04-02-2010
|
 |
مدیر تاریخ و بخش فرهنگ و ادب کردی   |
|
تاریخ عضویت: Aug 2009
محل سکونت: مهاباد
نوشته ها: 19,499
سپاسها: : 3,172
3,713 سپاس در 2,008 نوشته ایشان در یکماه اخیر
|
|
چیروکی مادمازێل كه‌تي(4)
زۆر به ئارامي به قاميشه‌كه‌ي ده‌ستي پێپسييه‌كه‌ي هه‌ڵده ڤري.
چاوه‌كاني بادامييه. گه‌نم ره‌نگه. نه‌ختێكيش تاو سووته. بسكه‌لوولوو خورماييه‌كه‌ي به‌سه‌ر شانيدا شۆڕ بۆته‌وه. لهگهڵ بابيدا ده‌ژي. كاتي پشوودانه به‌يه‌كه‌وه ها‌توون. گوتي:
«سبه‌ينێ ده‌گه‌ڕيته‌وه.»
ناچاره ته‌نيا ژوو‌رێك له هوتيله‌كه به‌كرێ بگري بۆ ئه‌وه‌ي خه‌رجي سه‌فه‌ره‌كه‌يان زۆر نه‌بێ.
گوتي: «له‌وه ي گه‌ريين... سه‌رم هێشاندن. جار و باره زوري له سه‌ر ده‌ڕۆم.»
گوتي: «له وه‌رزي پايزدا فلورانس دڵگيره. بۆ ئه‌وه وه‌بێ بچيته سه‌يراني.»
به‌ياني ده‌گه‌ڕێته‌وه بۆ سه‌ر ماڵ و حاڵي: ده‌كري بچمه هۆتێل و بانگێشتني بكه‌م بو قاوه‌خانه‌ي خوليو.
ده‌نگي فيته‌ي كه‌شتي ديت. هه‌ر ئه‌وه‌نده‌ي له جێي خۆي چه‌قي گه‌ڕۆكه‌كان شاد رووخۆش به پێكه‌نينه‌وه داده‌به‌زن و شه‌ويش به خۆشي راي ده‌بوێرن.
به ماد‌مازڵ‌كه‌تيم گوت: «وابووه تۆ ئه‌وين‌دار بووبێتي؟»
به مۆنه‌وه چاوێكي لێ كردم په‌ێشمان بوو‌مه‌وه. فينجانه قاوه‌كه‌ي به ده‌سته‌وه ده‌له‌رزي له‌سه‌ر مێزه‌كه داي ناو به شاڵ مله‌كه‌ي خۆي‌دا پێچا.
ره‌نگه شينه‌كه‌ي ئاسمان به‌ره و سه‌وزايي ده‌چوو. دوو سێ قه‌لێك يه‌كد‌ييان هه‌ڵده‌بڕي.
شه‌و بۆكان ده‌كرانه‌وه. بۆ ئه‌وه ده‌بوو بچيت و ده‌‌ستيان به سه‌ر‌دا بهێنێ. نه چوو.
ده‌بو بيگوتايه: «قاوه هه‌يه بۆت ديبكه‌م؟»
نه‌يگوت. دڵم له بێده نگييه‌كه‌ي كرمێ بوو. په‌رێشان بووم. وام بيرده كردهوه روو‌داوێكي تاڵ له پێشه. قه‌ت لهبهر خوي هيچي نه‌گوتبوو. له رابردووشي نه‌م پرسيبوو. له دڵداريش نه‌د ووا بووين. فواره‌كان ده‌سووران و ئاويان فڕێ‌ده‌دا. له حه‌وزه چكۆله‌كه‌ي مه‌يدانه‌كه. ده‌بوو شتێكم بكردايه يان نوكته‌يه‌ك تاكوو پێبكه‌نێ. هيچم به مێشكد‌انه ده‌هات. پشيله‌كه‌ي له خوارنه‌ر ده‌كه‌وه به‌سه‌ر زگه‌وه« درێژ بوو ده‌سته‌كاني ده‌سته‌وه. هاتم بڵێم پشيله‌كه‌ت ده‌تواني خۆي پشته‌وقه‌قاربخات؟»
ده‌سماڵه چندراوه‌كه‌ي هێشتا به ده‌ستمدوه بوو. قه‌دم كرد و له‌سه‌ر مێزه‌كه دامنا، له په‌نا فينجانه به تاڵه كه‌م. ده‌نگي فيتووي كه‌شتي ده‌هات. له دووره‌وه. هه‌ستا. له نه‌رده‌كه نزيك بۆوه. چه‌ند جارێكي ديكه كه شتيه‌كه ده‌‌نگي‌هات. دره‌نگ‌ها تبا‌مه‌‌وه ژني ساحێو ماڵ درگاي لێ هه‌ڵنه ده‌گرتم. ناچار ده‌بووم تا رۆژ به شه‌قامه‌كاندا سوورابامه‌وه.
