کــَم رنگ ٭تو خوش رنگی خوش آهنگ!
نگاهم کن که کم رنگم!
نگاهت بهترین رنگه!
گره کن مشت ِ آوازُ،
صدای تو خوش آهنگه!
بخون با من که بیزارم،
از این اذکار ِ تکراری!
بیا بی قصه خوابم کن!
شکنجه گاه ِ بیداری!
غزل ْ خاتون ِ دریا دل! ببر من ر ُ تو از ساحل!
که این عاشق ترین قایق، نشسته تا گلو در گل!
بدُزد این رخت ِ پُر خارُ!
من ُ عریون کن از وحشت!
تو چتر ِ چل گیس ِ تُ وا کن!
زیر ِ رگبار این نفرت!
بتاب از روزن ِ فانوس!
شب ِ یلدا ر ُ رسوا کن!
رو این دیوار ِ دل مرده،
هزار تا پنجره وا کن!
غزل خاتون ِ‌دریا دل! ببر من ر ُ تو از ساحل!
که این عاشق ترین قایق، نشسته تا گلو در گِل!●
|