[ساقي]

ساير ملل


امپراتوري كه دو بار قصد جنگ با ايران - نظر مارکوس اورليوس درباره اهميت قاضي


ماركوس اورليوس آنتونيوس Marcus Aurelius Antonius بيستم آوريل سال121 ميلادي به دنيا آمد و از سال 161 تا 180 امپراتور انتخابي روم بود و بيش از هر امپراتور رومي ديگر به امر قضاوت و دادگاه توجه داشت. وي مي گفت كه يك قاضي خوب بهتر از سرباز مسلح مي تواند نظم جامعه را حفظ كند، زيرا كه نظم بدون عدالت را براي مدتي طولاني نمي توان حفظ كرد و عدالت به سرپنجه تدبير قاضي خوب و بي نظر برقرار مي شود. برخي از مورخان 26 آوريل را زادروز ماركوس نوشته اند.

ماركوس در طول 19 سال حكومت خود دو بار در صدد جنگ با ايران بر آمد كه بار اول نيروهاي او در كاپادوكيه ازژنرال خسرو فرمانده نيروهاي ايران شكست خوردند و فرمانده آنان كشته شد و در حمله دوم، رومي ها به طاعون مبتلا شدند و اين بيماري را از سوريه به اروپا منتقل كردند كه تلفات سنگيني وارد ساخت و برادر ماركوس از همين بيماري درگذشت. ماركوس اورليوس معاصر بلاش سوم بود كه شاهي با تدبير بود.




ترور «پونتياك» رئيس اتحاد قبايل سرخپوست آمريكاي شمالي، به خواست انگليسي ها



20 آوريل سال 1769 «پونتياك» رئيس قبيله سرخپوستان «اوتاوا» قرباني توطئه انگليسي ها گرديد كه بر شرق آمريكاي شمالي استيلاء داشتند و جان خود را از دست داد. در آن زمان هنوز مهاجرنشينان استقلال نداشتند.

پونتياك (عكس بالا) پس از تشكيل اتحاديه اي از قبايل «دلور»، «چيپاوا»، «اوتاوا» و «شاوني»، از 1763 تا 1766 با نيروهاي انگليسي جنگيده و تلفات وارد ساخته بود. وي ضمن اين زد و خوردها يك بار پايگاه نظاميان انگلستان در محل شهر ديترويت امروز (ايالت ميشيگان) را محاصره كرده بود. پونتياك عقيده داشت كه مهاجران سفيدپوست اروپايي كه طمع به اراضي و وطن سرپوستان دارند به آنان ترحم نخواهند كرد و راهي جز جنگ وجود ندارد و اين نظر خود را به قبايل ديگر تلقين مي كرد. با وجود اين، نسبت به فرانسويان كه در غرب كوههاي اپالچيان (آپالاش) فعاليت داشتند نظر بدي نداشت و از آنان جنگ افزار آتشين مي گرفت.

زماني وي از همه اروپاييان خشمگين شد كه شنيد فرانسويان بدون اطلاع او مرزهاي مناطق فعاليت خود را با انگليسي ها تعيين كرده اند و انگليسي ها سرگرم توطئه براي برهم زدن اتحاد قبايل سرخپوست هستند.

پونتياك راه جلوگيري از تفرقه را در ادامه جنگ و سرگرم كردن قبايل به مبارزه دانست كه انگليسي ها دست او را خواندند و نقشه قتلش را از طريق ترور كشيدند كه 20 آوريل به اجرا در آمد و ....



ونزوئلا به مناسبت دویستمین سال استقلال


نوزدهم آوریل 1810 (200 سال پیش) مردم شهر کاراکاس در میدان مرکزی این شهر اجتماع کردند و با تهدید از «ویسنت امپاران» فرماندار اعزامی اسپانیا که در عین حال فرمانده نیروهای مسلح آن کشور در مستعمره ونزوئلا بود خواستند که اختیاراتش را به شورای انتخابی آنان بدهد. امپاران در وضعیتی قرارگرفته بود که راهی جز قبول این خواست مردم نداشت. وی از بالکون مشرف به میدان، موافقت خودرا با خواست کاراکاسیان اعلام داشت و منطقه را ترک کرد که بعدا به اتهام سهل انگاری در اسپانیا محاکمه شد. با اینکه در سال 2010، این روز به مناسبت دویستمین سال استقلال ونزوئلا با حضور بسیاری از سران کشورهای کارائیب و آمریکای جنوبی و رژه نظامی با شرک یگانهایی از چین، بلاروس، کوبا، الجزایر، لیبی، برزیل، نیکاراگوئه و ... و پرواز جت های نظامی ونزوئلا از نوع «ک ـ 8 ساخت چین» و «سوخوی 30 ـ
ساخت روسیه» جشن گرفته شد، ونزوئلا تا 24 ژوئن 1821 استقلال کامل نداشت. تفویض اختیارات فرماندار اسپانیایی کاراکاس باعث استقلال داخلی (هوم رول) شده بود. پنجم ژوئیه 1811 فرانسیسکو میراندا که تجربه انقلاب مهاجرنشینان انگلیسی آمریکای شمالی و انقلاب فرانسه را داشت خواستار استقلال کامل شد و جمهوری اعلام کرد که دولت اسپانیا راه جنگ را انتخاب کرد. زلزله سال بعد (سال 1812) کاراکاس نه تنها جمهوری (اعلام شده) بلکه همان استقالال داخلی را هم متزلزل ساخت که سیمون بولیوار بپاخاست، اسپانیا در نبرد کارابلو از او شکست خورد و ونزوئلا در 24 ژوئن 1821 استقلال کامل به دست آورد. بولیوار به جنگ استقلال با اسپانیا ادامه داد و اکوادور و کلمبیا را آزاد کرد و از اتحاد این دو کشور با ونزوئلا فدراسیون «گران کلمبیا» را بوجود آورد و سپس به اخراج اسپانیا از پرو و ... پرداخت. ونزوئلا در سال 1830 از آن فدراسیون جداشد. ونزوئلا از 1847 تا 1959 به مدت یک قرن گرفتار کودتای نظامی و حکومت ژنرالها بود. در ونزوئلا دو بار سوسیالیست ها قدرت را به دست گرفتند؛ در نیمه قرن نوزدهم و از سال 1999 به این سوی. نخستین رهبر چپگرای ونزوئلا «دکتر رومولو بتانکورت» بود که در سال 1947 گرفتار کودتای نظامی شد.