چاوه ته‌ڕه‌كاني تروسكه‌ي‌دێ. ناسك و نازدار بۆم ده‌ڕوانێ. په‌لكه زێرينه‌كم بۆ چاوه‌كاني زێڕ نۆكێ ساز كردووه، جوانيش بۆم نه‌هاتۆته سه‌ر په‌رده‌كه.
ده‌ڵێ: «ئه‌مشه و بمبه بۆ قاوه‌خانه‌ي پيترۆ. ده‌مه‌وێ له نزيكه‌وه ئانجيلاببينم.
بيستوومه ده‌نگێكي خۆشي هه‌يه.»
قاوهخانه ي پيترو قه‌ره باڵغه. پيترو لهبهر په‌نجه‌ره‌كه مێزه‌كه‌مان بۆده رازێنێته‌وه.
به شێوه‌يه‌ك سه‌يرمان ده‌كا بڕوا نا‌كا كه ئێمه به يه‌كه‌وه ده‌بينێ. شووشه‌يه‌كمان له‌و شه‌ڕابه‌كونه بۆ هه‌ڵده‌پچڕێ.
_ ميوانم بن.
ده‌ڵێم: «وه‌ره‌با ئه‌و شه‌و به كه‌يفي خۆمان راي بوێرين!»
مادمازێل قاقا ده‌كێشێ. گه‌ڵا‌سه‌كه به‌رزده‌كاته‌وه. كراسه ته‌نكه‌كه‌ي لێ ده‌كاڵێته‌وه. ده‌ڵێ له مێژ ساڵه له به‌ري نه‌كردووه. كه‌و‌شه پانيه بڵنيده ته‌ڵاييه‌كه‌ي داده‌كه‌نێ ده‌ي خاته ژێر مێزه‌كه‌وه. پاژنه‌ي ده‌گرێ.
_ چ ده‌بێ پێخاو‌س‌‌بم سينيوه‌ر!
ته‌ماشاي ده‌كه‌م. به جۆرێك كه پێت‌وابێ يه‌كه‌مين جاره ده‌ي بينم: «ئه‌و چاوه جوانانه‌ت. تاكوو ئێستا لێت شار‌دبوو‌مه‌وه.»
خه‌يار و ماستم بۆتێ ده‌كا: «قسه كانت خۆش كردووه.»
_ هه‌تا ئێستا له ئاوێنه‌دا خوت بينيوه؟
پێ‌ده‌كه‌نێ. لێشي ده‌كا لێته‌وه:«نا، سينيوه‌ر. قه‌ت نه‌مديوه!»
پياڵه سۆسه‌كه تێكه‌ڵ به خه‌يار و ماسته‌كه ده‌كه‌م. چه قۆو چنگاڵ ده‌ست ده‌ده‌مێ.
ده‌ڵێ: «دياره زۆريشت برسييه.»
_ ئينسان كاتێك به ته‌نيا نان ده‌خوا هيچ نام و چێژ‌ێكي لێ نازانێ.
كابراي فلامينگۆ هه‌ڵده‌په‌رێ. پيترۆ خواردنمان بۆ ده‌هێنێ. دوودانه قرژ‌اڵي گه‌وره.
_ ئه‌ور‌ۆ گرتوومانن، چاوت لێيه به‌قه‌ت نه‌هه‌نگێك ده‌بن!
