه‌كه‌دا كرد به ژێر خۆڵه‌وه. به خۆڵي نه‌ر‌ميش دايپۆشي گوتي: «نه‌چي به كاكت بڵێت.» نه‌م وتبوو ناڵێم.
تازه كاكم زۆره‌بانيم له‌گه‌ڵ ناگرێ. ناچێته ته‌ماشاي فيلمي "تارزان" زۆر په‌رێشان بوم. بۆ ئه‌و خانمه قه‌ڵه‌وه‌ي قژه زێرينه‌كه‌ي وه‌كوو كاكۆڵي ژني تارزان ده‌چوو. بابۆڵه و پيسسي ده‌دامێ له سينه‌ما له ته‌نيشت كاكه داده نيشت. به بنێشته‌كه‌ي تۆقله‌ي هه‌ڵده‌دا.
بابم گوتي: «قسه ي قۆڕ!.. هه‌ڵا‌تووه؟ پێستي سهري داده‌ماڵم.
ناچار ده‌بێ مل‌بداته خزمه‌ت و كار و باري خۆيي.»
له ژووره‌كه‌وه ده‌نگي ده‌هاته ده‌رێ. كاكه هيممه‌ت له‌به‌ر په‌نجه‌ره‌كه دانيشتبوو له گوڵي مافووره‌كه را ما بوو. لاقي له‌سه‌ر لاقي دانابوو. پۆتينه كاڵ بووه‌كاني له‌به‌ر هه‌يوانه‌كه دانابوو.
داركار بيان كرد. پاڵيان به بابمه‌وه‌نا. سهري به لاجامه‌ي درگاكه‌دا درا.
له ترسان نه‌گريام. له پشت په‌رده‌كه‌وه خه‌وم لێ‌كه‌و‌ت. به‌ياني زوو بابم خه‌به‌ري به ئاژان دابوو. قۆڵبه‌ستيان كرد. له‌گه‌ڵ دايكم تاكوو ئه‌و سهري كۆڵانه‌كه‌‌ش وهدووي كه‌وتين. دووركه‌و‌تبۆوه. ئاوڕي لێنه‌داينه‌وه. سواري جيبێكيان كرد. له دوواوه دايا‌ننا. هاو ساكان له‌پشت په‌نجه‌ره و درگا‌كانه‌وه سه‌يريان ده‌كرد. كاتێكيش گه‌رايه‌وه زه‌ماوه‌ندي كردبوو. دور له‌ماڵي خۆمان ماڵيان گرت. دايكم ده‌گريا. بابم بۆئه‌وه‌ي پيان نه‌زانم له هه‌يوانه‌كه‌وه ده‌يگوت: «هه‌واي عاشق بوونه‌كه‌ي دابمركێ ئه‌و ژنه‌تيوه به‌ره‌ڵا ده‌كا و په‌شيمانمان ده‌بێته‌وه..»
گه‌ڕايه‌وه له‌ڕو لاواز ريش هاتوو له سووچي ژووه‌ره‌كه‌دا كز داده‌نيشت. زۆر تامه‌زرۆي بينيني فيلمي تارزان بووم. نه‌يان بردم. قه‌ت نه‌يان بردم.
ماوه‌يه‌ك دوواتر هه‌مووشتێكي خسته ژێرپێ. نوسي: «دڵداري چييه؟ عاشق بوون چۆنه؟ هۆشت به‌لاي خوێتدته ئه‌كه‌‌ته‌وه‌بي هه‌ر كات بووي به شتێك بگه‌رێوه_ نه‌چي خۆت بد‌ۆرێني. له‌بيرت نه‌چێ له چ سه‌خڵه تييه‌كدا بووم...»
بابم بێ‌ئه‌وه‌ي ئه‌وين‌دار بێ، لۆ عياڕه‌ش[سيغه] كرد ئه‌و ژنه‌وا دموچاوي ژناني جوان ده‌كرد. ده‌يان گوت له نزيك گاراجه‌كه خانووي بۆ به‌كرێ گرتووه. يئتر دايكم ده‌ستي له روومهتي خۆي‌ندا. نه‌شچووينه حه‌ما‌مه‌كه‌ي گه‌ڕه‌كي خۆمان. سه‌كينه‌ي حه‌مام چي گو‌تبووي: روح ئه‌نگيز خانم حه‌يفه ئه‌و له‌شه ناسكه‌ي تۆ ئاوي ئه‌و حه‌مامه‌ي وێ‌كه‌وێ! ئاخرييه‌كه‌ي، لو‌عيا‌ته‌‌ژه كاري‌خۆي كرد.»
