[LP Girl]

در بر همان پاشنه مي‌گردد!

ظاهرا در محافل سينمايي، زماني كه فيلم‌ها فروش خوبي ندارند و خبر چنداني از سينما به گوش نمي‌رسد، گاه بحث‌هايي مطرح مي‌شود كه طرح آنها و رسانه‌اي‌شدن‌شان همانا و تبديل به قانون‌شدن‌شان هم همان. با اين تفاوت كه اين قوانين هرگز اجرا نمي‌شوند و كسي از مسوولان روح‌شان هم از اين ماجراها خبر ندارد. چند روز قبل از برگزاري جام‌جهاني اعلام شد كه «مي‌خواهند» مسابقات جام‌جهاني را در پرديس‌هاي سينمايي به طور مستقيم براي علاقه‌مندان به نمايش بگذارند.


اين كه چه كساني «مي‌خواهند» چندان مهم نيست چون نه صاحبان سينماها و پرديس‌ها از اين قضيه خبر دارند و نه مسوولان شهرداري و ارشاد. همه مي‌گويند: «ما هم شنيده‌ايم اما چيزي تاكنون ابلاغ نشده و به شكل دستورالعمل درنيامده است.» بعد اعلام مي‌شود كه «برخي» بازي‌هاي مهم قرار است نمايش داده شوند. «برخي» يعني كدام‌ها؟ بازي‌هاي برزيل و آرژانتين و آلمان و انگليس و اسپانيا؟ در كجا؟ با كدام مقدمات؟ آيا زمان‌بندي نمايش اين فوتبال‌ها تداخلي با ديگر سئانس‌ها ايجاد نخواهد كرد؟ و آيا تبليغي براي اين كار شده تا مردم بدانند كدام فوتبال‌ها را بايد در كدام سينماها ببينند؟ آيا اهالي شهرستان‌ها هم از اين امكان برخوردارند؟


جام‌جهاني آغاز مي‌شود و پيش مي‌رود، اما تاكنون هيچ خبري از اين ماجرا نيست. در بحث‌هاي روزنامه‌اي كه گاه براي خالي نبودن عريضه مطرح مي‌شود، عده‌اي مي‌گويند «خوب است اگر اين اتفاق بيفتد»، عده‌اي ديگر هم مي‌گويند «خوب نيست چون به سينماي نيم‌بند و وضعيت ناگوار اقتصادي سالن‌ها لطمه مي‌زند». اينها را بايد شنيد و از كنارشان عبور كرد. ماجراي نمايش فيلم در سينماها، به فرض كه اجرا هم بشود، سرانجامي بهتر از نمايش فيلم‌هاي سينمايي در پارك‌ها نيست. آخرين باري كه خبري در اين باره شنيديد كي بود؟ پس همچنان در سينماي ايران روي همان پاشنه مي‌گردد...