مهمترين رويدادهاي ايران و جهان در طول تاريخ در اين روز 20 آوريل
ايران
انتخاب دمكراتيك اردوان سوم به پادشاهي ايران
بيستم آوريل سال نهم ميلادي سناي ايران اردوان سوم كه تنها از جانب مادر به اشك اول سردودمان اشكانيان پيوند مي خورد به شاهي ايران برگزيد. انتخاب شاهان اشكاني لزوما وراثتي نبود، راي اكثريت مهستان (سناي ايران كه اعضاي آن بزرگان كشور بودند) شرط تعيين شاه بعدي بود، ولي چون عمدتا شاه بعدي در زمان حيات شاه وقت نامزد مي شد و او پسر و يا برادر و برادر زاده خود را ترجيح مي داد سلطنت از خانواده اشكانيان خارج نمي شد؛ مگر اين كه شاه وقت پيش از تعيين شاه بعدي به مرگ ناگهاني از اين دنيا مي رفت.
بركناري خسروپرويز كه اشتباهاتش ايران را برباد داد -
خسروپرویز آغازگر فرهنگ شکنی و سیاست هایی شد که ادامه دارد -
بی اعتنایی به تجربه تاریخ
به نوشته برخي از مورخان اروپايي و به استناد مدارک منتقل شده از قسطنطنيه به ايتاليا در سال 1453، بيستم اپریل سال 589 ميلادي خسروپرويز كه در پي درگيري با اسپهيد بهرام مهران (بهرام چوبين) از سلطنت بركنار شده بود از تيسفون (پايتخت وقت ايران) رهسپار شمال آناتولي شد تا از امپراتور روم شرقي براي بازگشت به قدرت كمك بگيرد كه با اين كار خود لكه ننگي در تاريخ ايران باقي گذارد؛ زيرا كه به خاطر مقام، بر ضد هموطنان به بيگانه متوسل شده بود ـ عملی مغایر فرهنگ ایرانیان و خلاف تصور آنان. خسروپرويز كه پس از بازگشت به قدرت، تا آغاز سال 628 ميلادي سلطنت كرد بعدا (بدون توجه به وضعیت روز جهان، اصول و مصالح عمومی) براي پاك كردن اين لكه، با روم شرقي وارد يك رشته جنگ غيرضروري شد كه همين عمل دو امپرتوري را ناتوان ساخت؛ نخست به عمر امپراتوري ايران و سپس روم پايان داد.
مورخان در اين نكته متفق القولند كه خسروپرويز با لشكركشي هاي غير ضروري و تصرف نقاط دوردستي چون اسكندريه مصر و نيز رنجاندن و ازدست دادن ژنرالهايي چون بهرام چوبين و شهربراز، برانگيختن خشم مسيحيان با انتقال صليبي كه مسيح در مارس سال 33 ميلادي در اورشليم به آن مصلوب شده بود از فلسطين به تيسفون و بدون پاسخ گذاردن نامه حضرت محمد (ص)، كشور را تضعيف و در برابر انبوهي دشواری ها، مخالف و معاند قرارداده بود. به اين ترتيب، اشتباهات يك فرد، يك امپراتوري كهن را برباد و مسير تاريخ جهان را تغييري كلي داد.
در قرون هفدهم تا نوزدهم در مدارس اروپايي «پرورش زمامدار» و اينك در دروس تاريخ استراتژي و پاليسي، كارهاي خسروپرويز (تحت عنوان اشتباهات سياسي ـ نظامي خسرو دوم) وسيعا و از ديد انتقادي تدريس مي شود تا مديران بعدي كشورها؛ چنان اشتباهاتي را مرتكب نشوند كه در قرن بيستم هم ويلهلم دوم، نيكلاي دوم، هيتلر، گورباچف و ... شدند. از ژانويه سال 2009 جورج دبليو بوش و معاون وقت او «چني» براين فهرست افزوده شده اند. ایندو همان سیاست کلی دولت واشنگتن را دنبال کرده بودند، ولی با روش هایی نادرست و با راه و رسم قرن بیستم. ایندو ندانستند و یا نخواستند بدانند که وضعیت جهان قرن 21 و بازیکنان میدانها و روش بازی تغییر کرده است. لذا، بازی کردن با همان روشها خریدن شکست است. «دیپلماسی»، دیگر آن قواعد قرن 20 را ندارد. در قرن 20 و بویژه در دوران دو ابرقدرت شرق و غرب،
نطق و مصاحبه (حرف) و عمل از هم جدا نبود ولی اینک چنین نیست. سران دولتها و مقامات ارشد در دیدارها حرف هایی می زنند و تیتر اول رسانه ها می شود تا در مردم معمولی تشتّت ذهن بوجود آید ولی در عمل تغییری مشاهده نمی شود. در روسیه، پوتین جای خود را به رئیس دفتر سابقش «مدودیف» سپرد تا این فرد حرف بزند و دیگران را مشغول دارد و خودش رئیس دولت شد تا عمل کند و راهی را که باید برود ادامه دهد. در سال 2008 رسانه ها و رجال سیاسی آمریکا دست در دست هم گذاردند تا با روی کار آوردن چهره ای تازه و قبلا باورنکردنی، به جهانیان وانمود کنند که آمریکای «اوباما» نه امپراتوری (امپریالیست) است و نه حتی کاپیتالیست مطلق، ولی در تبلیغ او آنقدر راه افراط پیمودند و حتی رفتار سگش را روزها خبر اول تلویزیونها کردند که نتیجه عکس داد و در نیمه اپریل 2009 شهرهای آمریکا صحنه تظاهرات انبوه سفیدپوستان محافظه کار و شعارهای تند و بودار آنان قرارگرفت. قبلا هم برخی مفسران نوشته بودند که دیدارهای رئیس جمهور تازه و وزیرامورخارجه اش از این کشور و آن کشور یعنی ادامه راه امپراتوری و سرزدن به اقمار.
رفتن راههایی مغایر فرهنگ ملی (خلاف انتظار و تصور مردم) ریشه بسیاری از مشکلات و مایه دگرگونی هایی بوده است. نمونه اش اوضاع پاکستان؛ دین اسلام عامل ایجاد این کشور بوده است با پیشوند «جمهوری اسلامی» برنامش. مشکلات داخلی این کشور از زمانی آغاز شد که شروع به تفسیر و دستکاری در قوانین ازدواج و طلاق کرد یعنی راهی جدا از آیه های قران که روشن هستند و صراحت دارند. ریشه قیام 15 خرداد 1342 ایران و دنباله آن انقلاب 1357 همان بود. چین اینک میان سوسیالیسم و کاپیتالیسم دست و پا می زند. از یک طرف نگران یک تریلیون دلار طلب خود از آمریکاست و از سوی دیگر به خرید اوراق قرضه آمریکا ادامه می دهد، یک روز از تعیین جانشین برای دلار آمریکا سخن می گوید و روز بعد در نشست سران گروه ـ 20 سکوت می کند. جهانیان می پرسند که اگر چین سوسیالیست است که یک سوسیالیست و توده دوست مواد غذایی آلوده نمی سازد و صادر نمی کند و حرص پول نمی زند و ....