[ابریشم]

چه درد است میان جمع بودن
ولی در گوشه ای تنها نشستن
برای دیگران چون کوه بودن
ولی در چشم خود آرام شکستن
برای هرنویدی شعر سرودن
ولی لبهای خود همواره بستن
به رسم دوستی دستی فشردن
ولی باهرسخن قلبش شگستن
به نزد عاشقان چون سنگ خاموش
ولی در بزم خود عاشق نشستن