ونزوئلای 916 هزار کیلومتری و 27 میلیونی همانند سایر کشورهای صادرکننده نفت وضعیت خاص یافته بود: مداخله و بازی های سیاسی کمپانی های بزرگ نفتی، شهرنشین و مصرف گرا شدن جمعیت، تضعیف کشاورزی و اتکاء به درآمد نفت و نیز نفوذ نظامیان. راه حل مسئله، به نظر بسیاری از اصحاب نظر همین راهی بوده است که هوگو چاوز در پیش گرفته؛ سوسیالیسم قرن 21 (سوسیالیسم مروج اخلاقیات و شدیدا ضد فساد).

ونزوئلا که در دهه یکم قرن 21 برضد دولت واشنگتن به دسته بندی دست زده و چین، روسیه و ایران را در آمریکای لاتین برجای آن دولت نشانده در سال 1498 مورد بازدید کریستف کلمب قرارگرفت و این دریانورد با مشاهده زیبایی های دلتای رود بزرگ «اورینوکو» در گزارش خود به پادشاه اسپانیا، ونزوئلا را بهشت روی زمین خوانده بود. نام ونزوئلا از «امریکو وسپوسی» است که چون کلبه های بومیان را دید که روی آب ساخته شده بودند آنجا را ونیز کوچک (به زبان ایتالیایی و اسپانیایی؛ ونزوئلا) نامید. دریانورد دیگر اسپانیایی نوشته است که نام ونزوئلا از اسم یک قبیله بومی این سرزمین گرفته شده است که «ونسیوئلا» نام داشت. این دریانورد از سایر قبایل بومی به این شرح یادکرده است: آراواک، چیبچا و کاریب (که گویا نام دریای کارائیب از اسم این قبیله ساخته شده است). اسپانیا از سال 1522 ونزوئلا را مستعمره خود کرد و کاراکاس پایتخت آن در سال 1567 ساخته شد.

ونزوئلا دارای نظام درمانی و آموزش و پرورش رایگان است. بیش از 93 درصد جمعیت آن باسواد هستند و درآمد متوسط هر فرد هزار دلار در ماه و متوسط عمر 74 سال است. برخلاف بیشتر کشورها، شمار زنان ونزوئلا بیش از مردان است. دو سوم جمعیت دو رگه بومی و بقیه از اعقاب آفریقائیان و اروپاییانند. ایتالیایی ها، اسپانیایی ها و پرتغالی تبارها در میان مهاجران در اکثریت اند. ونزوئلا هر روز حدود سه میلیون بشکه نفت استخراج می کند که 760 هزار بشکه آن به مصرف داخلی می رسد. چینیان و روسها طبق قراردادهای تازه به کشف و استخراج نفت در ونزوئلا دست زده اند. با وجود این، ایالات متحده مشتری ردیف اول نفت ونزوئلاست که این دولت خود مالک یک کمپانی توزیع فرآورده های نفتی در آمریکا به نام «سیتگو» است که هزاران جایگاه فروش بنزین و ... دارد. صادرات ونزوئلا سالانه بیش از 52 میلیارد و واردات آن کمتر از 41 میلیارد دلار است. علاوه بر نفت و گاز طبیعی، ونزوئلا دارای معادن طلا، الماس و سنگ آهن. این کشور دارای سیستم نظام وظیفه اجباری و 550 هزار نیرو زیر پرچم و 11 میلیون در ذخیره دارد. این دولت برای تجهیز این ارتش بزرگ اخیرا خرید 9 میلیارد دلار اسلحه به روسیه و چین سفارش داده است. ونزوئلا در یک منطقه استراتژیک در جنوب غربی کارائیب و در همسایگی برزیل، اکوادور و کلمبیا واقع شده است.