مۆمه‌كاني سه‌ر مێزه‌كه هه‌ڵده‌كات و ده‌ڕوا. ده‌ڵێم: « حه‌وته‌ي داها‌تووكه ها‌تمه‌وه، تابڵۆيه‌كت بۆ نقاشي ده‌كه‌م له‌سه‌ر درگاي ميوانخانهكه تي‌بده.»
شه‌و زۆر به خۆشي تێپه‌ڕ ده‌بوو ئانجليكا په‌يدا بوو. وه‌ختێك وه‌ژووركه‌وت. ئه‌وانه‌ي له قاوه‌خانه‌كه‌دا بوون تێكڕاچه پڵه‌يان بۆ لێدا، گيتاره‌كه‌ي ده‌ست دايه و له‌سه‌ر كورسييه‌ك دانيشت و ملي‌نا له گۆراني وتن، مادمازێل‌كه‌تي مات بوو.
ده‌تگوت تازه ئێمه نابينێ. ده‌ست و مه‌چه‌كه لاوازه‌كه ي كرده ئه‌ستووني چه‌نا‌كه‌ي و تێي رامابوو. تاشه‌و دره‌نگانێك گويي بۆ شل‌كرد. شێوه‌كه‌شي ا‌ته‌واو هێشته‌وه. له‌سه‌ر كورسييه‌كه‌ي هه‌ڵم ساند: «بابڕۆين بۆ ده‌رێ نه‌ختێك پياسه بكه‌ين.»
ئا‌نجيلا سپاسي له جه‌ماوه‌ره‌كه ده‌كرد. داوێني‌كرا سه‌كه‌ي له رايه‌خه سووره‌كه ده‌خشا قه‌راخي ئاۆه‌كه فێنك بوو. مادمازێل‌كه‌تي له پێش منه‌وه ده‌رۆيي. وردوو له‌سه‌ره خۆ. هه‌ستم كرد ديسان به ته‌نيام. گوتم: «وه‌ره‌با ئاگر بكه‌ينه‌وه. كه‌يفي له لايه.»
بۆكۆ كرد‌نه‌وه‌ي دار و پووشكه تاكوو نزيك داره‌كان رۆيشتين.
بڵێسه‌ي ئاگرهكه سه‌وزوو سوور به‌رز ده‌ێووه. له گڕه‌كه رامابوو. گوتي: «منيش زه‌ما‌نێك گۆراني بێژ بووم.»
ده‌ستي به‌ئاگره‌كه گه‌رم كردهوه: «هه‌ڵكه‌وتێك به‌سه‌بۆ بو ئه‌وه‌ي ئێنسان وه‌گه‌ڕێ بۆرابردوو. بو ئه‌و حه‌زو ئاواتانه‌ي له ده‌ستي چوون. ساڵيانێكي دوور بوو بيرم له وقسانه ئه‌كردبووه...»
سه‌رم دێشا‌و له گێژه‌وه ده‌هات، حه‌زم ده‌كرد سه‌رم له سه‌ر‌شاني دانابا. چاوه‌كاني پڕبه دڵ ببينم رابردوو بيرنه‌كه‌مه‌وه. پێم خۆشبوو بۆم بڵێ و ته‌نيا بومن بڵێ. وه‌كوو مه‌ل بخويني وه‌كوو مه‌لێكي ده‌نگ خۆشي به‌هاري به سه‌ر‌دارانه‌وه.
ده‌نگي موسيقا‌يه‌ك له چه‌شني بلوێر ده‌هات. تۆزێك له ئێمه دوور‌تر، چه‌ند كه‌سێك له ولاي ئێمه‌‌وه لهبهر تيشكي مانگه‌شه‌و له كه‌ناري ده‌ريا ده‌ست له نێو ده‌ستا خه‌ريكي كه‌يف و به‌زمي خۆيان بوون. كه‌يفم‌سازبوو نه‌ده‌بوو مادمازێل‌كه‌تي تێكي دابا، گوتم: «پێت چۆنه بچين و لهگهڵ ئه‌وانه گه‌رێك هه‌ڵپه‌رين؟»
هۆشي له لاي من بڕابوو. له په‌نگرو بڵێسه‌ي ئاگرهكه رامابوو. وه‌ك ئه‌وه‌ي قسه لهگهڵ ئاگرهكه بكا وابوو.