مادمازڵ‌كه‌تي گوتي:«ته‌ژه!»
ئه‌و وشه‌يه‌م به فارسي وتبوو. پێكه‌نيني‌هاتبوو. جۆرێك ئه‌ي‌وت ته‌ژه هه‌روه‌كوو ئه‌وه‌ي مانا‌كه‌ي بزانێ. ديسان وتي«ته‌ژه» و پێكهني. كاكه هيممه‌ت ده‌يكوت:«ئه‌وانه گشتي درۆيه، بژنه‌وه و بڕوامه‌كه.» دايكم مات بوو تێي راما.
له هه‌يواني ميوانخانه‌كه‌وه كه داده‌نيشي وا‌ده‌زاني ئاسمان ساماڵ‌تره.
شه‌قه‌ي باڵي مراويه‌كانم دێته گوێ. گوتي: «ده‌بوو تۆ شاعير بوايه‌ت.»
گوتم: «دايمه حه‌زده‌كه‌م بگه‌ڕێمه‌وه نيشتماني خۆم. وه‌گه‌ڕێم و پێشانگايه‌ك بكه‌مه‌‌وه...»
_ بۆچي ناگه‌رێته‌وه؟
_ بريا هه‌ر واسانا ده‌بوو.
به په‌رۆشه‌وه سه‌يري كردم. وتي: «جارێك ويستم بێ‌خه‌به‌ر وه‌گه‌ڕێم.
شتومه‌كيشم كۆكرده‌وه. دياره‌يم كڕي‌بوو. خۆشم گهيانده فڕوكه‌خانه_ نازانم چۆن بوو. ترس داي‌گرتم‌و. سواري فڕۆكه‌كه نه‌بووم، كه‌ل‌وپه‌ڵم وه‌رگرته‌وه و گه‌ڕامه‌وه.
لام وايه هۆيه‌كه‌ش هه‌ر ئه‌وه بوو بابم بۆ بينينم هاته رۆم، زۆري سه‌ر كۆنه‌كردم.
ده ي گوت: «بۆچي بگه‌ريته‌وه؟ مفت و مه‌رحه‌با ده‌خوي و ده‌خو‌لێته‌وه.
پياوێك نه‌توانێ به زوري بازوي نان په‌يدا‌بكا. كه‌ي ئه‌وه پياوه. ئه‌وه‌ش قه‌ڵا‌فه‌ته بۆ خۆتت دروست كردووه؟ كوڕێكي كاسبكار به‌‌م چه‌شنه‌وه وه‌كوكچان پرچي درێژ ده‌هێڵێته‌وه! كراسي ره‌نگاوره‌نگ ده‌به‌رده‌كا... نا، ئه‌و مندال بازاره قه‌ت به كه‌يفي من‌نييه.» واي تێگه‌يشتم حه‌ق به ده‌ستي ئه‌وه. گه‌وره‌ي كردووم پووڵ و ماڵي بۆخه‌رج كردوم. به‌يه‌كه‌وه چوينه سه‌لماني. پاك‌و خاوێن سه‌ريان بۆ تاشيم. كه‌چي هێشتا رازي به‌و كاره نه‌بوو. ده‌يگوت: «بريا به قسه‌ي سه‌ر‌په‌رشتي قو‌تا‌بخانه‌م نه‌كرد‌با. وام ده‌زاني بچيته ئه‌و رويا ده‌بي به به‌شه‌ر. وێنه‌كێشي ماشين ده‌بووي، ده‌مبردي و ده‌مهێنايه‌وه.»
ماد‌مازل‌كه‌تي پێكهني: «ده‌شتواني وێنه‌كانت له‌سه‌ر پاسه‌كاني بابت بكێشيه‌وه با ئه‌ويش كه‌يفي سازبێت، سينيور!»
