یادش به خیر! ٭این ترانه به آقای پرویز پرستویی پیشکش می شود.
بچه گی مون یادش به خیر! چه بی کلک بود دل ِ ما!
همیشه زیر ِ سایه ی چوب ِ فلک بود دل ِ ما!
وق وق صاحاب داد می کشید، تو گُذر ِ محله مون!
چه مزه یی، چه عطری داشت دم پُختکای نه نه مون!
چشمای تو یادش به خیر، تو شب ِ چارشنبه سوری!
شراب ِ هفصد ساله بود! باغ ِ تو آباد انگوری!
همه ی سهم ِ‌من از زندگی شد: یادش به خیر!
مزّه ی پیاله ی تشنگی شُد : یادش به خیر!
یادش به خیر صدای پات، رو تن ِ سنگفرش ِ حیات!
فرار می داد غصه ها ر ُ، تنها یه دونه آبنبات!
پدر بزرگ با چپغش، زیر ِ گُذر نشسته بود!
چراغ ِ تیر ِ کوچه ر ُ کمون ِ‌من شکسته بود!
توی شب ِ خاطرخوا شدن، هق هق ِ من یادش به خیر!
حال ِ پریشون ِ دل ِ عاشق ِ من یادش به خیر!
همه ی سهم ِ من از زندگی شد : یادش به خیر!
مزّه ی پیاله ی تشنگی شد : یادش به خیر!●
|