گوتي: «ده‌نگم خۆشبوو له كڵێسه‌‌دا لهگهڵ گروپي كۆڕ گۆرانيم ده‌گوت. رۆژيك بڕ‌يارم داده‌نگم بگا به گويي خه‌ڵكي ته‌واوي دنيا. ره‌گه‌ڵ گروپێكي كوچه و بازاڕكه‌وتم. له مسكو‌وه ده‌ستمان پێ‌كرد. شار به شار به بڕواي خۆمان به‌رنامه‌مان بۆ ئه‌و خه‌ڵكه به‌رێوه ده‌برد.
به گيرفاني به تاڵ و دنيا‌يه‌ك هيوا و ئاواته‌وه. له باخچه گشتيه‌كان كۆڕمان ده‌گێڕا.
هه‌ر له‌و‌ێ له بن دره‌خته‌كاندا ده‌نووستين... كه‌چي قه‌ت وانه‌بوو ده‌نگ و ئاوازم له درگاي
پاركه‌كه زياتر بڕواته ده‌رێ. زۆركات وابووه برسي و تينوو بێ‌وازبووم»
په‌ڵه هه‌ورێك مانگي شار‌دبۆوه. ده‌ريا ماسيوو تاريكه‌‌شه پۆله‌كاني نه‌ده‌حه‌جمين، خۆيان وه‌سه‌ر لمه خۆله‌مێشييه‌كه ده‌كێشا. له‌سه‌ر به‌ردێك دانيشت. گوتي: «هه‌ركه گه‌يشينه به‌يڕووت.» چكۆله و خنجيلانه بوو. لهگهڵ كه‌سێك بوينه ناسياو ده‌نگي مني پێ خۆشبوو گوتي: «ته‌نيا بۆمني بڵێ. گروپه‌كه رۆيي ئيتر گرنگ نه‌بوو بيڵێم.»
ده‌نگي بلوێر نه‌ده‌هادت. كه‌سێكيش هه‌ڵنه ده‌په‌ڕێ. هه‌ر ده‌نگي خوڕه‌ي ئاوو قرچ و هۆري ئاووربو ده‌هات و له تايكيدا ته‌واو ده‌بوو. وه‌ڕێ كه‌وتين. ورده ورده به پياسه كردن تا ئه‌و سه‌ري زه‌ريا رۆيشتين. گوتي: «له بير خۆتي به‌ره‌وه چيم پێ‌گوتي. ئه‌وانه باسي رابردووي من بوو. پێت خۆشه‌كه‌مێك‌رابكه‌ين»
گوتم: «هه‌ر كه‌س زووتر ده‌ست له و دارو دره‌خته‌انه بدات بردوو‌يه‌ته‌وه»
له په‌نا‌يه‌كه‌وه له‌سه‌ر هێڵێك راوه‌ستاين. شه‌پۆله‌كه لێمان نزيك ده‌بۆوه و ته‌ڕي ده‌كردين.
كاكه هيممه‌ت پێي خۆش بوو من بيبه‌مه‌وه. به سه‌ر لاقه‌كانمدا دا‌ها‌تبوومه‌وه دڵم وه‌ك سه‌ري چۆله‌كه‌ي هه‌ڵكه‌ندرا و هه‌ڵده‌به‌زي. شه‌قاوێك له پيشتره‌وه بووم، سه‌ر په‌نجه‌م له ديواره‌كه كه‌وتبا كارته‌واو بوو. دايكم له نزيك ته‌نافي ليباسه‌كانه‌وه به سۆزه‌وه سه‌يري ده‌كردم وه‌هه‌ناسه‌بڕكي كه‌وتبوو. راوه‌ستا: «ماندوبووم. تۆبرته‌وه!»
نه‌م هێشتبوو ئه‌و بيباته‌وه. من زووتر خوم گه‌يانده دره‌خته‌كه.