ئه‌گه‌ر دڵ ته‌نگ‌بي، ئه‌گه‌ر زه‌رده په‌ڕبێ. بووم و سي‌پێچكه و كۆڵه پشتێه‌كه‌ت هه‌ڵده‌گري، ده‌ڵێي به‌قه‌بري بابي مشته‌ري. تا ئه‌و به‌ري مه‌يدانه‌كه راده‌كه‌ي.
به چه‌شنێك بير له قاوه‌يه‌كي جواني ماد‌مازڵ ده‌كه‌ي. ئه‌وه زۆر‌يشي مشته‌ري نييه.
هوتێلي تازه مۆديان له نزيك ئه‌وه‌وه ساز‌كردووه.
نيگه‌راني ئه‌وه‌م مێوانخانه‌كه‌ي بفرۆشێت و بگه‌رێته‌وه مسكۆ.
له فينجانه قاوه‌كه‌م راما: «وا دياره موسافير‌ێكت هه‌يه.»
_ خۆ بابت نييه.؟
پێكهني: «هاكا رۆژێك بيري كردي ويستي وه‌گه‌ريي...»
روانيني له‌سه‌ر فينجانه‌كه گواسته‌وه: «ده‌بينم نامه‌يه‌كت هه‌يه.» _ ئه‌ويندارانه‌يه؟
_ ره‌نگبي _ نازانم...
زێر‌نۆكێ نوو‌سيبووي: «ئه‌وه‌ده‌م درێژه ئاخري كاري خۆي‌كرد. مه‌ڵێ ده‌زانم چي‌كرد. هه‌رچي بڵێي وانييه. ياني ده‌مهه‌وي بڵێم ديقي به فيلسوف كرد.
به نوو‌كه خوار و خێچه‌كه‌ي لێدا و چاوێكي ده‌ر‌هێنا. منيش زۆرم عه‌زيه‌ت كرد.
مه‌ڵێ ده‌زانم چت‌لێ كرد. بيرت بۆ هه‌رچييه‌ك بچي وانييه. خستمه‌‌نێو قه‌‌فه‌زێكي گه‌وره‌وه بردم له‌و سهري باغي به‌دارێكه‌وه هه‌ڵمواسي. خێوه‌تێكي ره‌شي ئه‌ستوورم پێدادا. ئێتر قيره‌ي نايا. وا باشه كاريشمان به فيلسوف نه‌بێ له‌گه‌ڵ پوورم برد‌‌مانه لاي‌‌به‌يتاڵ؛ كار له كار ترازابوو. تۆش گويت نه‌دايه‌و رۆيشتي. باشتر بڵێم خۆت لێ شارده‌وه خودا حافيزيشت نه‌كرد. ماڵه‌كه‌تانيش نازانم. رۆژێك چوومه بهردرگاي قوتابخانه. زۆر ده‌ست‌و داوێني چايچيه‌كه بووم هه‌تا‌كوو ناونيشاني تۆي دامێ. خۆم گهيانده لاي دايكت نێوانم له‌گه‌ڵ خۆش‌كرد. ده‌يگوت: «كوڕ‌ه‌كه‌م چووه بۆ هه‌نده‌ران ده‌وره‌ي فڕۆكه‌واني تهواو بكات. پێي‌وتم خوزيا بووكم ده‌بووي يا كچم. داواي لێ كردم ديسانيش سه‌رداني بكه‌م.»
دايكم ده‌ينووسي:«بريا نامه‌يه‌كي بچووكت بۆ ناردبا.» دايكم نوسي: ئيترزێڕين هاموشۆ ناكا به مێرديان‌داوه»
دايكم زێر نۆكيي له نزيك مه‌يداني وه‌نه‌ك ديبوو له‌ته‌ك پياوێكدا له ماشين‌دا به‌زيبوون بانگي كرد زێرين خۆي لێ نه‌ناسياو كردبوو. ره‌نگبي نه‌ي‌‌ناسيبێته‌وه.
« له لاي دوكتوره‌وه ده‌هاتمه‌وه. ماندوبووم. له‌وه دابووم سواري تاكسي‌بم بگه‌رێمه‌وه بۆ ماڵێ. له لاق‌و قول كه‌وتووم. لاقه‌كانم بوونه ته‌خه‌ريته.
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )
|
|
جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید
|
|