له پيشه‌وه بوون، مه‌له‌كردن به‌له‌شي ئاره‌قه كردوو، مه‌له‌پشته‌و لانكه كردن به‌ده‌م شه‌پۆلانه‌وه، شه‌پۆله‌كان راي ده‌دام. مادمازێل‌كه‌تي له رۆخي ئاوه‌كه له‌سه‌ر تاقه‌به‌ردێك دانيشتبوو. هه‌ستم ده‌كرد به دڵ و گيان ئاگاي لێمه.
ئيزني دامێ سه‌ر له‌سه‌ر شاني‌دانێم. به شاڵه كشمير‌ييه‌كه‌ي داي‌پۆشيم. تاريكيش له ته‌واو‌بون وابوو گوتي: «دوا جار‌كه هاتم بۆ ئێره بۆ‌به‌ڕێ كردني بوو.
كه‌شتي لهبهر ئيسكله‌كه‌وه وه‌ڕێ كه‌وت. له‌سه‌ر پشتي كه شتييه‌كه راوه‌ستا‌بوو ده‌ستم بۆته‌كان‌نه‌دا كاتێك بڕياربوو بڕوات. رۆيشت. له‌‌به‌‌ره‌به‌ري مانگي به فرايناردابوين شاڵه كشميره‌كه‌م له خۆوه پێچابوو. به‌ڵام هێشتا له رزم لێ‌هاتبوو. ده‌گه‌ڕايه‌وه بۆ به‌يرووت. له به‌يرووتي جوانيش دنيا ئه‌وه‌نده چكۆله‌بوو. بنه‌ماڵه‌كه‌يان. ئيز‌نيان پێ نه‌داين لهگهڵ يه‌ك زه‌ماوه‌ندبكه‌ين.
هه‌ر لهبهر ئه‌وه بوو وه‌ڕێ كه‌وتين و رێمان كه‌وته ئيتاليا و گه‌يشتينه ئه‌و دوور گه‌يه‌ش.
به‌ڵام ژياني دڵداريمان زوو جوانه مه‌رگ‌بوو. رۆژێك وتي په‌ريشاني وڵا‌ته‌كه‌مم.»
ده‌ستيم گرت. سارد بوو. با‌ييه‌كه خۆڵه‌مێشه‌كه‌ي ده‌ڕفاند. گوتي: «خه‌ريكه رۆژ ده‌بێته‌وه. ده‌مه‌وێ بگه‌‌ڕێمه‌وه ميوانخانهكه.»
هێشتا سه‌رم له‌سه‌ر شاني بوو. بێن و به‌رامه‌ي خۆشبوو. بۆني خانمێكي تازه له حه‌ما‌مه‌وه هاتبێته‌وه
به‌رامه‌ي وه‌جيهه خانمي بێوه ژنه‌كه‌ي جيرانمان. ئه‌وكاته‌ي نانه‌كه‌ي له ده‌ست وه‌رگرتم.
بووخچه‌ي حه‌ما‌مه‌كه‌ي له ديوه‌كه‌دا پڕژوبڵاو ببۆوه لهگهڵ مه‌مك به‌نده‌كه‌ي. له‌سه‌ر مافووره‌كه.
گوتي «ئافه‌رين كوڕه باشه‌كه، ده‌ستت خۆش‌بێ من كه‌يفم به ناني تيري سازده‌بێ. ئه‌وه‌ش پووڵه‌كه‌ي.»
مه‌مكه به‌نده‌كه‌ي له‌سه‌ر فه‌رشه‌كه ده‌ست دايه و خستيه‌بن داوێني كراسه‌كه‌يه‌وه:
«به‌سه‌بڕۆ. جاري بۆ تۆچاك‌‌نييه چاوه چاو‌بكه‌ي. تۆش بوو‌يه‌ته كاكه هيممه‌تته‌وه.»
ئيترنه‌چووم به پێو شوێنيه‌وه. وه‌ختێك گه‌وره باوخۆشتر‌كه بووم، زۆرجار له نێو جێگا‌دا بيرم ده‌كه‌و‌ته‌وه مادمازێل‌كه‌تي كوتي: «بير له چي ده‌كه‌يه‌وه؟»
_ بير له ژنان.
پێ‌كه‌ني: «ژنان. زۆر سه‌يره»
_ له نزيك بوو‌نه‌وه‌يان ده‌ترسم.
به‌گه‌رمي په‌نجه‌مي گوشي. رووانينم به‌ره‌و ئاسۆفڕي. شاڵه كشميره‌كه ته‌واو گه‌رمي كردبوو‌مه‌وه:
«ده‌زاني ته‌مه‌نم چه‌نده؟ سي‌و‌پێنج ساڵ هێشتا ده‌ستي هيچ كچێكم نه‌گرتووه.
سه‌رم له‌سه‌ر شاني لابرد. پاڵم به گاشه به‌ردێكه‌وه‌دا.
بابم ده‌يگوت: «ژيانت لهگهڵ كيژۆڵان چۆنه؟»
كڵاوم كرده سه‌ري. ئيزابل گوتي: «ئه‌گه‌ر وابێ ئه‌و قاليچه هه‌ورێشمه‌م بده‌رێ واله‌به‌ر درگاي حه‌مامه‌كه داڕات خستووه.»
بابم ئيزابيلي له‌سه‌ر پليكانه‌كان بينيبوو. خۆي ده‌مه‌لافه‌وه پێچابووراي ده‌كرده خوارێ. گوتم: «لهگهڵ تيپاوه‌ده‌رم نان.»
گوتم: «ژن نابێ ئه‌وه‌نده‌ي رووبده‌يه‌ي.»
له ژێره‌وه ته‌ماشايه‌كي كردم و سمێڵي كرۆشت: «كه‌ي ئاوا.»
گوتم: « پياو له ده‌رس و مه‌كته‌ب ده‌كه‌ن. هێشتا هيچ نه‌بوو، وه‌كوو‌دار دات ده‌تاشن ده‌بێ ده‌سته و نه‌زه‌ر له ئه‌مرونيياي ئه‌وان دابي.»
يه‌كه‌م جاره هاتۆته سه‌ردانم. واده‌زاني ده‌رس خوێني باشم و سه‌رم به كار و باري خۆمه‌ه خه‌ريكه.
ده‌ڵێ: «جاروباره خه‌راب‌نييه بڕێكيش سه‌ر قاڵ‌بي.»
له په‌نجه‌ره‌كه‌وه سه‌يري ده‌رێ ده‌كا: «هه‌واي‌يه‌كي سازگاري هه‌يه. تاكوو ئێستا به شه‌و ئێره‌م نه‌‌ديوه.»
له‌به‌ر‌ده‌م ئاوێنه‌‌كه‌دا ئۆدكلۆن له خۆي ده‌پژێنێ. ده‌ڵێ: «فڕۆكه‌واني ده‌زاني؟»
ده‌ڵێم: « لێم‌‌گه‌رێ خوێند‌نه‌كه‌م كۆتايي پێ‌بێت.»
دڵنياي ده‌كه‌مه‌وه كه فره‌ي پێناچێ. به فڕۆكه‌وه گه‌شيتێكي ئاسماني بكه‌م. ده‌ڵێ:
« ئه‌و‌نانه‌ي ده‌يخويي نۆشي گيانت به راستي كوڕي مني!»
كووچه و كۆڵانه كۆنه‌‌كاني ر‌ۆم ده‌گه‌ڕين. شێو‌يش پتزامان خوارد گوتبووي:
خواردني جوان پۆش ولاوانه. دهستاوي دايكت شتێكي ديكه‌يه.»
بردم بۆ كاباره‌يه‌ك. به‌باشي دانه‌نيشتبووين هه ستا. گوتي: «بابڕۆين بۆ شوێنێكي بێده‌‌نگ و چۆڵ. ترسم هه‌يه دوست و ئاشنايه‌ك چاوي‌پێم بكه‌وێ و حه‌يام بڕوات.»
قاوهخانه به قاوهخانه ده‌رۆيشتين.[كه‌لله‌ي ته‌‌مي‌كرد بوو.] له كۆڵانێكي چۆڵ ده‌ستي‌نا بنا‌گويي و تێي چريكاند. كۆته‌كه‌شي به شانيدا دادابوو. گوتي: « منت گه‌ڕانده‌وه بۆ ده‌وراني لاوه‌تيم، كوڕم!»
گوتي: « نه‌چي رۆژێك ياسي ئه‌و شه‌ومان بۆ دايكت بنووسي!»
گوتي: «ئيتر كاتي ئه‌وه هاتووه. ژن بێني و زه‌ماوه‌ند بكه‌ي. ده‌بێ دايكيت بنێرم بو خوازبێني»
پرسي: «تاكوو ئێستا لهگهڵ كه‌سێك...؟»
مادمازێل‌كه‌تي لهبهر قاقاكێشان به پشتا ده‌كه‌وت.
گۆتم:« دڵ‌خۆشي ديكه‌شم هه‌يه. سينه‌ما و فيلمي لێك‌دان و پێك‌دادان و رۆماني ئاشقانه و ئه‌وانه ي وا خوێندوومه‌ته‌وه و زور ژن هه‌بوون له ژيانمدا هه‌بوون ها‌توون چوون» سندي، ئه‌مريكي بوو. جوري جلوو‌به‌رگ. ده يگوت: « به هه‌ڵه‌دا چووم ئاشقي تۆ بووم.
لهگهڵ تۆبم هيچ هه‌ست و سۆزێكم‌نييه. واده‌زانم دزيوم. چاوت من نابينێ. خۆم تێ‌ناگه‌يه‌ني. زور پياو هه‌يه به ئاواته‌وه‌ن ته‌نيا چركه ساتێك لهگهڵ مندابن...»
له‌سه‌ر ته‌خته‌كه خۆي راكێشا بوو. له‌و تاريكيه‌دا مژي له جغاره‌كه‌ي ده‌دا:« تاكسييه‌كم بۆرابگره بمبابۆ هوتێله‌كه.»
له‌سه‌ر ته‌خته نه‌رمه‌كه‌م راست بوو‌مه‌وه. تاكسييه‌كم بۆ راگرت. بێ‌ماڵاوالي كردن رۆيشت.
ماريا كه‌يفي له هه‌ڵسووڕاندني كار و باري ماڵ بوو. جل‌و‌به‌رگي بۆده شۆردم و ئو‌تووي ده‌كرد.
دهستاوي خۆش بوو. فێرم‌كرد بوو چون تاس‌كه بابم بۆ دروست‌بكا. بابم له ئێرانه‌وه تووي ريحانه‌ي بۆده‌هێنام ماريا له گوڵدندا داي چاند بوو هه‌موو رۆژێ ده‌هاته سه‌ردانم ئاوي ده‌كرده بن گوڵه‌كانه‌وه. به‌ڵێ رويشت. ده‌يگوت: «دايك و بابم به خۆشه‌ويستي من و تويان زانيوه. زه‌ماوه‌ندم لهگهڵ بكه.»
كاتۆليك بوو. گه‌ره‌كي بوو ده‌پازده منداڵمان هه‌بێ.
سۆفيا گوتبووي: «ژيان لهگهڵ تۆ‌دا به راستي شێتييه!» پێي خۆش بوو چاونه‌زێربم وجوامێر به ده‌ستوو بردبم. تانه ي لێده‌دام بێ‌واز و هێمن گوێم بو قسه‌كاني شل‌كرد بوو بزه‌م ده‌هاتێ. كارخانه چييه‌تي بۆ خۆي ده‌سته به‌ركرد و رۆيشت. قه‌ڵا‌فه‌تي به‌رچاو بوو. زۆر خۆر بوو. تێري‌كه ده‌خوارد ملي ده‌نا له گريان. گوتبووي: «گوێت پێ‌نه‌دام هه‌تا ئاوا قه‌ڵه‌و و ناقۆڵا بووم.» دايمه له‌سه‌ر يه‌خچاڵه‌كه بوو.
رويشت و نه‌م‌ديته‌وه.
مارگريت په‌رستاري منداڵان بوو دوو شه‌ممويان ده‌هاته ماڵه‌كه‌م. له پاركدا لهگهڵ يه‌كه‌ي ئاشنا بوين. وێنه‌يه‌كم لێ هه‌ڵگرتبوو، گوتي: « بوچي بسكه‌كانت ئه‌وه‌نده درێژ كێشاوه‌ته‌وه؟
گوتم: « هه‌ر ئه‌وه‌يه بينيوته پێت باش نييه پاره‌كه‌ي مه‌ده»
له‌وديو دار و درخته‌كانه‌وه هاتبوو. باروبنه‌ي تێكه‌وه‌پێچا و رۆيي. سه‌رمام بوو كه رۆيشت. له سه‌رما‌دا ده‌له‌رزيم. شه‌قه شه‌قي ددانم ده‌هات. مه‌لافه‌كه‌ي ده‌خۆيه‌وه پێچابوو. به پليكا‌نه‌كاندا ده‌چووه خۆارێ.
_ نابێ ئه‌وه‌نده روو بده‌ي به ژنان.
بابم به دزيه‌وه سه‌يري ده‌كردم و پێده‌كه‌ني: «پيتزا شتێكي خه‌راب نييه.»
را ده‌كا. پليكانه‌كان ته‌ڕن باران ده‌بارێ. ورد و بێ بڕانه‌وه. لێده‌‌داو ده‌ڕوا ئێتر ناياته‌وه.
به دڵ ده‌زانم تازه ناياته‌وه. پيترۆ گوتي: « له‌وه ده‌چێ وه‌دووي كۆنه‌ياري كه‌وتبێ.»
بابم گوتي: «تاكوو ئێستا لهگهڵ كه سێك...»
ماندووم: هيلاكي هاتوو‌چۆ، شه‌كه‌ت. بووم و سێ‌په‌ك و كۆڵه‌پشتيه‌كه‌م هه‌ڵبگرم تا ئه‌و سه‌ري گۆڕه‌يانه‌كه رانا‌وه‌ستم. گوتي: «بابزانم چيت له جانتادايه.»
گوتي: «رۆژ بۆته‌وه ده‌مه‌وێ وه‌گه‌ڕێم. ميوانخانهكه.»
_ پشيله‌كه‌م گه‌ره‌كه.
_ گشتي تاواني دايكته.
_ پشيله ده‌بێته هۆي نه‌خۆشي. تێده‌گه‌ي
_ وازم لێ بێنه. ده‌مه‌وێ بخه‌وم.
يه‌كێك دو سێ جارشاني راتڵه‌كاندم. رۆبرتۆ بوو.
_ كوڕي باش خه‌وت لێ نه‌كه‌وێ. دو سه‌عاته چاوم لێته. وتم نه‌كا... هه‌ر نه‌ده‌جووڵايه‌وه.
ده‌نگي موسيقا دێي. ره‌نگه ئاكاردئۆن بێت.
_ لێم‌گه رێ، كه‌يفي شه‌ڕه ده‌ندو‌كێم نييه.
سه‌رم به‌رز ده‌كاته‌وه. ته‌ماشاي ده‌كه‌م. ره‌نگ و روويي لهبهر چاوم لێڵه. بزه‌‌ي دێ: « نه‌ختێكت پوول هه‌يه به قه‌رز بمده‌يتێ؟»
له قاوه‌خانه‌ي خليو ده‌نگي قاقاكێشان و هه‌ڵپه‌ڕكي ده‌هات. ده‌كرا بچيت و قاوه‌خانه‌كه‌ي به‌سه‌ر يه‌كدا بشێوێني. روبرتۆ قۆڵي كۆته‌كه‌م ده‌كێشێ: «هه‌ر نه‌بێ سيگار‌ێكم بده‌‌يه...شێواوم.»
وێستگه چۆڵ و هۆڵه. باران ده‌بارێ. سواري پاسه‌كه‌ده‌بم. له دواوه داداه‌‌نيشتم. ميوانخانه‌ي مادمازێل‌كه‌تي رووي له‌مه ديترانه يه‌كپ و تاريك ومۆن راوه‌ستاوه.
پێلووه‌كانم له‌سه‌ر‌يه‌ك داده‌نێم.
ته واو
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )
|
|
جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید
|
|